„სიბრძნის სიმფონია“ წარმოგიდგენთ ვიქტორ ჰიუგოს გამონათქვამებს.
ვიქტორ ჰიუგო (Victor-Marie Hugo, 1802–1885) – ფრანგი მწერალი, პოეტი, დრამატურგი, ფრანგული რომანტიზმის ერთ–ერთი მთავარი წარმომადგენელი, ფრანგული აკადემიის წევრი, ადამიანის უფლებათა დამცველი.
მისი ცნობილი რომანებია: „პარიზის ღვთისმშობლის ტაძარი“, „საბრალონი“ („განკიცხულნი“), „კაცი, რომელიც იცინის“, „ოთხმოცდაცამეტი წელი“; პიესები: „ერნანი“, „კრომველი“, „ლუკრეცია ბორჯია“ და სხვა. მისი ნაწარმოებების მიხედვით დაწერილია ოპერები (ვერდის „რიგოლეტო“, „ერნანი“, ბელინის „ერნანი“ და სხვა), გადაღებულია კინოფილმები.
• ჭკუა მდიდრდება იმით, რასაც იღებს; გული – რასაც გასცემს.
• ნამდვილი უთანასწორობა ქორწინებაში – ეს სულთა უთანასწორობაა.
• მდიდრების სამოთხე ღარიბთა ჯოჯოხეთისგან არის შექმნილი.
• ალმასი ტალახში არ დნება.
• შეიძლება სულერთი იყოს მტრის მიერ დანით მოყენებული დარტყმები, მაგრამ მტანჯველია ახლობლის მიერ ქინძისთავით ნაჩხვლეტი…
• ადამიანის ყველა საქციელს ორგვარად შეიძლება შეხედო: რისთვისაც ერთს შანთავენ, მეორე ამისთვის დაფნის გვირგვინს ადგამენ.
• ქალებს საშინლად უყვართ, დაღუპვას გადაარჩინონ ის, ვინც მათ დაღუპავს.
• ის, ვინც ყოველ დილით გეგმავს დღეს და ამ გეგმას მიჰყვება, ხელში უჭირავს ის ძაფი, რომელსაც ის დაძაბული ცხოვრების ლაბირინთებში გაჰყავს.
• ორმოცი – ახალგაზრდობის სიბერეა; ორმოცდაათი – სიბერის ახალგაზრდობა.
• ადამიანი რომ შეცვალო, მისი ბებიისგან უნდა დაიწყო.
• მთის მწვერვალიდან უფსკრულს ვაკვირდებით. უფსკრულში რომ აღმოვჩნდებით, ზეცას ვუჭვრეტთ.
• ხშირად მოფიქრალი ადამიანი ხშირად უმოქმედოა.
• ბედი არასდროს ხსნის ერთ კარს, თუ მანამდე მეორე არ დახურა.
• დუმილი სიბრძნის წესია.
• უნდა იცოდე, რომ ქალს ხშირად დაემორჩილო, რათა ხანდახან მასზე მბრძანებლობის უფლება გქონდეს.
• სიყვარული ხესავითაა; ის თავისთავად იზრდება, ღრმად უშვებს ფესვებს მთელ ჩვენს არსებაში და არცთუ იშვიათად განაგრძობს ყვავილობას, თუნდაც ჩვენი გულის ნანგრევებზე.
• იყო წმინდანი – გამონაკლისია; იყო სამართლიანი – წესია. შეცდით, დაეცით, ჩაიდინეთ ცოდვა, მაგრამ იყავით სამართლიანი. რაც შეიძლება ნაკლებად შესცოდო – აი, კანონი ადამიანისთვის. საერთოდ არ შესცოდო – ეს ანგელოსის ოცნებაა.
• იყო კეთილი, სულ არაა ძნელი. ძნელია, იყო სამართლიანი.
• ქალი სუსტია, მაგრამ დედაა ძლიერი.
• ვიბადებით ყვირილით, ვკვდებით კვნესით. ისღა დაგვრჩენია, სიცილით ვიცხოვროთ.
• მამაკაცი ქალის გარეშე იგივე, რაც პისტოლეტი ჩახმახის გარეშე; მხოლოდ ქალს მოჰყავს ის მოქმედებაში.
• მოკვდე – ეს არაფერია; საშინელებაა, არ იცხოვრო.
• მამაკაცს იმონებს არა მხოლოდ ქალის სული, არამედ მისი სხეულიც, და უფრო ხშირად სხეული, ვიდრე სული. სული – შეყვარებულია, სხეული – საყვარელი.
• მაქვს ბედნიერება, დრო დილიდან საღამომდე გავატარო გენიალური ადამიანის საზოგადოებაში, ანუ ჩემს თავთან, და ეს ძალიან სასიამოვნოა.
• მამაკაცი იქაა, სადაც მიწა მთავრდება… ქალი იქაა, სადაც ზეცა იწყება…
• ინსტინქტი ქალებს ბევრად უფრო სწრაფად აერთიანებს, ვიდრე გონება – მამაკაცებს.
• არიან ხოლმე ბანდიტური მთავრობები, მაგრამ არ შეიძლება იყოს ბანდიტური ხალხი.
• იყო ცოცხალი ქალის სხეულში და იყო ქალი – ორი სრულიად განსხვავებული რამაა.
• სიყვარული – კანონია. აღვირახსნილობა – ხაფანგი. შეთრობა და ლოთობა ორი სხვადასხვა რამაა. გსურდეს ერთი განსაზღვრული ქალი – შეთრობაა. გინდოდეს ქალი საერთოდ – ლოთობა.
• ღირსებას ფარდა აქვს, ნაკლს – ნიღაბი.
• ერთმანეთთან მარტო დარჩენილი მამაკაცი და ქალი „მამა ჩვენოს“ წაკითხვაზე არ იფიქრებს.
• უსირცხვილობა ხანდახან სირცხვილს მალავს.
• საკმარისი არაა, ბედნიერი იყო… კმაყოფილიც უნდა იყო…
