ესაუბრა ზახარ ვინოგრადოვი
ნაწილი ΙΙ
— ბატონო ექსპრეზიდენტო, იქნებ აგვიხსნათ, რატომ არ მოაწერეთ ხელი 2013 წლის 13 ნოემბერს ევროკავშირთან ასოცირების შეთანხმებას? ფორმალურად ხომ სწორედ ამ გადაწყვეტილებამ აამოქმედა საპროტესტო მექანიზმი, რაც 2014 წლის თებერვალში სახელმწიფო გადატრიალებით დასრულდა?
— ხაზი მინდა გავუსვა, რომ უარი კი არ ვთქვით ხელმოწერაზე, არამედ გადავავადეთ მინისტრთა კაბინეტის მიერ აწონილ–დაწონილი გადაწყვეტილების საფუძველზე.
ასე კი იმიტომ მოვიქეცით, რომ შეთანხმების ის ვერსია, რომელიც ევროპელმა პარტნიორებმა ხელმოსაწერად შემოგვთავაზეს, არ შეესაბამებოდა უკრაინის ეროვნულ ინტერესებს. ამ სახით, შეთანხმებაზე ხელმოწერა არ შეიძლებოდა. ეს იქნებოდა დანაშაული უკრაინისა და მისი ხალხის წინაშე. მე შევთავაზე, გადაგვედო ხელმოწერა, დაგვერეგულირებინა მასში არსებული შეუსაბამობები და მოგვეძიებინა იმგვარი გადაწყვეტილებები, რომლებიც უკრაინის ეროვნულ ინტერესებთან თანხვედრაში იქნებოდა.
უმთავრესი მიზეზი, რის გამოც ხელმოწერის გადავადება გადავწყვიტეთ, ის გახლდათ,რომ თავისუფალი სავაჭრო ზონის თაობაზე შეთანხმებას უკრაინისთვის კატასტროფული შედეგები შეეძლო მოეტანა — მანქანათსამშენებლო დარგის ფაქტობრივი ლიკვიდაცია. მეორე რიგში კი დარტყმა ადგებოდა აგროსამრეწველო კომპლექსს.
მაგალითად ავიღოთ სატრანსპორტო მანქანათმშენებლობის დარგი. ევროპაში ვიწრო ლიანდაგებია, უკრაინაში, რუსეთსა და დსთ–ის ქვეყნებში კი — ფართო. ეს უკვე ის სტანდარტი არ არის. არადა ამ სტანდარტით გამოდის ძალიან დიდი რაოდენობის სატრანსპორტო მოწყობილობები. სად არის ამ პროდუქციის გასაღების ბაზარი? დსთ–სა და რუსეთში.
რატომ უნდა მოვატყუოთ ერთმანეთი ჩვენ და ევროპამ, როცა საუბარი ამ მანქანათსამშენებლო კომპლექსის დახურვას ეხება? სად უნდა წაგვეყვანა ადამიანები?
რაც შეეხება აგროსამრეწველო კომპლექსს, ჩვენ მშვენივრად გვესმოდა, რომ უკრაინული ბაზარი უნდა დაგვეცვა. ეს იმიტომ, რომ თუ ჩვენ მას გავხსნით, როგორც ამას შეთანხმება გვთავაზობდა, ევროპიდან უფრო იაფი და ხარისხიანი საქონელი დაიწყებდა შემოდინებას, რაც ადგილობრივი ბაზრიდან უკრაინელ საქონელმწარმოებლებს განდევნიდა. და რა უნდა გააკეთონ ფერმერებმა, თუკი დსთ–ის ბაზარი დაიხურება?
თუ ენერგეტიკის სფეროს ავიღებთ, ვნახავთ, რომ იქაც ანალოგიური ვითარებაა. დღეს უკრაინაში წარმოებული ენერგეტიკული დანადგარების 90% ასევე გადის რუსეთისა და დსთ–ის ბაზრებზე. ამიტომ ამ შეთანხმებაზე ხელმოწერამდე ჩვენ უნდა შეგვეთანხმებინა ყველა საკითხი, რომლებიც კი არსებობდა ფორმატში უკრაინა–ევროკავშირი–რუსეთი.
