https://sputnik-georgia.com/20211207/tariel-toloraia-262662053.html
ზღვისპირელი მხატვრის საოცარი ნატურმორტები და სამყარო, სადაც „ბოლომდე გახსნილი ხარ“
ზღვისპირელი მხატვრის საოცარი ნატურმორტები და სამყარო, სადაც „ბოლომდე გახსნილი ხარ“
Sputnik საქართველო
თვლის, რომ ყველა დროის დიდი მხატვრებიც კი ვიღაცის გავლენას განიცდიდნენ, მაგრამ „ნამუშევარში მთავარი მაინც ისაა, რაც მხოლოდ შენია“. 07.12.2021-ს, Sputnik საქართველო
2021-12-07T15:27+0400
2021-12-07T15:27+0400
2021-12-07T20:16+0400
ინტერვიუ
საინტერესო ადამიანები
https://cdnn1.img.sputnik-georgia.com/img/07e5/0c/07/262653017_0:0:1287:724_1920x0_80_0_0_5e7977fe498e6c4d6de81c54aa098960.jpg
ბათუმელი მხატვრის ტარიელ თოლორაიას ნატურმორტები სოციალურ ქსელებში დიდი მოწონებით სარგებლობს. თავის დროზე სამხატვრო აკადემიის გამოყენებითი ხელოვნების ფაკულტეტი დაამთავრა. როდესაც სხვა მხატვრების მსგავსად საკუთარი თავის გადარჩენისთვის ბრძოლაში ჩაერთო, კომერციული მიზნით შექმნილი თავისი პირველი ფერწერული ნამუშევრები მშრალ ხიდზე გაიტანა. ისინი იმდენად მოეწონათ ხელოვნების მოყვარულებს, რომ შეკვეთებმაც არ დააყოვნა.ნიჭიერი მხატვარი შემოქმედებით თავისუფლებაზე ოცნებობს, როცა სასურველ თემებზე ნახატებს მხოლოდ სულიერი მოთხოვნის გათვალისწინებით შექმნის...- ბატონო ტარიელ, ყველაფერი დაიწყო ზღვისპირა ქალაქში, როცა ხატვის ნიჭი აღმოგაჩნდათ...- დიახ, ბათუმში დავიბადე და ამ ქალაქის მეორე საშუალო სკოლა დავამთავრე. სკოლის დროს ხუთი წელი დავდიოდი ფორტეპიანოზე, მაგრამ სურვილის გარეშე. შემდეგ ხატვის ნიჭი აღმომაჩნდა, უფრო სწორად, გადახატვა, ანუ კოპირება შემეძლო. სკოლის პერიოდში, ალბათ მეხუთე-მეექვსე კლასში ვიყავი, როცა რომელიღაც ჟურნალიდან ძალოსანი გადავხატე, მისი დაჭიმული სახე ახლაც მახსოვს...- მოწონება თუ დაიმსახურა იმ ნახატმა და ამის მერე რა შეიცვალა თქვენს ცხოვრებაში?- როგორც ჩანს, მშობლებს მოეწონათ ჩემი ნახატი, რადგან მეზობლად თეატრის მსახიობი, ამჟამად რეჟისორი ვაჟა ბიბილეიშვილი ცხოვრობდა და მამამ ჩემზე სთხოვა, რომ თეატრში მივეყვანე. ასე მოვხვდი თეატრის მხატვართან ანტონ ფილიპოვთან. თეატრში, თუ სწორად მახსოვს, მეხუთე სართულზე იყო პატარა ოთახი, სადაც ვხატავდი ხოლმე. თავიდან ფანქარში, შემდეგ – ზეთში, ძირითადად ნატურმორტებს. ალბათ ამიტომ ვხატავ დღემდე ნატურმორტებს.- ბუნებრივია, სკოლის მერე აკადემიაში რომ გადაწყვიტეთ ჩაბარება...- დიახ, სკოლის დამთავრებისთანავე აკადემიაში ჩაბარება გადავწყვიტე. ჩემმა პირველმა მცდელობამ არ გაამართლა, რადგან მაშინ სათანადოდ ვერ მოვემზადე. თანაც, ფერწერაზე ჩაბარება იმ დროს წარმოუდგენელი იყო, ამიტომ მეორე მცდელობით სამხატვრო აკადემიის გამოყენებითი ხელოვნების ფაკულტეტზე მოვხვდი, ხის და ლითონის მხატვრულ დამუშავებაზე.