ვანო სულორი

ამბოხით დამფრთხალმა მთავრობამ წესრიგის აღსადგენად ჯარიც გამოიყვანა და ზარბაზნებიც გამოაგორა, მერე კი, გრიგოლ ორბელიანისა და ტფილისის სამხედრო გუბერნატორის ბრძანებით, თბილესელებს ცეცხლი გაუხსნეს...

როგორც კი 18 წლის ბატონიშვილის სიკვდილი მოუხსენებიათ შავით მოსილ ვეზირებს, გული შეღონებია მრავალ ჭირგადახდილსა და ომებში გამობრძმედილ მეფეს...

უკვე სიბერემორეულ სახელოვან მეომარს, რომელსაც უწინდებურად აღარც მკლავი ერჩოდა და აღარც მუხლი, მყის ლომკაცი ყიზილბაშისკენ გაუჭენებია ცხენი შურის საძიებლად და მოკლული ქართველი ვაჟკაცების სისხლის ასაღებად...

ისტორიები, რომლებსაც ახლა გიამბობთ, ნამდვილად მოხდა, მათი „გმირები“ რეალურად არსებობდნენ. თუმცა, გამომდინარე იქიდან, რომ საქმე ჩვენს თანამემამულეებს ეხება, რომელთაგან დღეს უკვე ბევრი გარდაცვლილია, მათ სახელებს ინკოგნიტოდ ვტოვებთ — ეთიკური ნორმების გათვალისწინებით

ჩვენი ქვეყნისა თუ ხალხის ისტორიაში მრავლადაა მოვლენები, რომელთა შესახებ ფართო საზოგადოებას ან საერთოდ არ სმენია, ან მწირი ინფორმაცია აქვს

საქართველოში სხვადასხვა ადგილზე დამალული საგანძურის შესახებ ყოველთვის არსებობდა ლეგენდები. თითქმის არ დარჩენილა არც ერთი ძველი ხალხური თქმულება, სადაც მინიშნებით მაინც არ ყოფილიყო საუბარი მითიურ ადგილზე, სადაც თითქოს აურაცხელი სიმდიდრე იყო დაფლული

სპარსეთის მბრძანებელი შაჰ აბას პირველი, დაუზავდა რა ოსმალეთს, აქტიურად შეუდგა ქართლ-კახეთში ლაშქრობისთვის სამზადისს. თუმცა მანამდე ის დიდად ეპირფერებოდა ქართლისა და კახეთის მეფეებს — ლუარსაბ მეორესა და თეიმურაზ პირველს

არსენა ოძელაშვილი ნამდვილად იყო და დღემდე რჩება ერთ-ერთ ყველაზე პოპულარულ პერსონად ჩვენს ქვეყანაში.

როცა აჭარაში ტიფის ეპიდემია მძვინვარებდა, გამოცდილმა ექიმმა უზარმაზარი წვლილი შეიტანა მასთან ბრძოლაში, მაგრამ, სამწუხაროდ, თავადაც დაავადდა

მავანთ არაერთხელ წამოუძახებიათ ქართველებისთვის, თითქოს მეორე მსოფლიო ომის დროს ბერია და სტალინი „გვიფრთხილდებოდნენ“ და ფროტზე არ გავყავდით...

ვიკინგებით გაძლიერებულმა ბაგრატის ლაშქარმა ლიხის ქედი გადალახა და სასირეთის ჭალაში, მდინარე თეძამის მარჯვენა მხარეს დაბანაკდა. მეორე მხარეს მას უკვე ელოდა კლდეკარის ერისთავი, ასევე მრავალრიცხოვანი მხედრობით...

მეფე ფრიად შემოსწყრა ყარა-პაატას, მაგრამ ქიზიყის აღიარებული ბელადის დატუსაღებაზე უარი თქვა — ხალხის განაწყენებას მოერიდა. სამაგიეროდ ქალაქში ჩასვლა აუკრძალა, აღარც სასახლეში იბარებდა...

მაჰმუდის მებრძოლები ერთიანად მიესივნენ და ცხენიდან ჩამოაგდეს დაჭრილი მხედარი, გამეტებით ურტყეს ხმლები. უეცრად ჩაჩქანი მოსძვრა თავზეხელაღებულ მეომარს და...

სადღაც კვერნის ტყავს იყენებდნენ, სადღაც - ნაჯახით დაქუცმაცებულ ვერცხლს, რატომ და რისთვის - ეს ჩვენს შემეცნებით მასალაში ნახეთ

საუკუნების წინ ზოგი თბილისის ზოგი უბანი სოფელი იყო, რამდენიმე მათგანს ძველი სახელწოდება დღემდე შემორჩა, ზოგს კი რამდენჯერმე შეეცვალა