შეთანხმებასთან დაკავშირებით ევროკავშირის წარმომადგენლებს არაერთხელ შევხვდი კიევშიც და ბრიუსელშიც. ყველა საერთაშორისო შეხვედრაზე ძალიან დაწვრილებით ვაცნობდი მათ უკრაინის ეკონომიკის სტრუქტურის დანგრევის რისკებს, და ვუსვამდი შეკითხვებს: ვინ იზრუნებს ხალხზე, რომლებიც სამუშაო ადგილებს დაკარგავენ? ვინ შეავსებს ბიუჯეტის იმ დანაკარგებს, რომელთაც დარგების მოსპობის შედეგად მივიღებთ? არავინ! არავინ აგვინაზღაურებდა ზარალსა და დანაკარგებს.
სწორედ მაშინ ვთხოვეთ ფინანსური დახმარება საერთაშორისო სავალუტო ფონდს, მაგრამ უარი მივიღეთ. და ჩვენც რუსეთთან მოლაპარაკებებს შევუდექით.
— მაიდნისა და მისი მიზეზების თემას მივუბრუნდეთ. უკრაინაში ბევრი ამბობს, რომ მაიდნის ძირითადი მიზეზი ასოცირების შეთანხმებაზე ხელის მოუწერლობა კი არა, ტოტალური კორუფცია იყოვო.
— სამწუხაროდ,უკრაინაში კორუფცია ჩემამდეც იყო და შემდეგაც. მაგრამ განცხადება, თითქოს ჩემი პრეზიდენტობისას კორუფცია უმაღლეს დონეზე იდგა, რბილად რომ ვთქვათ, ტყუილია. უფრო მეტიც, სოციოლოგიური გამოკითხვის თანახმად, რომელიც ცოტა ხნის წინ აშშ–ის რესპუბლიკური პარტიის ინსტიტუტმა ჩაატარა, უკრაინელთა უმრავლესობას მიაჩნია, რომ ჩემი მმართველობისას კორუფციას უფრო ებრძოდნენ, ვიდრე დღეს.
— ამის პარალელურად უკრაინაში ამტკიცებენ, რომ თქვენ პირადად გაიტანეთ საზღვარგარეთ მილიარდობით დოლარი…
— თუ ეს მართალია, მაშინ რის ხარჯზე ვითარდებოდა ეკონომიკა? რის ხარჯზე ინარჩუნებდა კურსს გრივნა? რის ხარჯზე გავცემდით და რეგულარულად ვზრდიდით პენსიებსა და ხელფასებს? ან როგორ ვაკავებდით კომუნალური გადასახადების ზრდას?
თუ ამ ლოგიკით ვიმსჯელებთ, მაშინ ჩემი წასვლის შემდეგ მთელი ეს ფული, რომელსაც, ვითომდა, მე მიხდიდნენ, ბიუჯეტში უნდა წასულიყო! და სად არის ახლა ეს ფული? ხომ ლოგიკური იქნებოდა, რომ უკრაინის ბიუჯეტი იმ ათობით მილიარდი დოლარით გაზრდილიყო, რომელსაც თითქოს იანუკოვიჩი ჯიბეში იდებდა? მაგრამ იანუკოვიჩი უკვე ლამის ორი წელია, რაც უკრაინაში აღარ არის!
ჩემი პრეზიდენტობისას, როგორც უკვე ვთქვი, მინდოდა მიმეღწია, რომ ოლიგარქებს საკუთარი ზეშემოსავლებით ჯიბეები კი არ გამოეტენათ, არამედ უკრაინის ბიუჯეტისკენ მიემართათ. ისინი კი თავდასაცავად ხმებს ავრცელებდნენ, უკრაინის ხელისუფლება, როგორც ამბობენ, ბიზნესის მოხრჩობას და ვიღაცეებისთვის რაღაცეების წართმევას ლამობსო. უკვე საკმარისი დროა გასული და რატომ არავინ ამბობს, ვის რა წავართვი?
— ევროკავშირთან ასოცირებაზე ოთხი წლის მანძილზე აწარმოებდით მოლაპარაკებებს. უკრაინამ სწორედ თქვენი მმართველობისას წაიწია ყველაზე მეტად ევროპის მიმართულებით. და როცა ბოლო მომენტში გადაავადეთ ხელმოწერა, ელოდით, რომ დასავლეთის რეაქცია ასეთი მკვეთრი იქნებოდა? თუ ამას მოლაპარაკებათა კიდევ ერთ ეტაპად განიხილავდით?
