https://sputnik-georgia.com/20230222/lela-nucubidze-274498152.html
როცა ხელოვნების ძალას გრძნობ და საქმე, რომელშიც სიმშვიდეს ჰპოვებ
როცა ხელოვნების ძალას გრძნობ და საქმე, რომელშიც სიმშვიდეს ჰპოვებ
Sputnik საქართველო
„ქარგვა გიქმნის თავისებურ მშვიდ და ლამაზ განწყობას და ის გარემოც, სადაც ქარგავ, ასეთივე ხდება“ – გვითხრა ქუთაისელმა ლელა ნუცუბიძემ, რომელიც პროფესიით... 22.02.2023-ს, Sputnik საქართველო
2023-02-22T17:35+0400
2023-02-22T17:35+0400
2023-02-28T11:36+0400
ინტერვიუ
საინტერესო ადამიანები
https://cdnn1.img.sputnik-georgia.com/img/07e5/07/0c/252292779_0:0:1000:563_1920x0_80_0_0_e3c7e7beda22f4e22f8020fc5a291af1.jpg
თვითნასწავლი ხელოვანი დღეს „საქართველოს მქარგველების და ხელმარჯვეების“ ასოციაციის წევრია. წყლის ტექნიკით ნაქარგმა მისმა ნამუშევრებმა ბევრ გამოფენაში მიიღო მონაწილეობა და ამან თაყვანისმცემლებიც შესძინა.- ქალბატონო ლელა, საუბარი თქვენი პროფესიით დავიწყოთ: ფილოლოგი რატომ გახდით?- სახლში ძალიან მდიდარი ბიბლიოთეკა გვაქვს. შესაბამისად, კითხვაც პატარაობიდან დავიწყე. ერთ რომელიმე ჟანრს არ ვარჩევდი. თუმცა არ ვიცი რატომ, კლასიკური ნაწარმოების შემდეგ აუცილებლად მსუბუქ ლიტერატურას ვკითხულობდი ხოლმე. ამის გარდა, სკოლაში ქართულ ენასა და ლიტერატურას სასიამოვნო გარეგნობის, არაჩვეულებრივი პედაგოგი ეთერ ტეხაშვილი მასწავლიდა. ვთვლი, რომ ჩემი პროფესიაც ამ ქალბატონმა განსაზღვრა.- ქარგვით თქვენი გატაცება როდის დაიწყო?- ბავშვობაში სულ ვაკვირდებოდი დედას, რომელიც წყლის ტექნიკით ქარგავდა. მომწონდა ფერადი ძაფები, თუმცა მათთან მიახლოებას ვერ ვბედავდი. ჰოდა, მართლაც ერთ მშვენიერ დღეს გავბედე, დავჯექი და ჩუმად ამოვქარგე ყვავილები, რომელიც ძალიან ლამაზი გამოვიდა. ამის შემდეგ „მოვიწამლე" ამ ხელსაქმით. ხატვით, გაგიკვირდებათ და, საერთოდ არ ვხატავ. როცა ქარგვა დავიწყე, ისიც კი არ ვიცოდი, ძაფებს ნომრები თუ ჰქონდა. მოგვიანებით ბავშვობის მეგობარმა ჯვარედინი ქარგვა მასწავლა.- ჩვენში ბევრია ქარგვით გატაცებული...- როცა დავინტერესდი, სოციალურ ქსელებში აღმოვაჩინე, რომ საქართველოში თურმე ბევრი ქალბატონი ქარგავს. გამიჩნდა სურვილი, რომ ისინი გამეცნო და შევხვედროდი მათ. ასეც მოხდა, გაცნობის მერე რეგულარული შეხვედრები დავიწყეთ. მერე ერთობლივი გამოფენებიც მოეწყო თელავში, ბათუმში, თბილისსა და ქუთაისში. ყველა გამოფენა ერთნაირად საინტერესო იყო. სასიამოვნოა, როცა ერთ სივრცეში თავმოყრილ ამდენ სილამაზეს უყურებ.- როგორია ქალაქი, რომელსაც მშობლიურად თვლით?- ქუთაისმა დღემდე შეინარჩუნა თავისი კოლორიტი, ინდივიდუალურობა და სულიერება, რითაც ყოველთვის გამოირჩეოდა. აქ ჩემი ბავშვობაა - ფერადი, ლაღი და ლამაზი წარსული. მიყვარს მწვანეში ჩაფლული ეს მშვიდი და ზომიერი იუმორით გაჯერებული ქალაქი, რომლისთვისაც სტუმართმოყვარეობა უცვლელი ტრადიციაა. ბედნიერებას მანიჭებს აქაური ურთიერთობები და ალბათ ესეც მეხმარება იმ საქმეში, რაშიც, მგონი, საკუთარი თავი და სიმშვიდე ვიპოვე.- ქარგვის დროს რა გეხმარებათ?- ფიქრი მიყვარს და ეს ალბათ თითქმის ყველა სურათზე აისახება. ხუმრობით ვამბობ ხოლმე, რომ ძაფებს და ფერებს ვეთამაშები–მეთქი. ჩემთვის ამგვარი „თამაშის“ პროცესი ძალიან სასიამოვნოა. მიყვარს, როცა უჯრა უჯრას ემატება, ფერს ფერი ცვლის შეუმჩნევლად. საოცარი მომენტია, ესაა ხელოვნების ძალა, რომელსაც იმ წუთებში გრძნობ. როცა სურათი ბევრი სხვადასხვა ფერის ძაფით იქარგება, რა თქმა უნდა, რთულია, მაგრამ ამავე დროს საინტერესოცაა. ვქარგავ „მულინის" ძაფით, ჯვარედინი და წყლის ტექნიკით, დღეს ასე ბევრი მუშაობს, მაგრამ მე ვცდილობ ინდივიდუალობა შევინარჩუნო და მხოლოდ ისე მოვქარგო, როგორც მესმის და მომწონს.ნინო მამულაშვილი
Sputnik საქართველო
media@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rosiya Segodnya“
2023
Sputnik საქართველო
media@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rosiya Segodnya“
ახალი ამბები
ka_KA
Sputnik საქართველო
media@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rosiya Segodnya“
Sputnik საქართველო
media@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rosiya Segodnya“
ინტერვიუ, საინტერესო ადამიანები
ინტერვიუ, საინტერესო ადამიანები
როცა ხელოვნების ძალას გრძნობ და საქმე, რომელშიც სიმშვიდეს ჰპოვებ
17:35 22.02.2023 (განახლებულია: 11:36 28.02.2023) „ქარგვა გიქმნის თავისებურ მშვიდ და ლამაზ განწყობას და ის გარემოც, სადაც ქარგავ, ასეთივე ხდება“ – გვითხრა ქუთაისელმა ლელა ნუცუბიძემ, რომელიც პროფესიით ფილოლოგია.
თვითნასწავლი ხელოვანი დღეს „საქართველოს მქარგველების და ხელმარჯვეების“ ასოციაციის წევრია. წყლის ტექნიკით ნაქარგმა მისმა ნამუშევრებმა ბევრ გამოფენაში მიიღო მონაწილეობა და ამან თაყვანისმცემლებიც შესძინა.
- ქალბატონო ლელა, საუბარი თქვენი პროფესიით დავიწყოთ: ფილოლოგი რატომ გახდით?
- სახლში ძალიან მდიდარი ბიბლიოთეკა გვაქვს. შესაბამისად, კითხვაც პატარაობიდან დავიწყე. ერთ რომელიმე ჟანრს არ ვარჩევდი. თუმცა არ ვიცი რატომ, კლასიკური ნაწარმოების შემდეგ აუცილებლად მსუბუქ ლიტერატურას ვკითხულობდი ხოლმე. ამის გარდა, სკოლაში ქართულ ენასა და ლიტერატურას სასიამოვნო გარეგნობის, არაჩვეულებრივი პედაგოგი ეთერ ტეხაშვილი მასწავლიდა. ვთვლი, რომ ჩემი პროფესიაც ამ ქალბატონმა განსაზღვრა.
