ვანო სულორი

საქართველოს ისტორიას ბევრი „უდღეური“ მეფე ახსოვს, რომელთა მეფობამაც სულ რამდენიმე თვეს გასტანა

აფხაზეთის სამეფო კარმა და მისმა დიდგვაროვნებმა დიდი როლი შეასრულეს საქართველოს გაერთიანების პროცესში

ათ საუკუნეზე მეტია, რაც კაცობრიობა ტერორიზმს ებრძვის. რაოდენ პარადოქსულადაც უნდა ჟღერდეს, ფანატიკოსი ტერორისტები საქართველოში პირველად XII საუკუნეში გამოჩნდნენ

როცა ათრაქას სამყურა ბალახის სურნელი შეუგრძვნია, მეორე დღესვე აუყრია ყივჩაღთა ურდო და საქართველოდან დარუბანდის გზით გაბრუნებულა უკან

რატომ მოიხსენიებენ სპარსი მემატიენეები დავით აღმაშენებელს კრებულ „თარასჰოლში“ რუსთა მეფედ, არსად არ არის განმარტებული, ვერსიები და ვარაუდები კი მრავლადაა

ვაჟკაცობა და ძალგულოვნება რომ მარტო გოლიათთა პრეროგატივა არ არის, ამას ჩვენი დღეს მოთხრობილი ამბავი კიდევ ერთხელ ადასტურებს

იცოდით, რომ სიტყვა „ბონუსი“ იაპონიიდან მოდის, სადაც არსებობს დიდი სახელფასო პრემია „ბონასუ“ და ის რამდენჯერმე აღემატება ძირითად ჯამაგირს?

იდგა წელი 1037 (სხვა ვერსიით 1038 წელი), თბილისი ალყაში ჰყავდათ მოქცეული საქართველოს მეფეს ბაგრატ IV-სა და მის მოკავშირეს, კახეთ-ჰერეთის მეფე კვირიკე III-ს

მოვიდა კართა მათ შინა, ვითარედ ჯიქუი სიფიცხლითა, ვითარცა ვეფხნი სიმხნითა, ვითარცა ლომი ზახილითა, და იქმნა მათ შორის ბრძოლა ძლიერი...

მოღალატეებს ყველგან და ყოველთვის სასტიკად სჯიდნენ — სხვადასხვა მეთოდით... მაგრამ, რაც თამარ მეფემ გააკეთა მოღალატე მელიქის დასაჯელად, მსგავსი რამ ისტორიას არ ახსოვს

იცით, რომ ოპონენტი ძველ რომში ერქვა ადამიანს, რომელიც ქალაქში გამარჯვებით დაბრუნებული, ტრიუმფატორი კეისრის ეტლს გვერდით მისდევდა და მის ნაკლოვანებებზე ყვიროდა?

იცით, რომ ძველად საქართველოში „იქმდის სანმდის ვაზი ხარობდა“, დაბლობად მიიჩნეოდა, ხოლო სადაც არ ხარობდა — მთად?

საქართველოს უმდიდრეს და უძველეს ისტორიაში მრავლადაა საინტერესო ფაქტები, რომელთა შესახებ შესაძლოა ბევრს არც სმენია. ქვემოთ რამდენიმე მათგანს გაგაცნობთ.

უნგრელ პუბლიცისტსა და ხელოვნებათმცოდნე კადარ ზოლტანს მიაჩნია, რომ წმიდა მეფე იშტვანის გვირგვინი ადრეულ საუკუნეებში დასავლეთ საქართველოშია დამზადებული

ქართველ მეფეთა გალერეაში ძნელად თუ მოიძებნება ისეთი უიღბლო მეფე, როგორიც ვახტანგ III იყო. ის მოწამეობრივად უნდა აღსრულებულიყო და დიზენტერიამ კი შეიწირა