„17 წელი ვიყავი...“ – რა ტრაგედიამ აიძულა ლაშა ბექაურის ბებია ემიგრაციაში წასულიყო

„ორი წელი აქ ვცხოვრობდი. მეორე გოგო საბერძნეთში მყავდა თავისი ოჯახით. შვილის გარდაცვალებიდან ორი წლის შემდეგ გადავწყვიტე ისევ წავსულიყავი. მაშინ ასე იყო საჭირო. ახლა ლაშიკოს დამსახურებით დავბრუნდი. მას ძალიან უყვარს დიდი ოჯახი, ყველა ერთად რომ ვართ, ბედნიერია. ახლა მოდის და სულ მეფერება – რა ბედნიერებაა, არ მჯერა, რომ ჩვენთან ხარო“, – ამბობს ჩემპიონის ბებია.

„რამეს რომ ჩაიფიქრებს, გამოსდის. ამ ოლიმპიადაზე იმხელა განცდა მქონდა, არ ვიცი რა სახელი დავარქვა. რომ ვფიქრობ, ახლაც არ მჯერა. ექიმიდან ექიმთან გადადიოდა, ხელი ტრავმირებული ჰქონდა და უფრო მეტად ამის გამო ვნერვიულობდი“, – აცხადებს ქალი.

„შვი­ლის და­ღუპ­ვის შემ­დეგ სა­ერ­თოდ აღარ ვფიქ­რობ­დი იქ წას­ვლა­ზე, მაგ­რამ ყო­ველ­დღე რომ გავ­დი­ო­დი საფ­ლავ­ზე, ჩემს თავს ვე­კი­თხე­ბო­დი, რა იც­ვლე­ბა, საფ­ლავ­ზე იჯ­დე­ბი, სახ­ლში თუ სხვა ქვე­ყა­ნა­ში-მეთ­ქი“ – იხსენებს ქალი.