https://sputnik-georgia.com/20230120/rusudan-chitauri-273001307.html
წარმატების საწინდარი, ანუ როცა კულტურული ტრადიციები გრძელდება
წარმატების საწინდარი, ანუ როცა კულტურული ტრადიციები გრძელდება
Sputnik საქართველო
საქართველოს რეგიონების წარმატებას მნიშვნელოვნად განსაზღვრავს ის კულტურული ტრადიციები, რასაც წლების მანძილზე ჩაეყარა საფუძველი. თუ დღეს გურჯაანის რაიონში... 20.01.2023-ს, Sputnik საქართველო
2023-01-20T16:45+0400
2023-01-20T16:45+0400
2023-01-24T14:21+0400
ინტერვიუ
საინტერესო ადამიანები
https://cdnn1.img.sputnik-georgia.com/img/07e5/0c/06/262616377_0:0:1201:676_1920x0_80_0_0_ee7130a7964dfba0873d0312cb52baac.jpg
გაიცანით რაიონის სამუსიკო გაერთიანებაში სასწავლო მეთოდოლოგიის დარგის მთავარი სპეციალისტი, მუსიკოსი და ფოლკლორისტი რუსუდან ჩიტაური.მისი ნაშრომი შევიდა ინგლისურ ენაზე დაბეჭდილ სამტომეულში „საქართველოს სიძველენი“, სადაც ერთი ტომი ქართულ ხალხურ სიმღერას დაეთმო. 2005 წელს გერმანიაში საგუნდო და ხალხური სიმღერის ფესტივალზე მან საპატიო პრიზი მოიპოვა. ქალბატონი რუსუდანის აღზრდილები თბილისის პირველი ეროვნული საგუნდო მუსიკის კონკურსის ოქროს მედალოსნები გახდნენ. მისი სტუდენტები ცნობილ ფოლკლორულ ანსამბლებში მღერიან და უკვე თავადაც ჰყავთ ანსამბლი.- ქალბატონო რუსუდან, რაიონში აღდგენილი ტრადიციებიდან რომელს გაიხსენებთ?- ჩვენ მიერ აღდგენილი ტრადიციებიდან დავასახელებ „ნატოობას“, რომელიც 14 ივნისს ტარდება, ოქტომბერში დაგეგმილ „გურჯაან-ქალაქობას“ და „ღვინის ფესტივალს“, რომელიც რამდენიმე წელია „გურჯაან-ქალაქობასთან“ ერთად იმართება და გურჯაანის მუნიციპალიტეტის მიერაა დაფუძნებული. გურჯაანის რაიონს მუსიკალური და, ზოგადად, ხელოვნების სხვადასხვა მიმართულებით დიდი ტრადიციები აქვს. ჩემი ბავშვობისა და მოსწავლეობის ძვირფასი წლები გურჯაანთანაა დაკავშირებული.- მუსიკისადმი სიყვარული როდის გაგიჩნდათ?- ქართული სიმღერისადმი სიყვარული გადმომეცა დედისგან, რომელიც კარგად მღეროდა. ჯერ კიდევ ოთხი-ხუთი წლის ასაკში კომპოზიტორ მერი დავითაშვილის ყველა სიმღერას ვმღეროდი. 60-იან წლებში გურჯაანის სამუსიკო სკოლის დირექტორად და დამფუძნებლად მოგვევლინა მუსიკოსი ვახტანგ კოპინაშვილი, რომლის დამსახურებაა მუსიკისადმი ჩემი სერიოზული მიდგომა. ასევე ხალხური სიმღერის სიყვარულთანაა დაკავშირებული რადიოგადაცემა, რომელსაც ბავშვობაში ხშირად ვუსმენდი. ეს იყო გადაცემა „სოფლის დილა", სადაც სხვადასხვა კუთხის ხალხური სიმღერები ჟღერდა. ვფიქრობ, ჩემი პროფესიის არჩევანი სწორედ ამ პერიოდს ემთხვევა. ამის შემდეგ იყო სკოლა და სამუსიკო სასწავლებელი. მე პირველ საშუალო სკოლაში ვსწავლობდი და ჩვენი გუნდი ოთარ ბეციაშვილის ხელმძღვანელობით მუდამ გადიოდა დათვალიერებაზე. მე ხან სოლისტი ვიყავი, ხან - კონცერტმაისტერი.- საერთაშორისო წარმატებებიდან რომელს გაიხსენებთ?- პირველ რიგში 2005 წელს გერმანიაში საგუნდო და ხალხური სიმღერის ფესტივალზე მოპოვებულ საპატიო პრიზს გავიხსენებ. 2015 წელს ჩემი აღსაზრდელები თბილისის პირველი ეროვნული საგუნდო მუსიკის კონკურსის ოქროს მედალოსნები გახდნენ. ჩემი სტუდენტები კი ცნობილ ფოლკლორულ ანსამბლებში მღერიან და უკვე თავადაც ჰყავთ ანსამბლი. ჩემი ნაშრომი შევიდა ინგლისურ ენაზე დაბეჭდილ სამტომეულში „საქართველოს სიძველენი“, სადაც ერთი ტომი ქართულ ხალხურ სიმღერას დაეთმო.