2014 წელს პაპის ძველი, პატარა მარანი გააცოცხლა და ტურისტულ ობიექტად აქცია. გიორგის მარანში მსოფლიოს არაერთი ქვეყნიდან ჩამოდიოდნენ სტუმრები და უკან აღფრთოვანებული ბრუნდებოდნენ.
გიორგი ბიოლოგიურად სუფთა ქვევრის ღვინოს აწარმოებს. მიმდინარე პანდემიამ მის საქმინობაზეც სერიოზული გავლენა იქონია, თუმცა იმედოვნებს, რომ ყველაფერი მოგვარდება და მელე დაუბრუნდება საყვარელ საქმეს.
- ჩემი მეღვინეობა ალბათ უფრო გენეტიკამ განაპირობა. ვცოხვრობდი თბილისში, მაგრამ დავუბრუნდი მამაპაპისეულ მიწას. დღეს თელავის მუნიციპალიტეტში, სოფელ კონდოლში ვცხოვრობ. ისტორიული სოფელია, ერეკლე მეორე ხშირი სტუმარი იყო ჩვენი სოფლის ადგილ-მამულებისა.
- როგორ გაჩნდა მარნის გაკეთების და ბიზნესის წამოწყების იდეა?
- 2014 წელს დავიწყე ეს საქმიანობა. ჩემი შაქრო პაპის დანაბარები ავასრულე. მისი ნაქონი ქვევრიც კი მაქვს რელიკვიად. ეზოში მიდგას და როცა სტუმრებს ვეუბნები, პაპის დანატოვარია–მეთქი, მათი სახეები უნდა ნახოთ... პირველად 800 ბოთლი ჩამოვასხი და ჩემი გვარიც მაშინ გამოჩნდა ასპარეზზე. ახლა 5000 ბოთლამდე ვარ ასული. ბევრი ჯილდო და მოწონება აქვს ჩემს ღვინოებს. მაქვს იშვიათი ჯიშის ყურძენი. მათ შორის არის ჟღია, რომელსაც საქართველოში მხოლოდ ოთხი მეღვინე ვაწარმოებთ. ვარ ასოციაცია „ბუნებრივი ღვინის“ წევრი, ვაწარმოებ ბიოლოგიურად სუფთა ქვევრის ღვინოს. ყურძნის მოვლაში არ გამოვიყენებ ჰერბციდებს და პესტიციდებს.
- თქვენს წინაპრებს თუ ჰქონდათ მარანი?
- არა ჩემს გვარში პირველი მე ვარ, ვინც ასეთი მასშტაბური მარანი ააშენა, თუ არ ჩავთვლით შაქრო პაპას ორქვევრიან მარანს.
- მარანი ძირითადად ტურისტულ სივრცედ არის გამოყენებული თუ უფრო კომერციული დატვირთვა აქვს?
- ძირითადად ტურისტებისთვისაა. მსიამოვნებს ადამიანის კარგ განწყობაზე დაყენება. ამაში ხელს მიწყობს ჩემი გარემო და ღვინო. ჩემთან მოსული სტუმარი ყოველთვის საუცხოო განწყობაზე დგება და წასვლა აღარ უნდათ. არიან ისეთებიც, ვინც მეგობრების რეკომენდაციით მოდიან. სასიამოვნოა, როცა გეუბნებიან, თქვენთან ჩემი მეგობარი იყო და მეც მან მირჩიაო. ან ღვინო მოსწონებიათ ბარში და ღვინოს გამოჰყოლიან.
- ვინ იზრუნა მარნის ინტერიერზე, ექსტერიერზე, დიზაინზე?
- გაგიკვირდებათ და ყველაფერი ჩემი საკუთარი ხელით მაქვს გაკეთებული.
- მთელი ამ ხნის მანძილზე ვინ გედგათ გვერდზე, ვინ გეხმარებოდათ, რომ თქვენი საქმიანობა წარმატებული ყოფილიყო?
- რომ არა ჩემი ოჯახი, მეუღლე და შვილები, ვერაფერს გავხდებოდი. ჩვენ გვაქვს საათივით აწყობილი საქმეები. ჩვენი ხელით ვწურავთ, ვასხამთ ბოთლში და ეტიკეტსაც კი ხელით ვადებთ. ჩვენი მიზანია ხარისხი და არა რაოდენობა. ღვინოს ვაწარმოებთ ძველი ქართული წესით, ჩვენი წინაპრების მსგავსად, სრულ ჭაჭა-კლერტზე. ღვინის გაფილტვრა ხდება ბუნებრივად.
- ძირითადად ვინ არიან თქვენი სტუმრები და რა შთაბეჭდილებით ბრუნდებიან, რა მოსწონთ ყველაზე მეტად თქვენთან?
- ჩემი სტუმრები არიან როგორც ადგილობრივები, ისე უცხოელი ტურისტები. შარშან ავტობუსი ავტობუსზე მოდიოდა. მიხარია, რომ თითქმის ყველა ქვეყანას გავაცანი ჩემი კონდოლო და არა ლონდონი, ასე ვეხუმრები ხოლმე ჩემს უცხო სტუმრებს.
- პანდემიამ რა გავლენა იქონია თქვენს საქმიანობაზე?
- პანდემიამ ძალიან ცუდი გავლენა იქონია საქმიანობაზე. როგორც იცით, პირველი დარტყმა ჩვენზე მოვიდა – არ არის ტურისტი და არ არის განწყობა.
- წელს როგორი მოსავალი იყო, რამდენად კმაყოფილი ხართ?
- მოსავალი წელს დამესეტყვა, მაგრამ ჩემმა მეგობრებმა, ასოციაციის წევრებმა გამახარეს, დამეხმარნენ და წელს სრულიად განსხვავებული წელი მექნება, მრავალფეროვანი ღვინოებით.
- მომავალში რა მოლოდინი და გეგმები გაქვთ?
- იმედია, ეს პანდემია გადაივლის და ისევ ჩემს საყვარელ საქმეს დავუბრუნდები. კვლავ აჟრიამულდება ჩემი ეზო ტურისტებით, დაბრუნდება ის ხალისი, რაც დიდ ენერგიას მაძლევს. ასევე ვიწყებ ძველი ქართული მივიწყებული ჯიშების გაშენებას.
