„ჩემს დაბადების დღეს გადაწყვიტე წასვლა?“ - რეზო გიგინეიშვილი მარლენ ხუციევს გლოვობს

© photo: Sputnik / Evgenia Novozhenina / გადასვლა მედიაბანკშირეზო გიგინეიშვილი
რეზო გიგინეიშვილი - Sputnik საქართველო
გამოწერა
რეზო გიგინეიშვილმა თავის სახელოვან მასწავლებელს, მარლენ ხუციევს გულისამაჩუყებელი პოსტი მიუძღვნა

თბილისი, 19 აპრილი - Sputnik. რუსეთში მოღვაწე წარმოშობით ქართველი კინორეჟისორის, მარლენ ხუციევის გარდაცვალებას გამოეხმაურა მისი კოლეგა რეზო გიგინეიშვილი - ის კინემატოგრაფისტს ოსტატს უწოდებს.

მარლენ ხუციევი 19 მარტს 93 წლის ასაკში გარდაიცვალა.

მარლენ ხუციევი - Sputnik საქართველო
გარდაიცვალა რეჟისორი მარლენ ხუციევი

„ეს როგორ, ოსტატო? ჩემო საყვარელო, ჩემო კარგო, ჩემო გმირო! ჩემს დაბადების დღეზე გადაწყვიტე წასულიყავი? აბა რა, ჩემს თავზე ვლაპარაკობ... რა თქმა უნდა, ამ ისტორიაში მნიშვნელოვანი ვარ... მე ხომ მომენატრები, შენი რჩევა, მაგალითი დამჭირდება! მომენატრება, როგორ კითხულობ პუშკინს, ბარათაშვილს, გალაკტიონს, პასტერნაკს... მე ხომ შენი წყნარი, ძლიერი, ნაზი ხმა დამავიწყდება... ვისთან ერთად აღმოვჩნდები კიდევ მე-19 საუკუნეში, ვისგან გავიგონებ ამდენ საინტერესო, ასე ცხადად აღწერილ ისტორიებს? ზოგჯერ მეჩვენებოდა, რომ შენ იქაური ხარ, შენი საყვარელი პუშკინის დროინდელი“, - წერს Instagram-ზე გიგინეიშვილი.

რეჟისორი ხსნის, რატომ მიმართავს ოსტატს „შენობით“.

„არ გეგონოთ, რომ ოსტატს ფამილიარულად „შენობით“ მივმართავ - ჩვენი ურთიერთობები ამას გულისხმობდა, ორივემ ვიცოდით, რომ ქართველები „შენობით“ ყველაზე ახლობელ ადამიანებს მიმართავენ, ეს ასაკზე არ არის დამოკიდებული“, - წერს რეზო.

© photo: Sputnik / Evgeny Odinokov / გადასვლა მედიაბანკშირეჟისორი მარლენ ხუციევი
„ჩემს დაბადების დღეს გადაწყვიტე წასვლა?“ - რეზო გიგინეიშვილი მარლენ ხუციევს გლოვობს - Sputnik საქართველო
რეჟისორი მარლენ ხუციევი

გიგინეიშვილი მარლენ ხუციევთან გატარებულ დღეებს იხსენებს. მაგალითად, როგორ არჩევდა ხუციევი ახალ ტუფლებს „გუმში“ ახალი ფილმის გადაღებების წინ.

„მოიარა ყველა მაღაზია, ეფლირტავა გამყიდველებს, ის იყო ყურადღებიანი როგორც თავის დიდ კინოში, ასევე წვრილმანებში - ტუფლების არჩევის დროსაც. გულისამაჩუყებელი, გულახდილი, ბავშვივით უმწეო“, - წერს რეჟისორი.

მარლენ ხუციევი - Sputnik საქართველო
ღირსეული და საიმედო კაცი – მარლენ ხუციევი

მარლენ ხუციევი ნებას არ მოგცემდა მესამე კურსამდე კამერა აგეღო ხელში, იხსენებს გიგინეიშვილი. ამბობდა: „იკითხეთ ლიტერატურა, აიღეთ ნაწყვეტი და დადგით მოედანზე“. რეზო უფალს მადლობას უხდის, რომ „მოხვდა დიდ ოსტატთან, რომელმაც ასწავლა, რომ მთავარია - ადამიანები კადრში, ურთიერთობები, ატმოსფერო, შემდეგ კი უკვე კამერა“.

რეზო კიდევ ერთ აღსანიშნავ შემთხვევას იხსენებს. მეორე კურსის ბოლოს, როდესაც მან „ჩვენი დროის გმირი“ დადგა, და, მისი თქმით, საკმაოდ კარგად დადგა, ყველა აქებდა რეზოს. ხუციევის გარდა: მან პროფესიაში სამიანი დაუწერა. შემდეგ, სასწავლო წლის ბოლოს გამართულ ბანკეტზე გიგინეიშვილი და ხუციევი წითელ მშრალ ღვინოს სვამდნენ. გიგინეიშვილი მასზე ძალიან ნაწყენი იყო. დიდმა რეჟისორმა ეს შენიშნა და მისი გაცილება სახლამდე სთხოვა.