- სადიპლომო ნამუშევარი რაზე გქონდათ?- ჩემი სადიპლომო ნამუშევარი იყო სხვადასხვა თემატიკის ხისა და ლითონის ყანწები. სხვათა შორის, ეს იდეა აკადემიის პროფესორმა მომაწოდა. ჩვენში სხვადასხვა სიტუაციისთვის განსხვავებული გაფორმების ყანწები მზადდება. მაგალითად, არის ფუძის ანგელოზის დასალოცი ყანწი, მონადირის ყანწი, როცა ის სანადიროდ გადის და რომლითაც გზას დაულოცავენ. დოღის დროს ამზადებენ ყანწს, რომელზეც ცხენის თავია გამოსახული და ასე შემდეგ.- პრინციპში, ყველანაირი სიტუაციისთვის შეიძლება თემატური სასმისის მორგება...- დიახ, ახლა რომ ვფიქრობ, ალბათ ამ იდეის განვითარება ფანტაზიის დონეზე ყველანაირი სიტუაციისთვის შეიძლება. სადიპლომოს დაცვის დროს სულ შვიდი სახის ყანწი დავამზადე და წარვადგინე. საკმაოდ შრომატევადი სამუშაო იყო: ისინი ჯერ გამოვძერწე, მერე ყალიბი ჩამოვასხი და თითოეულ რქას მოვარგე. ესენი იყო კამეჩის, ხარის, ცხვრის, თხის და საიგაკის რქები. მოკლედ, საინტერესო სამუშაო იყო.- პირველი ფერწერული ნამუშევარი რომელი იყო და სად გაიტანეთ?- ჩემი პირველი ფერწერული ნამუშევარი მშრალ ხიდზე გავიტანე და, როგორც მხატვრების უმრავლესობის შემთხვევაში ხდება, მეც თბილისის პეიზაჟებით დავიწყე. დღეს მხატვრებს ბევრი ყოფითი პრობლემის მოგვარება და გადარჩენისთვის ბრძოლა უწევთ, ამ მხრივ არც მე ვარ გამონაკლისი. ჩემი იმ ნამუშევრის შემდეგ შეკვეთებიც წამოვიდა. დღეს მშრალ ხიდზე ნახატები აღარ გამაქვს.- აღარც თბილისის პეიზაჟებს ხატავთ?- აღარ... სადაც ვემზადებოდი, იქ ნატურმორტის გარდა არაფერს ვხატავდით. რომ იტყვიან, ამ თემას ჩავეჭიდე და ნატურმორტების ხატვა აქტიურად დავიწყე. მახსოვს, ხელოვნების აუქციონზე პირველად გავიტანე ჩემი ნამაუშევარი „მოცხარი“, რომელიც საკმაოდ კარგ ფასში გაიყიდა.- ალბათ ბუნებრივი იქნებოდა, რომ ზღვისპირა ქალაქში დაბადებული ხელოვანი მხატვარი-მარინისტი გამხდარიყავით, მაგრამ ზღვის პეიზაჟებს არ ხატავთ..- სამომავლოდ ალბათ თავისთავად მოვა სხვა თემატიკა. რაღაც დონეზე ახლაც არსებობს, მაგრამ საბოლოოდ გამოკვეთილი არ არის. რაც შეეხება ბათუმს, ის ჩემთვის იყო და არის სითბო, წვიმა, ტურისტებით სავსე ქალაქი და, რა თქმა უნდა, ზღვა, რომელსაც, მართალია, არ ვხატავ, მაგრამ ზღვის სტიქია ჩემთვის მაინც ძალიან ახლობელი და მშობლიურია.- „საოცარია, თქვენი ნახატები კლასიკოსი ჰოლანდიელი მხატვრების ნატურმორტებს მაგონებს“ – ასეთი შეფასება მისცა თქვენს ნახატებს ცნობილმა ხელოვანმა მანანა ძიძიკაშვილმა. თავად რა აზრის ხართ და მსგავსებას თუ ხედავთ?