მოკლე ხანში იმდენად დახვეწა ნამუშევრები, რომ დღეს „ქაღალდის მბრძანებელს“ უწოდებენ. სვეტლანას ორი ერთნაირი ნივთი არ დაუმზადებია, რასაც ქმნის, იმის მხოლოდ ორიგინალური ნიმუშები არსებობს. რაც ყველაზე მნიშვნელოვანია, ყველაფერს იმპროვიზაციით და მონახაზის გარეშე აკეთებს.
- ხელოვნება ყველა ადამიანშია, მთავარია აღმოაჩინო ის. ხელოვნებას ძალიან დიდი ადგილი უკავია ჩემს ცხოვრებაში. გატაცებული ვარ ქვილინგით. ეს არის ხელოვნების დარგი, რომელიც სათავეს მე-14 საუკუნიდან იღებს. ქვილინგი ინგლისური სიტყვაა და ფრინველის ფრთას ნიშნავს. ეს გახლავთ ქაღალდის დახვევის ტექნოლოგია, რომლის მიხედვითაც იქმნება სხვადასხვა ნამუშევრები და ნახატები.
- როდის დაინტერესდით ამ ხელოვნებით?
- 2015 წელს შემოსავლების სამსახურის უფროსისგან საახალწლო მოსალოცი ბარათი მივიღეთ, სადაც დახვეული ქაღალდისგან იყო გამოსახული ულამაზესი ნაძვის ხე. მაშინ აღმოვაჩინე ხელოვნების ეს დარგი და შექმნის ტექნიკას ჩემით დავეუფლე. ამ პატარა მოსალოცმა ბარათმა შეცვალა ჩემი ცხოვრება და დღეს თუ ასეთ საინტერესო ნამუშევრებს ვქმნი, სწორედ მისი დამსახურებაა.
- თქვენი სულიერი განწყობა, ემოცია ყოველთვის იგრძნობა თქვენს ნამუშევრებში? შესაძლოა მსგავსი საქმიანობის იმპულსი ცხოვრებაში რაიმე მძაფრი შეგრძნება გახდეს?
- შექმნის პროცესში მხოლოდ ქაღალდის კომპოზიციის შექმნაზე არ ვარ ორიენტირებული, მთავარია ნამუშევარი შინაარსობრივი და მრავლის მთქმელი იყოს, გამოხატოს ხასიათი, ემოცია. მნახველს ჩემი ნამუშევრების დანახვისას ხშირად უჩნდება კითხვა - რისგანაა გაკეთებული? და მაშინ ვხვდები, რომ მიზანი მიღწეულია, რადგან ქაღალდი ახლებური, სრულიად განსხვავებული ფორმით წარმოჩნდება ჩემს ნამუშევრებში.
- როგორ იქმნება თქვენი თითოეული ნამუშევარი?
- თაიგულების შექმნისას წინასწარ არ ვიცი რა გამოვა, შესაძლოა სხვა მქონდეს ჩაფიქრებული და საბოლოოდ სრულიად სხვა გამოვიდეს. რაც შეეხება სილუეტებს, აქ განსხვავებული ტექნიკით ვმუშაობ, მთავარია სწორი მიმართულება მისცე, რომ სრულყოფილი გამოვიდეს სხეული, სახე. როდესაც პირველად ვქმნი, მაშინ მონახაზს გავაკეთებ, ვჩერდები და შესაძლოა 2-3 დღე იდოს და ვუყურო. არის ნამუშევრები, რომელთა შექმნისთვის ორი თვეც დამჭირვებია, რათა რეალურთან ახლოს იყოს. დაახლოებით ერთი წელი ვემზადებოდი პორტრეტების შესაქმნელად. მაშინ მეგონა, რომ ძალიან რთული იყო კონკრეტული ადამიანის ხასიათის ქაღალდით გამოხატვა. პირველი მცდელობა ბობ მარლის პორტრეტი იყო. სულ ვამბობდი, თუ პორტრეტს შევქმნი, მაშინ შეიძლება მეწოდოს ხელოვანი.
- პორტრეტებსაც იგივე ტექნიკით ქმნით?
- პორტრეტსაც თითქმის იგივე ტექნიკით ვქმნი, უბრალოდ რაღაცნაირად ჩემით მომივიდა აზრად. გარდა ამისა არის რუსი მხატვარი, რომელიც ქაღალდისგან ქმნის პორტრეტებს, მაგრამ ის სულ სხვანაირად აკეთებს. მე ჩემი მეთოდი შევიმუშავე.
- სრულიად განსხვავებული პროფესია გაქვთ. როგორ უთავსებთ სამსახურს ჰობს?
- ხშირად მეკითხებიან, როდის ასწრებ? რა ნებისყოფა გაქვს სათითაოდ დაამზადო თითო დეტალი, შექმნა კომპოზიცია და მერე ეს ყველაფერი ერთ ჩარჩოში მოაქციო და შექმნა რაღაც ახალი, განსხვავებული? და მაშინ ვპასუხობ, მიყვარს რასაც ვაკეთებ და თუ გიყვარს დროს ყოველთვის გამონახავ. ყოველთვის რაღაც ახალს ვეძებ და ვპოულობ, რადგან მომწონს ყოველი შექმნილი. თითოეული მათგანი ჩემთვის ცოცხალია, თითქოს რაღაც წამი დავიჭირე და გავაჩერე. თითოეულ ნამუშევარს დიდი ემოციით, სიყვარულით, სითბოთი ვქმნი. ჩემი ნამუშევრები არ არის რაღაც თანამედროვე უსულო მექანიზმის მიერ ასლებად გამოშვებული, ის ხელით კეთდება და შესაბამისად სიცოცხლით სავსეა.
ჩემთვის ქაღალდი, მხოლოდ საწერად გამოსაყენებელი მასალა არაა. უბრალოდ მხატვრები თუ ფუნჯით ხატავენ, მე ვხატავ ქაღალდით და მგონი ქაღალდისგან ვქმნი საოცრებებს.
- ავტოპორტრეტი შეგიქმნიათ?
- არა, ავტოპორტრეტი არასოდეს შემიქმნია.
- საუცხოო ნამუშევრები გაქვთ. არასოდეს გიფიქრია ფართო საზოგადოებისთვის გაგეცნოთ თქვენი შემოქმედება? სურვილი არ გაგჩენიათ პერსონალური გამოფენა მოგეწყოთ?
- ვთვლი, რომ ჯერ ადრეა პერსონალურ გამოფენაზე ფიქრი. ერთწლიანი საქმიანობა არაა საკმარისი პერსონალური გამოფენის მოწყობისთვის. ჯერ კიდევ ძიების პროცესში ვარ, მაქვს იდეები, რომელთა ქაღალდით ამეტყველება მსურს. უბრალოდ ჯერ არ ვიცი როგორ. მართალია ჩემი შემოქმედების აქტიური ქომაგი „ქაღალდის მბრძანებელს“ მიწოდებს, მაგრამ ვთვლი, რომ ხელოვნების ამ ჟანრს ახლა ვეუფლები. ასე, რომ ამ ეტაპზე პერსონალური გამოფენის მოწყობაზე ნაადრევია ფიქრი. თუმცა, მსურველებს ჩემი ნამუშევრების ხილვა შეუძლიათ წიგნების მაღაზია კაფეში ABC - Coffee & Book.