- კონსერვატორიაში მომავალ სპეციალობად ფოლკლორისტიკა აირჩიეთ...- კონსერვატორიაში მუსიკისმცოდნეობა–საკომპოზიტორო ფაკულტეტზე ჩავაბარე. ჩემი ხელმძღვანელი ფოლკლორში იყო ეთნომუსიკოლოგი და ხელოვნებათმცოდე ოთარ ჩიჯავაძე, რომელმაც ლეჩხუმის კუთხის სიმღერების ჩაწერა, შესწავლა და გაშიფრვა ჩამაბარა. საბოლოოდ ეს თემა სადიპლომო ნაშრომად გავიტანე. ამ საქმეს სამი წელი მოვანდომე. 1982-83 წლებში ლეჩხუმის ექსპედიციებში ვიღებდი მონაწილეობას, რის შედეგადაც 45 სიმღერის ჩაწერა მოვახერხე. ამგვარად ფოლკლორისტიკის მეცნიერებაში სიღრმისეულად ჩავერთე.- უმაღლესის მერე სად განაგრძეთ მუსიკალური საქმიანობა?- უმაღლესის მერე განაწილებით სიღნაღის სამუსიკო სასწავლებელში მოვხვდი. მონაწილეობა მივიღეთ რესპუბლიკურ დათვალიერებაში, წარმატებით გამოვდიოდით კონცერტებით. სამწუხაროდ, ეს ჩანაწერები არ შემომრჩა. გარკვეული დროის მერე სიღნაღიდან გადამიყვანეს სოფელ შრომის, ახლანდელი ვაჩნაძიანის სამუსიკო სკოლის დირექტორად, სადაც ცხრა წელი ვიმუშავე. იქ ბავშვებს ხალხური სიმღერის სიყვარულს ვუნერგავდი.- როგორც ფოლკლორისტმა სად იმუშავეთ?- ფოლკლორისტად 1995 წლიდან ვმუშაობ თბილისის მესამე სამუსიკო სასწავლებელში, სადაც ფოლკლორული ანსამბლი „მარიალისი" ჩამოვაყალიბე. 2010-12 წლებში თბილისის ხელოვნების სკოლა „აფხაზეთში" ვმუშაობდი. იქაც მყავდა ფოლკლორული ანსამბლი „აგუძერა", სადაც ყველა კუთხის სიმღერებს, განსაკუთრებით, აფხაზურ სიმღერებს ვმღეროდით. 2011 წელს „არტ-გენზე“ სწორედ ამ სიმღერებით გავედით და დიდი მოწონება დავიმსახურეთ. აფხაზური სიმღერების ბრწყინვალედ შესრულებისთვის საპატიო ადგილზე თბილისის მერიის ყველა ფესტივალსა და დათვალიერებაზე გავდიოდით. 2013 წელს სამუშაოდ გურჯაანში, სამუსიკო სკოლების გაერთიანების დირექტორად გადმოვედი.- როგორც ვიცი, თქვენს რაიონში ყოველთვის იყვნენ ხალხური სიმღერის ანსამბლები...- დიახ, ყოველთვის იყვნენ გამორჩეული ანსამბლები. მათ შორის იყო ცნობილი ლოტბარისა და მომღერლის ლევან უღალაშვილის ანსამბლიც. დღეს ამ ტრადიციას აგრძელებს ვაჟთა ფოლკლორული გუნდი „გურჯაანი", რომელიც მრავალი რესპუბლიკური თუ საერთაშორისო კონკურსის ლაურეატი გუნდია. ასევე ვახსენებ ლევან მუღალაშვილის სახელობის გალობისა და ხალხური სიმღერის სკოლას. ჩემი მუშაობის პერიოდში ბევრი ღონისძიება ჩატარდა, აღსანიშნავია სიმღერის საერთაშორისო ფესტივალი, რომლის ჩატარება ორ წელიწადში ერთხელ დამკვიდრდა. ასე რომ, ჩვენი რაიონი დღემდე აგრძელებს წლების მანძილზე დამკვიდრებულ ტრადიციებს და ეს კი მომავალი წარმატებების საწინდარია.ნინო მამულაშვილი
Sputnik საქართველო
media@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
2023
Sputnik საქართველო
media@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
ახალი ამბები
ka_KA
Sputnik საქართველო
media@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
Sputnik საქართველო
media@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
ინტერვიუ, საინტერესო ადამიანები
ინტერვიუ, საინტერესო ადამიანები
წარმატების საწინდარი, ანუ როცა კულტურული ტრადიციები გრძელდება
16:45 20.01.2023 (განახლებულია: 14:21 24.01.2023) საქართველოს რეგიონების წარმატებას მნიშვნელოვნად განსაზღვრავს ის კულტურული ტრადიციები, რასაც წლების მანძილზე ჩაეყარა საფუძველი. თუ დღეს გურჯაანის რაიონში მუსიკალური ცხოვრება გრძელდება, ეს ამ პიროვნების დამსახურებაცაა.