- ჩემთვის ძალიან სასიამოვნოა პროფესიონალი ქალბატონის ასეთი კომენტარი. მაგრამ რაც უნდა დავხატო, საბოლოოდ მაინც ჩემეული გამოდის. ის დიდი მხატვრებიც ხომ ვიღაცის გავლენის ქვეშ იყვნენ... თუმცა, ნამუშევარში მთავარი მაინც ისაა, რაც მხოლოდ შენია. დღეს რასაც ვხატავ, იმ წამსვე იყიდება. სახლში მხოლოდ თითო-ოროლა ნამუშევარი მაქვს. მახარებს ის ამბავი, რომ სოციალურ ქსელებში ძალიან ბევრი მხატვრისგან მოდის მოწონება. სხვისი ნამუშევრებით მოწონებას მეც ყოველთვის გამოვხატავ. გამოფენა ჯერ არ მქონია, ეს ალბათ მომავლის საქმეა და ამაზე სპეციალურად არც ვფიქრობ.- შემოქმედებითი თავისუფლება რომ გქონდეთ, რას დახატავდით?- შემოქმედებითი თავისუფლების დროს ქალის და მამაკაცის ფიგურებს, ლამაზ სხეულს დავხატავდი, რადგან ეს თემა ძალიან საინტერესოა. რეალიზმის გარდა იმპრესიონიზმიც მიყვარს. საბოლოოდ არ მაქვს გამოკვეთილი მომავალში რას დავხატავ. ხელოვანი ხომ მუდმივ ძიებაშია. საკუთარი თავით ბოლომდე კმაყოფილიც არ უნდა იყო. ჩემთვის ხელოვნება ცალკე არსებული სამყაროა, სადაც თავისუფლად გრძნობ თავს, სადაც ფიქრობ, ოცნებობ და ბოლომდე გახსნილი ხარ ისე, როგორც სხვაგან ვერასოდეს იქნები...
Sputnik საქართველო
media@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rosiya Segodnya“
2021
თეონა გოგნიაშვილი
https://cdnn1.img.sputnik-georgia.com/img/22975/95/229759509_20:0:2126:2106_100x100_80_0_0_c3f6aac9ef9e6c4affc8488a71ff51f1.jpg
თეონა გოგნიაშვილი
https://cdnn1.img.sputnik-georgia.com/img/22975/95/229759509_20:0:2126:2106_100x100_80_0_0_c3f6aac9ef9e6c4affc8488a71ff51f1.jpg
ახალი ამბები
ka_KA
Sputnik საქართველო
media@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rosiya Segodnya“
Sputnik საქართველო
media@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rosiya Segodnya“
თეონა გოგნიაშვილი
https://cdnn1.img.sputnik-georgia.com/img/22975/95/229759509_20:0:2126:2106_100x100_80_0_0_c3f6aac9ef9e6c4affc8488a71ff51f1.jpg
ინტერვიუ, საინტერესო ადამიანები
ინტერვიუ, საინტერესო ადამიანები
ზღვისპირელი მხატვრის საოცარი ნატურმორტები და სამყარო, სადაც „ბოლომდე გახსნილი ხარ“
15:27 07.12.2021 (განახლებულია: 20:16 07.12.2021) თვლის, რომ ყველა დროის დიდი მხატვრებიც კი ვიღაცის გავლენას განიცდიდნენ, მაგრამ „ნამუშევარში მთავარი მაინც ისაა, რაც მხოლოდ შენია“.
ბათუმელი მხატვრის ტარიელ თოლორაიას ნატურმორტები სოციალურ ქსელებში დიდი მოწონებით სარგებლობს. თავის დროზე სამხატვრო აკადემიის გამოყენებითი ხელოვნების ფაკულტეტი დაამთავრა. როდესაც სხვა მხატვრების მსგავსად საკუთარი თავის გადარჩენისთვის ბრძოლაში ჩაერთო, კომერციული მიზნით შექმნილი თავისი პირველი ფერწერული ნამუშევრები მშრალ ხიდზე გაიტანა. ისინი იმდენად მოეწონათ ხელოვნების მოყვარულებს, რომ შეკვეთებმაც არ დააყოვნა.
ნიჭიერი მხატვარი შემოქმედებით თავისუფლებაზე ოცნებობს, როცა სასურველ თემებზე ნახატებს მხოლოდ სულიერი მოთხოვნის გათვალისწინებით შექმნის...
