ასეთი რამ არ ახსოვთ სპორტისა და ელექტრონული მუსიკის მოყვარულებს - პროფესიონალმა სპორტსმენმა ავთანდილ (ბექა) ჭუბაბრიამ შეძლო ამ ორი სფეროს გაერთიანება. მანამდე მის სპორტულ წარმატებებს შეგახსენებთ: შვიდგზის საქართველოს ჩემპიონი, ბევრი საერთაშორისო ტურნირის ოქროსა თუ ბრინჯაოს მფლობელი, წარმატებით გამოდიოდა ევროპისა და მსოფლიო ჩემპიონატებზე. ოლიმპიურ სალიცენზიო ტურნირზე დაამარცხა გაბი ესკობარი, რომელიც ესპანეთის ერთ-ერთ საუკეთესო მოკრივედ ითვლება. იმ ქვეყანაში ჩაატარა სამი მნიშვნელოვანი ბრძოლა და გამარჯვება სამივეში მოიპოვა.
- ავთანდილ, მოდი, თავიდან იმ თემით დავიწყოთ, რაც გვაღელვებს უცხოეთში მცხოვრებ ქართველებთან დაკავშირებით - რა ხდება ვალენსიაში, სპორტსმენებს რაიმეთი თუ შეაქვთ წვლილი?
- ესპანეთში ხალხი შეუშინდა კორონას, რადგან ვალენსიაში სწრაფად იმატებდა ინფიცირებულთა რიცხვი, მთლიანად ესპანეთშიც... დაიკეტა ყველაფერი, მათ შორის დარბაზებიც, მაგრამ ვისაც შესაძლებლობა გვქონდა, სახლში ვვარჯიშობთ და დროს უქმად არ ვკარგავთ. თან კრივი ფსიქოლოგიური წვრთნის გარეშე წარმოუდგენელია. პირადად მე არ შევუშინებივარ ამ ვირუსს და ვისთანაც მაქვს ურთიერთობა, ყველას ვაიმედებდი - ყველაფერი მალე მორჩება და კარგად ვიქნებით-მეთქი. როგორ შეიძლება ამ ყველაფერს დადებითი მხარე უპოვო, როცა ხალხი იღუპება, მაგრამ ბევრი დრო გვაქვს იმისთვის, რომ ხორციელ სიამოვნებაზე ფიქრი სულიერზე ფიქრით ჩავანაცვლოთ. საბოლოოდ, როცა ყველაფერი ჩაივლის, იმედი მაქვს, რომ ყველანი უფრო კარგები ვიქნებით.
- კრივი როდის გაჩნდა თქვენს ცხოვრებაში?
- კრივი პირველად ექვსი წლის ასაკში ვნახე და არ მომეწონა, მაგრამ მერე, 11 წლის ასაკში უკვე სულ სხვა თვალით შევხედე. მას მერე კრივს ჩემ ცხოვრებაში მთავარი ადგილი უკავია. ჩემი პირველი მწვრთნელი იყო თემურ ოჩიგავა, რომელმაც კრივთან ერთად ბევრი ისეთი რამ მასწავლა, რაც რინგს გარეთ, ადამიანებთან ურთიერთობაში ახლაც მეხმარება.
- საქართველოში საკმაოდ წარმატებული იყავით...
- საქართველოში ეროვნული ნაკრების ღირსებას მრავალი წელი ვიცავდი. ქვეყნის ჩემპიონი ვიყავი შვიდჯერ, ბევრ საერთაშორისო ტურნირზე ოქროს თუ ბრინჯაოს მფლობელი გავხდი. მონაწილეობა მაქვს მიღებული ევროპისა და მსოფლიო ჩემპიონატებზე, დამარცხებული მყავს ევროპის და მსოფლიოს არაერთი ჩემპიონი. ოლიმპიურ სალიცენზიო ტურნირზე დავამარცხე ესპანელი გაბი ესკობარი, რომელიც ერთ-ერთ საუკეთესო მოკრივედ ითვლება ესპანეთში და ორგზის ევროპის ჩემპიონია. აქ ჩავატარე სამი ბრძოლა - ნიგერიელ კოლუმბიელ და რუმინელ მოკრივეებთან, სამივეში გავიმარჯვე. ამის გარდაც ბევრი საინტერესო და გამორჩეული ბრძოლა მქონია.
- რომელ ორთაბრძოლას გამოარჩევდით?
