ცნობილი ფსიქოლოგი მიხაილ ლაბკოვსკი გვთავაზობს ჩხუბის წესებს, რომელთა დაცვაც აუცილებელია პარტნიორებს შორის, თუ გვინდა, რომ ურთიერთობები საბოლოოდ არ დაინგრეს.
ზოგადად, ჩხუბის „ანატომია" რთული საკითხია, რადგან თავის საწყისშივე ჩხუბი ემოციების გადმოფრქვევას გულისხმობს, ხოლო „ჩხუბის წესები" — რომ ადამიანი აკონტროლებს თავის მრისხანებას და მას „ამოხეთქვის" უფლებას არ აძლევს, რაც, მთლიანობაში, ცუდია.
ზოგადად ჩხუბი კარგი რამეა გარკვეული თვალსაზრისით. ადამიანი კონფლიქტის დროს „აფრქვევს" ნეგატიურ ემოციებს: მრისხანებას, წყენას, ბოღმას. ფსიქიკისთვის ეს ბევრად უკეთესია, ვიდრე საკუთარ თავში დაიგროვო უსიამოვნო გრძნობები, რადგან ადრე თუ გვიან ეს გრძნობები რიგითი კონფლიქტისას ამოხეთქს და შეიძლება ისეთი სკანდალი მოხდეს, რომ მისი შედეგების წარმოდგენაც კი ძნელია.
მაგრამ, მიუხედავად ამისა, არის გარკვეული პრინციპები, თუ გინდათ, რომ ეს უსიამოვნო ეპიზოდი მეხსიერებას შემორჩეს როგორც უმნიშვნელო მოვლენა და არა ჩხუბი, რომელიც კისერზე მძიმე ქვასავით დაგაწვებათ.
საკუთარ თავზე ეკონომიის რეჟიმში - დაავადება, როდესაც ქალში ქალი ნადგურდება>>
წესი პირველი: იჩხუბეთ ხშირად. ეს, მართალია, ხუმრობაა, მაგრამ მასში დიდი სიმართლის მარცვალია. რაც უფრო მალე ამოთქვამთ უკმაყოფილებას ან წყენას, მით უფრო იოლი, ხანმოკლე და „მსუბუქი" იქნება ჩხუბიც.
წესი მეორე: ერთი მიზეზი — ერთი ჩხუბი. ერთ მიზეზს ნუ მიუმატებთ კონფლიქტებსა და წყენებს წარსულიდან, მეგობრების მაგალითებს და, მით უფრო, ნუ გააკეთებთ შორს მიმავალ დასკვნებს (მშვენიერი მაგალითია — დღეს სიგარეტს ეწევა და ხვალ „ბო…ბას" დაიწყებს).
წესი მესამე: აბსოლუტური ტაბუ ადევს ანალოგიების გავლებას „ბრალდებულის" მშობლებთან, ან, უფრო უარესი — ჩხუბის მიზეზში მათ დადანაშაულებას. ასევე უფრო დიდი ტაბუ ადევს ბავშვებს — ორი მოზრდილის ჩხუბში მხოლოდ ორი მოზრდილი მონაწილეობს. თქვენს კონფლიქტში სხვა პერსონაჟები ვირტუალურადაც კი არ უნდა ჩართოთ.
წესი მეოთხე: არის ორი აკრძალული ფრაზა, რომელთა წარმოთქმა არავითარ შემთხვევაში არ შეიძლება — „შენ ყოველთვის" და „შენ არასდროს". ასე ვთქვათ, გლობალური და ყოვლისმომცველი ბრალდება დაპირისპირებასა და აგრესიას წარმოშობს, თუნდაც თქვენი ოპონენტი უკვე მზად იყოს ბოდიშის მოსახდელად. „ყოველთვის" და „არასდროს" ნიშნავს, რომ ლოკალური კონფლიქტის საზღვრებიდან გახვედით და მთლიანობაში პარტნიორით უკმაყოფილო ხართ, მას არამზადად და უვარგისად მიიჩნევთ. აქ ყველა აღშფოთდება, არ შეიძლება იყოს კომპრომისი, რადგან არავინ იტყვის: „კი, მართალი ხარ, ცუდი ვარ, ყოველთვის მტყუანი ვარ, შენ კი — მართალი".
