დაშორება ტრავმის სიღრმით ახლობელი ადამიანის სიკვდილის შემდეგ მეორე ადგილზეა. პირველ რიგში, რის გაკეთებაც არავითარ შემთხვევაში არ შეიძლება, ესაა თქმა – „მიმატოვეს"! ეს ფიქრშიც არ უნდა გაივლოთ.
ესაა მსხვერპლის, ობიექტის, საგნის პოზიციაზე გადანაცვლება. თქვენ ორი ზრდასრული და ქმედუნარიანი ადამიანი ხართ და არავის არავინ მიუტოვებია. თქვენ დაშორდით, მიიღეთ ერთმანეთთან ურთიერთობების გაწყვეტის გადაწყვეტილება, თქვენი წყვილისთვის პერსპექტივას ვერ ხედავთ — აირჩიეთ ნებისმიერი ფორმულირება, მთავარია, მან მომხდარის არსი ასახოს. თქვენი წყვილი დაიშალა და არავის არავინ მიუტოვებია.
რა თქმა უნდა, ფსიქოლოგიურად ჯანმრთელი ადამიანი განმარტების გარეშე არ რჩება, ის პოულობს ძალას, პარტნიორს რომ დაელაპარაკოს, აუხსნას, რომ გრძნობები გაქრა და შემდგომ ურთიერთობებს აზრი აღარ აქვს.
მაგრამ კარგად გვესმის, რომ სხვაგვარადაც ხდება, მაგალითად, ბრუნდებით სახლში და იქ კარადა ცარიელი გხვდებათ, ან თქვენი ეჭვი სხვა ქალის არსებობაზე მართლდება, ან ის ყველაფერზე გედავებათ, რადგან აღიზიანებთ.
მასალა მომზადებულია ფსიქოლოგ მიხაილ ლაბკოვსკის მოსაზრებებზე დაყრდნობით