- მინდა გავიხსენო პოლონეთში ჩატარებული ბრძოლა, როცა მსოფლიოს და ევროპის რუს ჩემპიონთან ბრძოლის შემდეგ მთელი დარბაზი ფეხზე ადგა და ტაშს ისე მიკრავდა. იმ ემოციების სიტყვებით გადმოცემა რთულია. ასევე იყო ესკობართან ბრძოლის შემდეგაც, თან მაგ წლებში პაუზა მქონდა აღებული და აუტსაიდერად ვითლებოდი. იმ ბრძოლის დროს როგორც ტორეადორი იცილებს ხარს, ისე ვიცილებდი მის დარტყმებს.
- ამდენი ტრავმის მერე არ გიცდიათ, რომ თავი დაგენებებინათ კრივისთვის?
- ევროპის ჩემპიონატზე უკრაინელ შკარუბოსთან ჩხუბის შემდეგ სამი დღე ცუდად ვიყავი. ხშირად მეკითხებიან, ასეთი ტრავმების შემდეგ რატომ არ ანებებ თავსო, მაგრამ ეს ბრძოლები იმხელა ადრენალინს გაძლევს და ისეთი სიამაყით გავსებს, რომ ამას ვერაფერი შეედრება. როცა შენი ქვეყნის ჰიმნი გესმის და ამ დროს კვარცხლბეკზე დგახარ, ამაზე მეტი რა უნდა ინატრო?! ასე რომ, კრივზე უარის თქმა არასოდეს მიფიქრია...
- თქვენ ხართ პირველი მოკრივე, ვინც გააერთიანა კრივი და ტექნომუსიკა, საიდან გაგიჩნდათ ასეთი „ავანტურული“ იდეა?
- პირველად ჩემმა მეგობარმა შემომთავაზა ტექნომუსიკის მოსმენა. მოკრივეებს ძალიან რთულ რეჟიმში გვიწევს ცხოვრება, ტექნომუსიკა კი ღამის ცხოვრებასთან ასოცირდება. როგორც კი მოვუსმინე, ვიგრძენი, რომ ეს მუსიკა ჩემი იყო და ენეგრეტიკით კრივს მაგონებდა. ეს გახდა იმის მოტივაცია, რომ ტექნო და კრივი რაღაცნაირად ერთად წარმომედგინა. ეს ორი ერთად სულს მიფორიაქებდა. ასეთი რამ ჯერ არავის, არც ერთ მოკრივეს არ გაუკეთებია.
- ანუ კრივზე არსებულ სტერეოტიპებს ამსხვრევთ?
- კრივი ძალიან მიყვარს და ვისაც კი გავეცნობი ხოლმე, ეგრევე ვაყვარებ სპორტის ამ სახეობას, მასზე არსებულ სტერეოტიპებს ვუმსხვრევ. ეს არ არის მარტო კუნთმაგარი ხალხის სპორტი, რომელიც ერთმანეთს მხოლოდ ცხვირ-პირს უნგრევს. ჩემთვის ეს ხელოვნებაა და ამიტომ ვუპოვე გადაკვეთის წერტილი კრივს და მუსიკას.
- ამ ეტაპზე ტაიმ-აუტი გაქვთ აღებული?
- დიახ, დღესდღეობით გაჩერებული ვარ რიგი მიზეზების გამო, მაგრამ როგორც კი საბუთს ავიღებ, რინგზე ჩხუბს აუცილებლად განვაახლებ. სანამ ყველაფერი საბოლოოდ ჩაივლის, მინდა ყველას გავუმეორო: თავს გაუფრთხილდით და ივარჯიშეთ! ვისაც უნდა, ტექნოს თანხლებით ონლაინ ვავარჯიშებ.
- შორს დარჩენილ შენს ქვეყანას როგორ აღიქვამ?
- აქედან დაახლოებით ხუთი ათას კილომეტრშია ჩემი პატარა ქვეყანა, მაგრამ ვგრძნობ, რომ ის აქ, ჩემშიცაა. სულ მახსოვს, რომ ესპანეთში, სახლიდან გასული ჩემი ქვეყნის ელჩი ვარ. ეს ქვეყანა სულ მენატრება და ძალიან მიყვარს. ყველაზე მეტად ესპანეთში ქართულ-ძმაკაცურ ტრადიციას ვიცავ. აქ მყავს ერთიანი ოჯახივით შეკრული სამეგობრო, ხუთი ადამიანი, რომლებიც ძალიან მიყვარს და იმის მოტივაციას მაძლევენ, რომ რინგზე ვიჩხუბო. საქართველოში სამი წელია არ ვყოფილვარ და ამ ზაფხულს აუცილებლად წავალ. ვამაყობ, რომ ქართველი ვარ. ვიმედოვნებ, რომ ჩემით ქართველებიც იამაყებენ...