გაიცანით რაიონის სამუსიკო გაერთიანებაში სასწავლო მეთოდოლოგიის დარგის მთავარი სპეციალისტი, მუსიკოსი და ფოლკლორისტი რუსუდან ჩიტაური.
მისი ნაშრომი შევიდა ინგლისურ ენაზე დაბეჭდილ სამტომეულში „საქართველოს სიძველენი“, სადაც ერთი ტომი ქართულ ხალხურ სიმღერას დაეთმო. 2005 წელს გერმანიაში საგუნდო და ხალხური სიმღერის ფესტივალზე მან საპატიო პრიზი მოიპოვა. ქალბატონი რუსუდანის აღზრდილები თბილისის პირველი ეროვნული საგუნდო მუსიკის კონკურსის ოქროს მედალოსნები გახდნენ. მისი სტუდენტები ცნობილ ფოლკლორულ ანსამბლებში მღერიან და უკვე თავადაც ჰყავთ ანსამბლი.
- ქალბატონო რუსუდან, რაიონში აღდგენილი ტრადიციებიდან რომელს გაიხსენებთ?
- ჩვენ მიერ აღდგენილი ტრადიციებიდან დავასახელებ „ნატოობას“, რომელიც 14 ივნისს ტარდება, ოქტომბერში დაგეგმილ „გურჯაან-ქალაქობას“ და „ღვინის ფესტივალს“, რომელიც რამდენიმე წელია „გურჯაან-ქალაქობასთან“ ერთად იმართება და გურჯაანის მუნიციპალიტეტის მიერაა დაფუძნებული. გურჯაანის რაიონს მუსიკალური და, ზოგადად, ხელოვნების სხვადასხვა მიმართულებით დიდი ტრადიციები აქვს. ჩემი ბავშვობისა და მოსწავლეობის ძვირფასი წლები გურჯაანთანაა დაკავშირებული.
- მუსიკისადმი სიყვარული როდის გაგიჩნდათ?
- ქართული სიმღერისადმი სიყვარული გადმომეცა დედისგან, რომელიც კარგად მღეროდა. ჯერ კიდევ ოთხი-ხუთი წლის ასაკში კომპოზიტორ მერი დავითაშვილის ყველა სიმღერას ვმღეროდი. 60-იან წლებში გურჯაანის სამუსიკო სკოლის დირექტორად და დამფუძნებლად მოგვევლინა მუსიკოსი ვახტანგ კოპინაშვილი, რომლის დამსახურებაა მუსიკისადმი ჩემი სერიოზული მიდგომა. ასევე ხალხური სიმღერის სიყვარულთანაა დაკავშირებული რადიოგადაცემა, რომელსაც ბავშვობაში ხშირად ვუსმენდი. ეს იყო გადაცემა „სოფლის დილა", სადაც სხვადასხვა კუთხის ხალხური სიმღერები ჟღერდა. ვფიქრობ, ჩემი პროფესიის არჩევანი სწორედ ამ პერიოდს ემთხვევა. ამის შემდეგ იყო სკოლა და სამუსიკო სასწავლებელი. მე პირველ საშუალო სკოლაში ვსწავლობდი და ჩვენი გუნდი ოთარ ბეციაშვილის ხელმძღვანელობით მუდამ გადიოდა დათვალიერებაზე. მე ხან სოლისტი ვიყავი, ხან - კონცერტმაისტერი.
- საერთაშორისო წარმატებებიდან რომელს გაიხსენებთ?
