სულ რაღაც ორიოდე კვირა დარჩა იმის გარკვევამდე, შეიცვლება თუ არა საარჩევნო სისტემა 2020 წლის საპარლამენტო არჩევნებისათვის. რადგან ამ საქმეში დასავლეთია ჩარეული და ხელისუფლებაც, ასე თუ უსე, დათმობის გარკვეულ ნიშნებს ამჟღავნებს, სავარაუდოდ, პარლამენტში მარტის 20 რიცხვამდე, ალბათ, დარეგისტრირდება კანონპროექტი, რომელსაც საკონსტიტუციო ცვლილებები არ უნდა დასჭირდეს. თუმცა მეორე სერია სწორედ აქ დაიწყება. ისიც საკითხავია, რამდენად მოგროვდება თუნდაც 76 ხმა ახალი საარჩევნო სისტემისათვის, რადგან ოპოზიცია მუდმივად გაბუტული ბავშვის როლშია და ძნელად თუ იღებს მონაწილეობას რაიმე პროექტის დამტკიცებაში, თუნდაც ეს მისთვის სასიკეთო იყოს.
ასეა თუ ისე, 100/50-ზე ან 120/30-ზე, ცვლილებები მაინც იქნება ინიცირებული. ექსპერტები ამბობენ, რომ ყველაზე რეალურია მოდელი, სადაც 110 დეპუტატს აირჩევენ პროპორციული წესით, 40-ს - მაჟოტიტარულით, ხოლო პარტიას, რომელიც ვერ მიიღებს ხმების 40 პროცენტს, არ ექნება მთავრობის ერთპიროვნულად დაკომპლექტების უფლება.
მიუხედავად იმისა, 40 იქნება მაჟორიტარობის კანდიდატი თუ 30, ხელისუფლებაც და ოპოზიციაც უკვე შეუდგა „დიმიტრი გელოვანების“ ძებნას.
სავარაუდოდ, მაჟორიტარობის კანდიდატი იქნება ყველა მნიშვნელოვანი ფიგურა, რომელიც ჰყავს ხელისუფლებას ან ოპოზიციას.
ხელისუფლების მხრიდან არაა გამორიცხული, თავად ყველაზე რეიტინგული ფიგურებიც კი, როგორებიც არიან კახი კალაძე, თეა წულუკიანი, ირაკლი ღარიბაშვილი, საარჩევნო მარათონში ჩაერთონ.
ხელისუფლება პარტიის გარეთაც ეძებს გავლენიან, ავტორიტეტულსა და ფულიან პირებს, თუმცა ეს არც თუ ისე იოლია, რადგან ერთდროულად ასე ყველაფრით შემკული ადამიანი ნამდვილად რთული მოსაძებნია.
ოპოზიციიდან სავარაუდო კენჭისყრის შესახებ უკვე გააკეთა განცხადება ყოფილმა პრეზიდენტმა გიორგი მარგველაშვილმა. მას, ჩვენი ინფორმაციით, დიდუბე-ჩუღურეთის მაჟორიტარობას სთავაზობენ. ვნახოთ, რა გადაწყვეტილებას მიიღებს მარგველაშვილი, რომელიც თბილისში არც თუ ისე ცუდი ავტორიტეტით სარგებლობს.
კვლავ სამეგრელოში აპირებს საკუთარი კანდიდატურის შეთავაზებას სანდრა რულოვსი, რომელიც რეალურ კონკურენციას უწევს სახელისუფლებო კანდიდატებს. პროპორციულ სისტემაში ხმების მოგროვებისათვის ამას ძალიან დიდი მნიშვნელობა ექნება.
მშობლიურ კუთხეზე ამყარებს იმედებს ყოფილი შს მინისტრი და სისტემის ხერხემალი ვანო მერაბიშვილი.
მან უკვე განაცხადა, რომ არავის ადგილის დაკავებას არ აპირებს პოლიტიკაში, თუმცა ცხადია, რომ თუკი ამ რთულ ბრძოლაში გაიმარჯვებს, მას ნამდვილად ვერავინ დააყვედრის პარლამენტში მოხვედრას. აღსანიშნავია, რომ მერაბიშვილს საკმაოდ სერიოზული პოლიტიკური და ბიზნეს-გავლენები აქვს საკუთარ რეგიონში და ოცნებაში პორტირებულ ნაცებს სერიოზულ კონკურენციას გაუწევს. თუმცა საკუთარ წარსულს და უარყოფით იმიჯს ვერც ვანო მერაბიშვილი და ვერც სხვა კანდიდატი ვერ დაემალება.
ჟურნალისტი ელისო კილაძე უკვე დიდი ხანია წერს, რომ ქიზიყში მაჟორიტარობა სუსის ყოფილ უფროსს, სოსო გოგაშვილს სურს, მაგრამ მას შესაძლოა, ირაკლი ღარიბაშვილი გამოუჩნდეს კონკურენტად. თუ საქართველოში მხოლოდ 40 მაჟორიტარი უნდა იყოს, თითოეული კანდიდატი დიდი სიფრთხილით და აუცილებელი მოგების გარანტიით უნდა იყოს შერჩეული.
დიდი ალიაქოთია ატეხილი ხაშურის გარშემო. აქ როგორც მოქმედ მაჟორიტარ ნოზაძეს სურს არჩევნების მოგება, ასევე პროპორციული სიით ახლახანს კიდევ ერთხელ გაპარლამენტარებულ ვალერი გელაშვილსაც. თუმცა ხელისუფლებას, როგორც ამბობენ, სულ სხვა კანდიდატი - გომის სპირტის ქარხნის მფლობელი ჰყავს შერჩეული.
რაც შეეხება მცხეთა-თიანეთს, აქაც, ხელისუფლების მხრიდან შესაძლოა, ხელისუფლების რამდენიმე წარმომადგენელი დაუპირისპირდეს ერთმანეთს. ერთის მხრივ, ჯანდაცვისა და სოციალურ საკითხთა კომიტეტის თავმჯდომარე დიმიტრი ხუნდაძე აპირებს ისევ ბრძოლას მაჟორიტარობისათვის, მეორეს მხრივ კი თიანეთის მერი, თამაზ მეჭიაური არ მალავს, რომ მაჟორიტარად აპირებს საკუთარი კანდიდატურის დაყენებას.
ცეზარ ჩოჩელიც ასევე აპირებს კიდევ ერთხელ შეეჭიდოს დიმიტრი ხუნდაძეს. ნატახტარის ქარხნის მეპატრონეს ბევრი მადლიერი და დასაქმებული ადამიანი ჰყავს ამ რეგიონში.
განსაკუთრებით საინტერესოა ასევე დასავლეთ საქართველოს მიმართულებაც, თუმცა ამ კუთხით ჯერჯერობით უფრო ნაკლებადაა გამოკვეთილი, ვისზე გააკეთებს აქცენტს ხელისუფლება.
ერთი რამ ცხადია - როგორც ხელისუფლებიდან, ასევე ოპოზიციიდან კენჭს პირველი პირები იყრიან და სწორედ აქ გამოჩნდება, რამდენად სწორად თვლიდნენ ხმებს სოციოლოგიური კომპანიები. წინ დიდი და საინტერესო მოვლენები გველის.