ორი გზა განშორების შემდეგ: მდგომარეობიდან გამოსვლა თუ თვითგვემა>>
წესი მეხუთე: ჩხუბის დაძაბულობის შესამცირებლად გააკრიტიკეთ საქციელი ან მოქმედება და არა ადამიანი. მაგალითად: „მაცოფებს, როცა შემოსასვლელში ტალახიანი ფეხსაცმელი დევს" და არა: „ისევ დასვარე შენი ტალახიანი ფეხსაცმლით შემოსასვლელი!"
წესი მეექვსე (პირველი თავისი არსით): ყველა ადამიანს სჭირდება განმარტოება. ჩხუბის უმრავლესობას თავიდან ავიცილებდით, ადამიანი რაღაც დროით მარტო რომ დარჩეს სიმშვიდესა და სიჩუმეში. გარკვეული პერიოდის შემდეგ პრობლემას უკვე არა ჩხუბით, არამედ წყნარი საუბრით მოვაგვარებდით. უფრო მეტიც, გამორიცხული არაა, რომ თავად პრობლემა მოგვარდეს, როგორც კი გავაცნობიერებთ, რომ საქმე ტალახიან ფეხსაცმელში კი არაა, არამედ, უბრალოდ, დასვენება, გამოძინება, მოდუნება გვჭირდება. ძალიან ხშირად ადამიანები ჩხუბობენ არა რაიმე მიზეზით, არამედ იმის გამო, რომ დაღლილი, არაქათგამოცლილი არიან, ეს კი ძლიერ გაღიზიანებას იწვევს.
ჩვეულებრივ, „შესვენება" ადამიანს 3-4 თვეში ერთხელ სჭირდება. საჭირო არაა ქვეყნის დასალიერში წასვლა. შეიძლება მეგობართან და მშობლებთან სტუმრობა, სეირნობა, კინოში მარტო წასვლა. არა სახლის დალაგება, მაღაზიებში სიარული პროდუქტებზე, არამედ განტვირთვა, მოდუნება და საკუთარ თავთან მარტო დარჩენა.
წესი მეშვიდე: იყვირეთ. სერიოზულად ვამბობ, მიეცით გრძნობებს თავისუფლება, ასე ჩხუბი მალე ჩაცხრება. ბევრჯერ გვსმენია, რომ ყვირილი არ შეიძლება, რადგან ეს კონფლიქტს გააღრმავებს. არაფერი მსგავსი — სჯობს, ყველაფერი ხმამაღლა ამოთქვათ, მთელი ძალით, ვიდრე ჩუმად „ისისინოთ" და ამით პარტნიორი მეტად გამოიყვანოთ წყობიდან. ამასთან, თუ ყვირით, თქვენი ოპონენტი ხედავს, რომ თქვენ ცუდად ხართ და თუ მას უყვარხართ, ის დაგაწყნარებთ და თქვენკენ გადმოდგამს ნაბიჯს. ეს სჯობს, ვიდრე ბოიკოტი გამოაცხადოთ და გაიბუტოთ.
- და, ბოლო წესი: მიიყვანეთ საქმე ბოლომდე. თუ კონფლიქტი უკვე აღმოცენდა, ორივემ რაღაცნაირად უნდა დაასრულოთ ის. ის აღიარებს, რომ არასწორი იყო, თქვენ აღიარებთ, რომ თქვენი პრეტენზიები უსაფუძვლოა, აირჩიეთ კომპრომისი, ერთ-ერთმა უნდა დათმოს — სულ ერთია, რომელი და როგორ, მაგრამ ჩხუბს წერტილი უნდა დაესვას, წინააღმდეგ შემთხვევაში ეს შენელებული მოქმედების ბომბი გახდება და ადრე თუ გვიან აფეთქდება.