„ჩვენ მასთან სახლში ავედით. კარებში მომეხვია, მთხოვა, დამელოდეო... „რეზიკო, აი ვიპოვე... ეს ჩემთვის ძალიან ძვირფასი ფოტოა, აქ ფელინი და მე ვართ, შენ გქონდეს, როგორც კომპენსაცია დაბალი ნიშნისთვის. გამიგე, შენ ჩემსავით ქართველი ხარ და ვიცი, ხუთიანი რომ დამეწერა, შენ შენი ხასიათით მეხუთე კურსამდე არაფერს გააკეთებდი... ისედაც რად გინდა, რომ სხვებს შეშურდეთ?“ და მამასავით, ან უფრო ბაბუასავით მომეხვია და კარს მოეფარა. აი ასე, დაუმშვიდობებლად, უბრალოდ მომეხვია. ახლა ამ ფოტოს ვინახავ“, - იხსენებს რეზო.

რეზო გიგინეიშვილი ასე ასრულებს თავის გამოსათხოვარ წერილს: „მარლენ მარტინოვიჩ, დარწმუნებული ვარ, თქვენ იქ სამოთხეში ხართ... აბა როგორ? აბა ვისთვის არის სამოთხე, თუ თქვენ იქ არ ხართ...“.

View this post on Instagram

Как же так, Мастер? Мой любимый, мой родной, мой герой! Решил уйти в мой день рождения? Конечно, я про себя... Конечно, я важен в этой истории... я же буду скучать, мне же нужен совет, мне же нужен пример! Буду скучать по тому, как ты читаешь Пушкина, Бараташвили, Галактиони , Пастернака... Я же забуду твой тихий, сильный , нежный голос... С кем еще можно перенестись в 19 век, от кого услышать столько интересных, зримо описанных историй? Порой мне казалось, что ты оттуда, из времен твоего любимого Пушкина. Не подумайте, что я фамильярно обращаюсь к Мастеру на "ты" - наши отношения это предполагали, и мы оба знали, что грузины говорят "ты" только самым близким людям, а от возраста это не зависит. Помню, как я только купил свою первую машину. Звонит Мастер: «Резико, я дома , заедешь за мной? Я начинаю снимать новую картину, мне нужно купить туфли». Мы поехали в ГУМ. Он обошел все магазины, кокетничал с продавщицами - подробный, он, как и в своем Великом кино, так же внимательно относился ко всем мелочам - даже к выбору туфлей. Трогательный, искренний, беззащитный, как ребенок. Мне тогда наскучил поиск, решил завести разговор о кино. - «Марлен Мартынович, я обожаю "Июльский дождь». - «Да, пересмотри "Мне 20 лет». «Да, классный", - дерзил я, 17-летний, - "но «Был месяц май» лучше - там сцена застолья, прямо как в Грузии». - «Но я, как и ты, грузин, а ты пересмотри «Весна на Заречной улице». Параллельные курсы уже давно снимали. Нам Мастер не позволял до третьего курса брать в руки камеру. Говорил: "читайте литературу, берите отрывки и ставьте их на площадке". Я благодарен Богу, что попал к Великому Мастеру, который научил, что главное - люди в кадре, отношения, атмосфера, а уже потом - камера. В конце второго курса я поставил «Героя нашего времени», и поставил неплохо, все хвалили. После был банкет в честь завершения учебного года. Мы пили с Мастером сухое красное, как обычно. Я был страшно обижен на него - он поставил мне тройку за профессию. Великий режиссер заметил мое недовольство. «Проводи меня домой», - сказал он. Хуциев жил прямо за Домом Кино. Мы поднялись к нему. На пороге в квартиру он меня обнял, попросил подождать. 👇

A post shared by Rezo Gigineishvili (@rezofilm) on

მარლენ ხუციევი 1925 წლის 4 ოქტომბერს თბილისში დაიბადა.

იგი, როგორც ბულატ ოკუჯავა, მიქაელ ტარივერდიევი და ალექსანდრე ებანოიძე, თბილისის №43 სკოლაში სწავლობდა.

1952 წელს ხუციევმა დაამთავრა გერასიმოვის სახელობის რუსეთის კინემატოგრაფიის სახელმწიფო ინსტიტუტის სარეჟისორო ფაკულტეტი (იგორ სავჩენკოს სახელოსნო).

ხუციევი რეჟისორად მუშაობდა ოდესის კინოსტუდიაში, ასევე მაქსიმ გორკისა და „მოსფილმის" კინოსტუდიებში. მის ნამუშევრებს შორისაა „გაზაფხული ზარეჩნაიას ქუჩაზე", „ივლისის წვიმა", „ორი თედორე" და ა.შ.

ყველა ახალი ამბავი
0