იმ რთულ წლებში საქართველოდან ბევრი წავიდა უცხოეთში, სადაც, სამწუხაროდ, ზნეც იცვალა და ფერიც. შედეგად კი მათი შვილები დღეს ქართულად ვერ საუბრობენ. ჩვენი დღევანდელი გმირი გამონაკლისია…
გოგა ჭარხალაშვილი 21 წლის იყო, როცა ბედის საძებნელად და სიმშვიდის მოსაპოვებლად იტალიაში გადავიდა. უცხო ქვეყანაში ცხოვრება არ გასჭირვებია – ადგილობრივი პროფესიონალი შეფ-მზარეულისგან მაღალ დონეზე აითვისა იტალიური სამზარეულო, ქართველი ცოლი მოიყვანა და მომავალში ისევ საქართველოში დამკვიდრებას აპირებს… ამის გარდა სამშობლოსგან შორს მყოფმა სიმღერების ქართულად წერაც დაიწყო. ესპანური მელოდიები კი გიტარაზე იმ დონეზე აითვისა, რომ იტალიელები მას „ფლამენკოს და რუმბას მამას“ ეძახიან.
გოგა ჭარხალაშვილი: როდესაც იტალიაში გამგზავრება გადავწყვიტე, 17 წლის ვიყავი. იმ წელს დავამთავრე საშუალო სკოლა და გადავწყვიტე იტალიაში მესწავლა. თბილისში ვარკეთილის რაიონში ვცხოვრობდი. სულ მახსენდება ის მომენტები, როდესაც მეგობრებთან ერთად ყოველ საღამოს ეზოში ვისხედით და ვსაუბრობდით იმაზე, თუ როგორ გვეცხოვრა, ვის რა ოცნება გვქონდა და ერთ დღეს ეს ყველაფერი ჩვენ მეგობრობაზე იმოქმედებდა თუ არა…
– მერე იმოქმედა? ანუ იტალიამ როგორ შეგცვალათ?
— მეგობრობაზე არ იმოქმედა, მაგრამ მე შემცვალა… იტალიაში ჩამოსვლისთანავე სულიერად დავწყნარდი, აქ ხალხს ეკონომიკური პრობლემები არ აწუხებდა და ყველა ბედნიერი იყო. ამან დიდი გავლენა იქონია ჩემზე და ყოველი დღე საინტერესო და ნაყოფიერი იყო. იტალიაში დამოუკიდებლად ცხოვრება ვისწავლე. ძალიან ბევრ სფეროში ვმუშაობდი და პარალელურად საინჟინრო უმაღლეს სასწავლებელში ვსწავლობდი. უკვე 21 წლის ასაკში იტალიაში საკუთარი სახლიც შევიძინე. მერე იტალიურ ბენდში დავიწყე დაკვრა. ასე გადიოდა დღეები…
– და ერთ დღესაც იტალიურ სამზარეულოთი დაინტერესდით?
— ადგილს, სადაც ადრე ვმუშაობდი La strettola ერქვა. პიცების გაკეთებაც იქ ვისწავლე. ამ საქმეში ჩემი მაესტრო ფრანკო ლუჩია (Franco Lucia) იყო ჩართული. მე და ფრანკო ორსაათნახევარში 250 პიცას ვაკეთებდით. ფრანკო საუკეთესოთა შორის საუკეთესოა და სასწაული ხელი აქვს. ამ საქმის ნამდვილი პროფესიონალია. ახლახან გადავედი პიცების ფაბრიკაში, სადაც ხაზის უფროსი ვარ.
ქართული ხინკალი და იტალიური ლაზანია
გოგა ჭარხალაშვილი: ჩემი პროფესიიდან გამომდინარე, როგორც შეფ-მზარეულს, ძალიან მიყვარს ტრადიციული კერძები. ქართულ და იტალიურ სამზარეულოს მრავალი რამ გამოარჩევს. რაც შეეხება მსგავსებას, ორივე სამზარეულოში ცომი დომინირებს. ქართული კერძებიდან გამოვარჩევდი ხინკალს, იტალიურიდან კი ლაზანიას. მომავალში აუცილებლად შევქმნი გვერდს ქართველებისთვის, სადაც იტალიური სამზარეულოს რეცეპტებს დავწერ.
– ქართველი მეუღლე სად გაიცანით და ვინ არის „შეფ-მზარეული“ თქვენ ოჯახში?