- ბატონო ტარიელ, ყველაფერი დაიწყო ზღვისპირა ქალაქში, როცა ხატვის ნიჭი აღმოგაჩნდათ...
- დიახ, ბათუმში დავიბადე და ამ ქალაქის მეორე საშუალო სკოლა დავამთავრე. სკოლის დროს ხუთი წელი დავდიოდი ფორტეპიანოზე, მაგრამ სურვილის გარეშე. შემდეგ ხატვის ნიჭი აღმომაჩნდა, უფრო სწორად, გადახატვა, ანუ კოპირება შემეძლო. სკოლის პერიოდში, ალბათ მეხუთე-მეექვსე კლასში ვიყავი, როცა რომელიღაც ჟურნალიდან ძალოსანი გადავხატე, მისი დაჭიმული სახე ახლაც მახსოვს...
- მოწონება თუ დაიმსახურა იმ ნახატმა და ამის მერე რა შეიცვალა თქვენს ცხოვრებაში?
- როგორც ჩანს, მშობლებს მოეწონათ ჩემი ნახატი, რადგან მეზობლად თეატრის მსახიობი, ამჟამად რეჟისორი ვაჟა ბიბილეიშვილი ცხოვრობდა და მამამ ჩემზე სთხოვა, რომ თეატრში მივეყვანე. ასე მოვხვდი თეატრის მხატვართან ანტონ ფილიპოვთან. თეატრში, თუ სწორად მახსოვს, მეხუთე სართულზე იყო პატარა ოთახი, სადაც ვხატავდი ხოლმე. თავიდან ფანქარში, შემდეგ – ზეთში, ძირითადად ნატურმორტებს. ალბათ ამიტომ ვხატავ დღემდე ნატურმორტებს.
- ბუნებრივია, სკოლის მერე აკადემიაში რომ გადაწყვიტეთ ჩაბარება...
- დიახ, სკოლის დამთავრებისთანავე აკადემიაში ჩაბარება გადავწყვიტე. ჩემმა პირველმა მცდელობამ არ გაამართლა, რადგან მაშინ სათანადოდ ვერ მოვემზადე. თანაც, ფერწერაზე ჩაბარება იმ დროს წარმოუდგენელი იყო, ამიტომ მეორე მცდელობით სამხატვრო აკადემიის გამოყენებითი ხელოვნების ფაკულტეტზე მოვხვდი, ხის და ლითონის მხატვრულ დამუშავებაზე.
- სადიპლომო ნამუშევარი რაზე გქონდათ?
- ჩემი სადიპლომო ნამუშევარი იყო სხვადასხვა თემატიკის ხისა და ლითონის ყანწები. სხვათა შორის, ეს იდეა აკადემიის პროფესორმა მომაწოდა. ჩვენში სხვადასხვა სიტუაციისთვის განსხვავებული გაფორმების ყანწები მზადდება. მაგალითად, არის ფუძის ანგელოზის დასალოცი ყანწი, მონადირის ყანწი, როცა ის სანადიროდ გადის და რომლითაც გზას დაულოცავენ. დოღის დროს ამზადებენ ყანწს, რომელზეც ცხენის თავია გამოსახული და ასე შემდეგ.
- პრინციპში, ყველანაირი სიტუაციისთვის შეიძლება თემატური სასმისის მორგება...
- დიახ, ახლა რომ ვფიქრობ, ალბათ ამ იდეის განვითარება ფანტაზიის დონეზე ყველანაირი სიტუაციისთვის შეიძლება. სადიპლომოს დაცვის დროს სულ შვიდი სახის ყანწი დავამზადე და წარვადგინე. საკმაოდ შრომატევადი სამუშაო იყო: ისინი ჯერ გამოვძერწე, მერე ყალიბი ჩამოვასხი და თითოეულ რქას მოვარგე. ესენი იყო კამეჩის, ხარის, ცხვრის, თხის და საიგაკის რქები. მოკლედ, საინტერესო სამუშაო იყო.
- პირველი ფერწერული ნამუშევარი რომელი იყო და სად გაიტანეთ?