- ქარგვით თქვენი გატაცება როდის დაიწყო?
- ბავშვობაში სულ ვაკვირდებოდი დედას, რომელიც წყლის ტექნიკით ქარგავდა. მომწონდა ფერადი ძაფები, თუმცა მათთან მიახლოებას ვერ ვბედავდი. ჰოდა, მართლაც ერთ მშვენიერ დღეს გავბედე, დავჯექი და ჩუმად ამოვქარგე ყვავილები, რომელიც ძალიან ლამაზი გამოვიდა. ამის შემდეგ „მოვიწამლე" ამ ხელსაქმით. ხატვით, გაგიკვირდებათ და, საერთოდ არ ვხატავ. როცა ქარგვა დავიწყე, ისიც კი არ ვიცოდი, ძაფებს ნომრები თუ ჰქონდა. მოგვიანებით ბავშვობის მეგობარმა ჯვარედინი ქარგვა მასწავლა.
- ჩვენში ბევრია ქარგვით გატაცებული...
- როცა დავინტერესდი, სოციალურ ქსელებში აღმოვაჩინე, რომ საქართველოში თურმე ბევრი ქალბატონი ქარგავს. გამიჩნდა სურვილი, რომ ისინი გამეცნო და შევხვედროდი მათ. ასეც მოხდა, გაცნობის მერე რეგულარული შეხვედრები დავიწყეთ. მერე ერთობლივი გამოფენებიც მოეწყო თელავში, ბათუმში, თბილისსა და ქუთაისში. ყველა გამოფენა ერთნაირად საინტერესო იყო. სასიამოვნოა, როცა ერთ სივრცეში თავმოყრილ ამდენ სილამაზეს უყურებ.
- როგორია ქალაქი, რომელსაც მშობლიურად თვლით?
- ქუთაისმა დღემდე შეინარჩუნა თავისი კოლორიტი, ინდივიდუალურობა და სულიერება, რითაც ყოველთვის გამოირჩეოდა. აქ ჩემი ბავშვობაა - ფერადი, ლაღი და ლამაზი წარსული. მიყვარს მწვანეში ჩაფლული ეს მშვიდი და ზომიერი იუმორით გაჯერებული ქალაქი, რომლისთვისაც სტუმართმოყვარეობა უცვლელი ტრადიციაა. ბედნიერებას მანიჭებს აქაური ურთიერთობები და ალბათ ესეც მეხმარება იმ საქმეში, რაშიც, მგონი, საკუთარი თავი და სიმშვიდე ვიპოვე.
- ქარგვის დროს რა გეხმარებათ?
- ფიქრი მიყვარს და ეს ალბათ თითქმის ყველა სურათზე აისახება. ხუმრობით ვამბობ ხოლმე, რომ ძაფებს და ფერებს ვეთამაშები–მეთქი. ჩემთვის ამგვარი „თამაშის“ პროცესი ძალიან სასიამოვნოა. მიყვარს, როცა უჯრა უჯრას ემატება, ფერს ფერი ცვლის შეუმჩნევლად. საოცარი მომენტია, ესაა ხელოვნების ძალა, რომელსაც იმ წუთებში გრძნობ. როცა სურათი ბევრი სხვადასხვა ფერის ძაფით იქარგება, რა თქმა უნდა, რთულია, მაგრამ ამავე დროს საინტერესოცაა. ვქარგავ „მულინის" ძაფით, ჯვარედინი და წყლის ტექნიკით, დღეს ასე ბევრი მუშაობს, მაგრამ მე ვცდილობ ინდივიდუალობა შევინარჩუნო და მხოლოდ ისე მოვქარგო, როგორც მესმის და მომწონს.