— ჩემი მეუღლე თინა დეკანოიძე მუშაობდა მენეჯერად კაფეში, სადაც მე შეფ-მზარეული ვიყავი. გაცნობის დღიდან ერთმანეთს არაფერს ვუთმობდით, თუმცა მას შემდეგ, რაც სამსახურის გარეთ ერთმანეთი უკეთ გავიცანით, ყველაფერი შეიცვალა. ოჯახის შექმნა მალევე გადავწყვიტეთ და რამდენიმე თვეში იტალიაში გავემგზავრეთ. ჩემი მეუღლის დაბადების დღეზე უფალმა შვილი — ლაზარე გვაჩუქა. გამომდინარე იქიდან, რომ ვმუშაობ, ჩემი მეუღლე დიასახლისობას არაჩვეულებრივად ართმევს თავს. ჩვენი ოჯახი სტუმართმოყვარეობით გამოირჩევა, რადგან აქ ძალიან ბევრი იტალიელი მეგობარი მყავს. ისინი ჩვენთან ხშირად მოდიან და, რა თქმა უნდა, მათ ქართული სუფრით ვუმასპინძლდებით.
– არ გაქვთ სურვილი, რომ იტალიაში მიღებული გამოცდილება ქართველებს გაუზიაროთ?
— რასაკვირველია, მაქვს. მომავალში აუცილებლად შევქმნი გვერდს ქართველებისთვის, სადაც იტალიური სამზარეულოს რეცეპტებს დავწერ. მანამდე კი მინდა აღვნიშნო, რომ საქართველოში ბევრ რესტორანში პასტას ზედმეტად ხარშავენ. რაც კუჭს დიდ ზიანს აყენებს. ასევე დავამატებდი აუცილებლად იმასაც, რომ როდესაც ამზადებენ საქართველოში იტალიურ კერძებს, აუცილებელია, რომ მათთვის იტალიური პროდუქტები გამოიყენონ. ამის მერე უკვე შეგვიძლია კერძების სწავლასაც შევუდგეთ.
– გიტარაზე დაკვრის ხელოვნებას იტალიაში ეზიარეთ?
— თქვენ წარმოიდგინეთ, გიტარის დაკვრა ინტერნეტით ვისწავლე. როცა ნოსტალგია მომაწვებოდა, ხელში გიტარას ვიღებდი და ყოველ დღე თითო ქართულ სიმღერას ვსწავლობდი. ამის მერე სიმღერების წერაც დავიწყე… ესპანურ და იტალიურ მუსიკასაც ვსწავლობდი, დღეს უკვე ბენდში ვუკრავ საღამოებზე. მას შემდეგ, რაც ფლამენკო დავწერე, იტალიელები ფლამენკოს და რუმბას მამას მეძახიან. ფლამენკო და რუმბა მუსიკის ესპანური ჟანრია, როგორც ჩვენ გვაქვს აჭარული. აქ ქართულად ვმღერი სცენაზე, სადაც ერთი ქართველიც არ მესწრება… ერთი ვიდეო მაქვს, სადაც ძმაკაცებს სცენიდან ქართულად ვესალმები, თუმცა დარბაზში ქართველი არავინაა…
ქართული ტრადიციები იტალიაში
გოგა ჭარხალაშვილი: შემიძლია თამამად ვთქვა, რომ იტალიაში ყველა ქართული ღირსება და ტრადიცია შევინარჩუნე, არაფერი შემიცვლია. ქართული სუფრის ტრადიციები და წესები იტალიელებსაც ვასწავლე. მათ უკვე იციან, რას ნიშნავს თამადა და ქართული სადღეგრძელოები. ისიც კი იციან, რომ წასულების მოსაგონარი ფეხზე მდგარმა უნდა შესვან. ისინი გამუდმებით ითხოვენ ხინკალს და ხაჭაპურს, რაც ძალიან უყვართ.
– სამშობლოსგან სიშორემ რამე გასწავლათ?
— შეიძლება ცოტა უცნაურად მოგეჩვენოთ, მაგრამ საქართველოდან შორს ყოფნამ უფრო მეტად მასწავლა და მაგრძნობინა სამშობლოსა და ოჯახის სიყვარული. აქედან უფრო მეტად განვიცდი საქართველოს მდგომარეობას, ვიდრე მაშინ, როდესაც მანდ ვიყავი. ვნატრობ ახლო მომავალში ჩემ ოჯახთან ერთად დავბრუნდე და ოჯახური ბიზნესი წამოვიწყო. ბენდის კონცერტებზე ხშირად ქართულად ვმღერი ჩემ დაწერილ სიმღერებს და ამით საქართველოს ვეფერები – ეს მაძლიერებს…
ბოლოს კი წარმოგიდგენთ იტალიელების მიერ გადაღებული ფილმს გოგა ჭარხალაშვილზე:
