გევორგ მირზაიანი
მაგრამ მას ეს არც რუსეთის სიყვარულით გაუკეთებია და არც ისტორიისა — ბერლინში შიშობენ, რომ აგრესიული ევროსკეპტიკოსები გამოზარდეს.
ცივილიზაციის ისტორიაში უდიდეს ბოროტებაზე გამარჯვების 75–ე წლითავის აღნიშვნის წინ სხვადასხვა ტიპის აღმოსავლეთ ევროპელი რევიზიონისტები გააქტიურდნენ. ისინი, ვისაც არ სურს აღიაროს საკუთარი ელიტების პასუხისმგებლობა ომის გჩაღებაზე, ან თავი დამარცხებული ნაცისტების იდეურ შთამომავლად მიაჩნია და ისტორიის გადაწერა სურს. პოლონელი აქტივისტები ამბობენ, რომ საბჭოთა კავშირი მსხვერპლი კია არა, მეორე მსოფლიო ომის ინიციატორია. ბალტიისპირელი ინტელექტუალები მოთქვამენ, რომ მათი ქვეყნები ბოროტმა საბჭოთა კავშირმა ოკუპაციაში მოაქცია. და უკრაინელ ნაციონალისტებთან ერთად პატივს მიაგებენ ჰიტლერის თანამებრძოლებს — SS–ის ბატალიონებს, რომლებიც სოფლებს ხალხთან ერთად წვავდნენ.
გამარჯვებულების შთამომავლები ყველაფერ ამას აღშფოთებით უყურებენ და ერთგვარ უმწეობასაც გრძნობენ, ამ „მოღვაწეების“ გადარწმუნებისა თუ დასჯის საქმეში.
მაგრამ შველა მოვიდა იქიდან, საიდანაც არ ელოდნენ — თავად გერმანიიდან. საგარეო საქმეთა მინისტრმა ჰაიკო მაასმა სტატია გამოაქვეყნა „შპიგელში“, რომელიც ნაცისტური წარსულისადმი მისი ქვეყნის დამოკიდებულებას ეძღვნება. გარდა გერმანიის ხელმძღვანელობისთვის სტანდარტული მონანიების გაცხადებისა, მაასმა კომენტარი გააკეთა აღმოსავლეთ ევროპელი კოლეგების მცდელობაზე, გადახედონ ისტორიას.
„ისტორიის გადაწერის მცდელობა ბოლო თვეებში ესოდენ სამარცხვინო სახით, ჩვენგან განმარტებებს მოითხოვს — თუმცა არასაჭიროს კი, ისტორიული ფაქტების უცვლელობის გამო. გერმანიამ მარტომ გააჩაღა მეორე მსოფლიო ომი პოლონეთზე თავდასხმით. და მხოლოდ გერმანიას აკისრია პასუხისმგებლობა ჰოლოკოსტის დანაშულებზე. ვინც უნდა იყოს ამ თემაზეეჭვების მთესველი, ის უსამართლობას იჩენს მსხვერპლთა მიმართ და ყოფს ევროპას“, — განაცხადა მაასმა.
რას უკავშირდება გულწრფელობის ეს გამოფრქვევა? მით უმეტეს, მას შემდეგ, რაც ბევრმა გერმანელმა დეპუტატმა მორჩილად მისცა ხმა ევროპარლამენტის რეზოლუციას, რომელიც მეორე მსოფლიო ომის დაწყებაში გერმანიასთან ერად საბჭოთა კავშირსაც სდებს ბრალს.
სტატიაში ნაწილობრივ მაასის პირად შეხედულებაა ასახული — მემარცხენე შეხედულებების, სოციალისტი და კათოლიკე ადამიანისა. თუმცა იმავდროულად მინისტრო თავისი თეზიდებით ზაზს უსვამს გერმანიის ეროვნულ ინტერესებს, რომელშიც უკვე აღარ რჩება ადგილი აღმოსავლეთ ევროპული რევიზიონისმისთვის და ყველაფერ იმისთვის, რაც მის ნიადაგზე იზრდება.
გერმანიისთვის ნაცისტურ წარსულზე უარის თქმა უბრალოდ თვითგვემა კი არ არის, არამედ ევროკავშირის კონცეფციის ერთ–ერთი საყრდენია.
