„რუსთავი 2“-ის ირგვლივ დავა გრძელდება. ტელეკომპანია ისევ დაყადაღებულია. ამჯერად აქიმიძისა და დვალის სარჩელის საფუძველზე, რომლებიც კომპანიის 50 პროცენტიან წილს ითხოვენ. პარალელურად, ძლიერდება „მთავარი არხი“ და „ფორმულა“. ხოლო „რუსთავი 2“-ის სულისკვეთება და სტუმრები თითქმის უცვლელნი რჩებიან.
მართალია, ხელისუფლებამ მედიასთან სტრასბურგში სარჩელი მოიგო, მაგრამ შედეგად ერთის ნაცვლად სამი დამოუკიდებელი და კრიტიკული ტელევიზია მიიღო. თუ ამას „TV პირველს“ და „კავკასიას“ დავუმატებთ, ნამდვილად ვერ ვიტყვით, რომ მმართველმა ძალამ ამ ბრძოლაში რაიმე სერიოზულ მიზანს მიაღწია.
არადა, მედია გადაკიდებულია, დასავლური ორგანიზაციები - ინფორმირებული...
ზოგადად, მედია თავისი არსით კრიტიკულია. ადამიანებს უყვართ და აინტერესებთ განსხვავებული, თუნდაც საწინააღმდეგო აზრი. ხოდა, საქართველოს მოსახლეობის ძალზეც მცირერიცხოვან აუდიტორიას ჰყავს, ერთის მხრივ, ხელისუფლებაში დაბრუნებისათვის მედგრად მებრძოლი გვარამია-კეზერაშვილ-სააკაშვილის მომხრე ჟურნალისტების არმია, მეორეს მხრივ კი უმოტივაციო და ცოტა შეშინებული სამთავრობო მედია, რომელთა ნაწილი პოზიციის დაკარგვას დარდობს, ნაწილი კი „ქართული ოცნების“ მხარეს ისევეა დროებით, როგორც თავის დროზე „ნაციონალების“ მხარეს იყო და ცხოვრებას ამ გაჭირვებულ ქვეყანაში, ასე თუ ისე, იწყობდა.
სასამართლო პროცესები, როგორც წესი, ანგრევს კომპანიას. ამიტომაც იყო სწორი გადაწყვეტილება გვარამიას და მისი გუნდის მხრიდან, დაეწყოთ სუფთა ფურცლიდან, თუმცა „მთავარ არხს“ ჯერჯერობით მაინც მესამე ძალად დაფიქსირებას უწინასწარმეტყველებენ.
ახალი სატელევიზიო რეიტინგებით, „რუსთავი 2“-ის მაყურებლის ნაწილი, დაახლოებით 10 პროცენტი, „მთავარი არხის“ ეთერში გასვლამდე „TV პირველმა“ წაიყვანა. ეს ვითარება ძალიან მალე შეიცვალა და საპროტესტო მაყურებელი ისევ „მთავარ არხს“ დაუბრუნდა.
„მთავარი არხი“ არც მალავს, ვის მხარესაა. ექსპრეზიდენტ მიხეილ სააკაშვილის დედამ, გიული ალასანიამ მასში წილიც კი იყიდა. ეს კონტრიბუცია სხვა არაფერია, თუ არა იმის ჩვენება, რომ „ნაციონალურ მოძრაობას“ ესმის მედიის მნიშვნელობა და მზადაა, მის შესანარჩუნებლად ფულიც გაიღოს.
მეორეს მხრივ, ბოკერია-ბაქრაძის ფრთა სავარაუდოდ, „ფორმულას“ დაუჭერს მხარს, თუმცა აქ უდავოდ უნდა აღინიშნოს, რომ თამარ ჩერგოლეიშვილი ისედაც ფლობდა „ტაბულას" და არ უჭირდა საზოგადოებამდე საკუთარი ეპატაჟური აზრების მიტანა.
თუ „ფორმულა" და „ევროპელი დემოკრატები“ ხელისუფლების მიერ დაშვებული ოპოზიციაა და მასთან ალიანსში მყოფი, ეს ძალიან მალე გაირკვევა.
ალბათ, საპარლამენტო არჩევნები იქნება ყველაზე კარგი ლაკმუსის ქაღალდი იმის საჩვენებლად, ვინ სად დგას.
აქვს თუ არა პოტენციალი „ქართულ ოცნებას“, შექმნას ისეთივე სერიოზული იდეოლოგიური ფრონტი მედიაში, როგორც ეს მოხერხდა სააკაშვილის მმართველობისას? ვფიქრობთ, აღარ აქვთ და არც არის საჭირო.
„ოცნებას“ ჰყავდა გულანთებული და სიმართლისათვის მებრძოლი ადამიანების გუნდი „ინფო 9“-ში, რომელთაც 2012 წლის დეკემბერში უთხრეს, რომ მისია შესრულებულია, პროექტი დასრულებული და მადლობის უთქმელად გაუშვეს სახლებში. მერე დრო გავიდა. ამ ადამიანების ნაწილმა რაღაც პოზიცია მოიპოვა, ნაწილი ქვეყნიდან საერთოდ წავიდა, ნაწილი კი ისევ სახლში ზის. მათი შემობრუნება და რწმენის დაბრუნება ძალიან რთული იქნება...
ამ ფონზე, რაც არ უნდა გასაკვირი იყოს, ჩნდება შანსი, ჩამოყალიბდეს ნამდვილად პროფესიონალური და ობიექტური მედია. მედია, რომელიც არავის მხარეს არაა და უბრალოდ, ასახავს მოვლენებს ანდა
თავად ქმნის საზოგადოებრივ აზრსა და რეალობას. ანუ ჩნდება შანსი მეოთხე ხელისუფლების რეალურად ჩამოყალიბებისათვის. ვნახოთ, როგორ გამოიყენებს ამ შანსს ქართველ ჟურნალისტთა კოჰორტა.