- პირველ რიგში 2005 წელს გერმანიაში საგუნდო და ხალხური სიმღერის ფესტივალზე მოპოვებულ საპატიო პრიზს გავიხსენებ. 2015 წელს ჩემი აღსაზრდელები თბილისის პირველი ეროვნული საგუნდო მუსიკის კონკურსის ოქროს მედალოსნები გახდნენ. ჩემი სტუდენტები კი ცნობილ ფოლკლორულ ანსამბლებში მღერიან და უკვე თავადაც ჰყავთ ანსამბლი. ჩემი ნაშრომი შევიდა ინგლისურ ენაზე დაბეჭდილ სამტომეულში „საქართველოს სიძველენი“, სადაც ერთი ტომი ქართულ ხალხურ სიმღერას დაეთმო.
- კონსერვატორიაში მომავალ სპეციალობად ფოლკლორისტიკა აირჩიეთ...
- კონსერვატორიაში მუსიკისმცოდნეობა–საკომპოზიტორო ფაკულტეტზე ჩავაბარე. ჩემი ხელმძღვანელი ფოლკლორში იყო ეთნომუსიკოლოგი და ხელოვნებათმცოდე ოთარ ჩიჯავაძე, რომელმაც ლეჩხუმის კუთხის სიმღერების ჩაწერა, შესწავლა და გაშიფრვა ჩამაბარა. საბოლოოდ ეს თემა სადიპლომო ნაშრომად გავიტანე. ამ საქმეს სამი წელი მოვანდომე. 1982-83 წლებში ლეჩხუმის ექსპედიციებში ვიღებდი მონაწილეობას, რის შედეგადაც 45 სიმღერის ჩაწერა მოვახერხე. ამგვარად ფოლკლორისტიკის მეცნიერებაში სიღრმისეულად ჩავერთე.
- უმაღლესის მერე სად განაგრძეთ მუსიკალური საქმიანობა?
- უმაღლესის მერე განაწილებით სიღნაღის სამუსიკო სასწავლებელში მოვხვდი. მონაწილეობა მივიღეთ რესპუბლიკურ დათვალიერებაში, წარმატებით გამოვდიოდით კონცერტებით. სამწუხაროდ, ეს ჩანაწერები არ შემომრჩა. გარკვეული დროის მერე სიღნაღიდან გადამიყვანეს სოფელ შრომის, ახლანდელი ვაჩნაძიანის სამუსიკო სკოლის დირექტორად, სადაც ცხრა წელი ვიმუშავე. იქ ბავშვებს ხალხური სიმღერის სიყვარულს ვუნერგავდი.
- როგორც ფოლკლორისტმა სად იმუშავეთ?
- ფოლკლორისტად 1995 წლიდან ვმუშაობ თბილისის მესამე სამუსიკო სასწავლებელში, სადაც ფოლკლორული ანსამბლი „მარიალისი" ჩამოვაყალიბე. 2010-12 წლებში თბილისის ხელოვნების სკოლა „აფხაზეთში" ვმუშაობდი. იქაც მყავდა ფოლკლორული ანსამბლი „აგუძერა", სადაც ყველა კუთხის სიმღერებს, განსაკუთრებით, აფხაზურ სიმღერებს ვმღეროდით. 2011 წელს „არტ-გენზე“ სწორედ ამ სიმღერებით გავედით და დიდი მოწონება დავიმსახურეთ. აფხაზური სიმღერების ბრწყინვალედ შესრულებისთვის საპატიო ადგილზე თბილისის მერიის ყველა ფესტივალსა და დათვალიერებაზე გავდიოდით. 2013 წელს სამუშაოდ გურჯაანში, სამუსიკო სკოლების გაერთიანების დირექტორად გადმოვედი.
- როგორც ვიცი, თქვენს რაიონში ყოველთვის იყვნენ ხალხური სიმღერის ანსამბლები...
- დიახ, ყოველთვის იყვნენ გამორჩეული ანსამბლები. მათ შორის იყო ცნობილი ლოტბარისა და მომღერლის ლევან უღალაშვილის ანსამბლიც. დღეს ამ ტრადიციას აგრძელებს ვაჟთა ფოლკლორული გუნდი „გურჯაანი", რომელიც მრავალი რესპუბლიკური თუ საერთაშორისო კონკურსის ლაურეატი გუნდია. ასევე ვახსენებ ლევან მუღალაშვილის სახელობის გალობისა და ხალხური სიმღერის სკოლას. ჩემი მუშაობის პერიოდში ბევრი ღონისძიება ჩატარდა, აღსანიშნავია სიმღერის საერთაშორისო ფესტივალი, რომლის ჩატარება ორ წელიწადში ერთხელ დამკვიდრდა. ასე რომ, ჩვენი რაიონი დღემდე აგრძელებს წლების მანძილზე დამკვიდრებულ ტრადიციებს და ეს კი მომავალი წარმატებების საწინდარია.