„ჩვენი მხარდაჭერა ძლიერი და ერთიანი ევროპის იდეის, ადამიანის უფლებების — როგორც ადამიანური ღირსების უნივერსალური ფორმის მიმართ, და „განსაკუთრებულ გზაზე“ უარის თქმა — ეს ყველაფერი გერმანიის მიერ მეოცე საუკუნეში ჩადენილი უპრეცედენტო დანაშაულების გააზრებით იკვებება, რამაც ყველაზე შემაძრწუნებელი გამოხატულება ჰოლოკოსტში ჰქპოვა“, — ნათქვამია ჰაიკო მაასის სტატიაში.
მაასი, რა თქმა უნდა, დაინტერესებულია, რომ გერმანიის პარტნიორებს აზრად არ მოსდიოდეთ IV რეიხის საფრთხე — თუნდაც ეკონომიკურ საფუძველზე წამოყენებული“ , —ამბობს რუსეთის მეცნიერებათა აკადემიის მეცნიერი დმიტრი ოფიცეროვ–ბელსკი.
მაგრამ ჯერ კიდევ ცოტა ხნის წინ ბერლინს არაფერი უშლიდა ხელს, შეგნებულად არ შეემჩნია რევიზიონიზმის ზრდა აღმოსავლეთ ევროპის ქვეყნებში და მხარი დაეჭირა კიდეც ამგვარი განწყობებისთვის — გერმანიაში (ისევე, როგორც მთლიანად დასავლეთში) იმედი ჰქონდათ, რომ „მოთვინიერებულ ნინგებს“ გამოზრდიდნენ მოსკოვზე ზეწოლის მოსახდენად და რუსეთის გავლენის შესაკავებლად.
და გეგმამ იმუშავა — ბალტიისპირეთი საიმედო ანტირუსული საყრდენი გახდა, SS–ის დივიზია „გალიჩინისა“ და ბანდეროველების საკრალიზაციამ კიევი და მოსკოვი დააშორიშორა, ხოლო პოლონეთსა და აღმოსავლეთ ევროპის სხვა ქვეყნებში რეგულარულად მომხდარი ისტორიული სკანდალები რუსეთთან, სერიოზულ დაბრკოლებად იქცა ორმხრივი ურთიერტობების ნორმალიზაციაში.
მაგრამ საქმე ისაა, რომ აღმოსავლეთ ევროპული რევიზიონიზმის ნიადაგზე აღმოსავლეთ ევროპული ნაციონალიზმი ამოპიზარდა — რაც უკვე მარტო რუსეთს არ ემუქრება. ეს მოვლენა ეწინააღმდეგება თავად ევროპული ინტეგრაციის არსს და ასევე მკაფიო ანტიგერმანული აქცენტი აქვს.
პოლონელები, რა თქმა უნდა, სიხარულით მიიღებენ ბე რლინის მატერიალურ–მორალურ მხარდაჭერას მოსკოვისთვის წინააღმდეგობის გასაწევად, მაგრამ გერმანელებთან მათ იმაზე მეტი ისტორიული პრეტენზიები აქვთ, ვიდრე რუსებთან.
პოლონური, უნგრული და სხვა ნაციონალიზმების ზრდა პირდაპირ ემუქრება ევროკავშირის არსებობას, რომელიც სწორედ ანტინაციონალიზმს ეფუძნება. და ევროკავშირში მომხდარი კრიზისული მოვლენები მხოლოდ აძლიერებს იმის საფრთხეს, რომ რევიზიონიზმზე აღზრდილი აღმოსავლეთ ევროპული ნაციონალიზმი ტროას ცხენი გახდება, რომელიც ევროპას წვრილმანი შიდა განხეთქილების ეპოქაში დააბრუნებს. მისი აყვავება დაშლის ევროკავშირს ქვეყნებად, რომლებიც ისევ კონფლიქტში იქნებიან ერთმანეთთან — მათ შორის, ტერიტორიების გამო.
ამიტომ, როგორც ჩანს, გერმანიის საგარეო საქმეთა სამინისტრო დაფიქრდა იმაზე, რომ დროა დასრულდეს აღმოსავლეთ ევროპის ისტორიული ომები რუსეთთან — სანამ ამ ომებს წარსულიდან მომავალში არ გადაუნაცვლებიათ...
P.S. რედაქცია შესაძლოა არ ეთანხმებოდეს ავტორის მოსაზრებებს!