- ჩემი პირველი ფერწერული ნამუშევარი მშრალ ხიდზე გავიტანე და, როგორც მხატვრების უმრავლესობის შემთხვევაში ხდება, მეც თბილისის პეიზაჟებით დავიწყე. დღეს მხატვრებს ბევრი ყოფითი პრობლემის მოგვარება და გადარჩენისთვის ბრძოლა უწევთ, ამ მხრივ არც მე ვარ გამონაკლისი. ჩემი იმ ნამუშევრის შემდეგ შეკვეთებიც წამოვიდა. დღეს მშრალ ხიდზე ნახატები აღარ გამაქვს.
- აღარც თბილისის პეიზაჟებს ხატავთ?
- აღარ... სადაც ვემზადებოდი, იქ ნატურმორტის გარდა არაფერს ვხატავდით. რომ იტყვიან, ამ თემას ჩავეჭიდე და ნატურმორტების ხატვა აქტიურად დავიწყე. მახსოვს, ხელოვნების აუქციონზე პირველად გავიტანე ჩემი ნამაუშევარი „მოცხარი“, რომელიც საკმაოდ კარგ ფასში გაიყიდა.
- ალბათ ბუნებრივი იქნებოდა, რომ ზღვისპირა ქალაქში დაბადებული ხელოვანი მხატვარი-მარინისტი გამხდარიყავით, მაგრამ ზღვის პეიზაჟებს არ ხატავთ..
- სამომავლოდ ალბათ თავისთავად მოვა სხვა თემატიკა. რაღაც დონეზე ახლაც არსებობს, მაგრამ საბოლოოდ გამოკვეთილი არ არის. რაც შეეხება ბათუმს, ის ჩემთვის იყო და არის სითბო, წვიმა, ტურისტებით სავსე ქალაქი და, რა თქმა უნდა, ზღვა, რომელსაც, მართალია, არ ვხატავ, მაგრამ ზღვის სტიქია ჩემთვის მაინც ძალიან ახლობელი და მშობლიურია.
- „საოცარია, თქვენი ნახატები კლასიკოსი ჰოლანდიელი მხატვრების ნატურმორტებს მაგონებს“ – ასეთი შეფასება მისცა თქვენს ნახატებს ცნობილმა ხელოვანმა მანანა ძიძიკაშვილმა. თავად რა აზრის ხართ და მსგავსებას თუ ხედავთ?
- ჩემთვის ძალიან სასიამოვნოა პროფესიონალი ქალბატონის ასეთი კომენტარი. მაგრამ რაც უნდა დავხატო, საბოლოოდ მაინც ჩემეული გამოდის. ის დიდი მხატვრებიც ხომ ვიღაცის გავლენის ქვეშ იყვნენ... თუმცა, ნამუშევარში მთავარი მაინც ისაა, რაც მხოლოდ შენია. დღეს რასაც ვხატავ, იმ წამსვე იყიდება. სახლში მხოლოდ თითო-ოროლა ნამუშევარი მაქვს. მახარებს ის ამბავი, რომ სოციალურ ქსელებში ძალიან ბევრი მხატვრისგან მოდის მოწონება. სხვისი ნამუშევრებით მოწონებას მეც ყოველთვის გამოვხატავ. გამოფენა ჯერ არ მქონია, ეს ალბათ მომავლის საქმეა და ამაზე სპეციალურად არც ვფიქრობ.
- შემოქმედებითი თავისუფლება რომ გქონდეთ, რას დახატავდით?
- შემოქმედებითი თავისუფლების დროს ქალის და მამაკაცის ფიგურებს, ლამაზ სხეულს დავხატავდი, რადგან ეს თემა ძალიან საინტერესოა. რეალიზმის გარდა იმპრესიონიზმიც მიყვარს. საბოლოოდ არ მაქვს გამოკვეთილი მომავალში რას დავხატავ. ხელოვანი ხომ მუდმივ ძიებაშია. საკუთარი თავით ბოლომდე კმაყოფილიც არ უნდა იყო. ჩემთვის ხელოვნება ცალკე არსებული სამყაროა, სადაც თავისუფლად გრძნობ თავს, სადაც ფიქრობ, ოცნებობ და ბოლომდე გახსნილი ხარ ისე, როგორც სხვაგან ვერასოდეს იქნები...