— როგორც კი ვილნიუსში ხელმოწერაზე უარი ვთქვი და განვაცხადე, რომ ხელმოწერა მანამ იქნება შეჩერებული, სანამ ყველა სადავო საკითხს არ დავარეგულირებთ–მეთქი, მაშინვე, მეორე დღესვე გამოაცხადეს იანუკოვიჩი დიქტატორად.
მშვენივრად მესმოდა, რომ თუ ამგვარ შეთანხმებას ხელს მოვაწერდი, ევროპაში, რომ იტყვიან, ორკესტრითა და ყვავილებით მიმიღებდნენ. და რაც მერე მოხდა, არ მოხდებოდა. ჩემმა უარმა კი ისინი ხისტად და ერთმნიშვნელოვნად აამოქმედა. მესმოდა, რომ ბრძოლა იქნებოდა, მიჩვეული ვარ ამას, ასეთი რამ უბრძოლველად არ მთავრდება. არავის სჭირდება ძლიერი უკრაინა. სურთ, რომ უკრაინა დამჯერი იყოს, რომ უკრაინა ითხოვდეს…
ვფიქრობ, გავა დრო, და ძალიან მალე უკრაინელები მიხვდებიან, რომ ჩვენ გარდა ძლიერი უკრაინა არავის სჭირდება.
— როგორ ფიქრობთ, შეძლებენ კი უკრაინელები, რომლებიც საბრძოლო მოქმედებებში მონაწილეობდნენ და ერთმანეთს ესროდნენ, ერთად ააშენონ ძლიერი უკრაინა?
— ეს, თქმა არ უნდა, ისეთი პრობლემაა, რომელიც კიდევ დიდხანს არ გადაიჭრება. სამწუხაროდ, დღე არ გავა,რომ მთელ უკრაინაში სროლებისა და აფეთქებების შესახებ არ შევიტყოთ.
2015 წელს კიევში ცეცხლსასროლი იარაღით ჩადენილი დანაშაულის რიცხვმა გასული წლის მაჩვენებელს სამჯერ გადააჭარბა! ვის შეუძლია, წინ აღუდგეს ამას? მხოლოდ კომპეტენტურ სამართალდამცავ ორგანოებს.
მაგრამ მას შემდეგ, რაც მილიციასა და შინაგან საქმეთა სამინისტროს სპეციალურ ქვედანაყოფებს სახელი შეუბღალეს, დაამცირეს, ხოლო გმირებად ისინი აქციეს, ვინც მაიდანზე ცოცხლად წვავდა და კლავდა, არა მგონია, სამართალდამცავებმა თავები გაწირონ იარაღიან ადამიანებთან ბრძოლაში. ხელისუფლებამ ჯერ კიდევ მაშინ დააკანონა უკანონობა, როცა მაიდანის დროს რადიკალების ანტისამართლებრივ და დანაშაულებრივ ქმედებებს უჭერდა მხარს, რისგანაც ახლა უკრაინელები გამწარებულები არიან.
— ახლა ქვეყანაში უამრავი შეიარაღებული რადიკალია, რომელთაც ძალზე გაურკვეველი სტატუსი აქვთ. გაუგებარია, ეს ეროვნული ჯარებია, ბანდიტები თუ მოხალისეთა ბატალიონები. რა უნდა მოუხერხდეს ამ ხალხს?
— ქვეყანაში არასდროს დამყარდება წესრიგი, თუ სამართალდამცავი ორგანოების, იქ მომუშავე ადამიანების მიმართ დამოკიდებულება არ შეიცვალა. აბა, ნახეთ, რითაა გამორჩეული მილიციელი, რომელიც უმაღლესი რადის სიახლოვეს იდგა, სადაც ოთხი ადამიანი დაიღუპა.
წინააღმდეგი არ ვარ, რომ პოროშენკომ ისინი უკრაინის გმირების წოდებით დააჯილდოვა. სწორედაც მოიქცა. მაგრამ რით გამოირჩევიან ეს ადამიანები იმათგან, ვინც მაიდანზე იდგა დეკემბერში, იანვარში თუ თებერვალში? ისინი ხომ მოლოტოვის კოქტეილებით დაწვეს! ისინი სამთავობო შენობებს იცავდნენ, საბოლოოდ კი დახვრიტეს. ვინ და საიდან ისროდა, ხელისუფლებამ დღემდე ვერ გამოიძია, არადა, დროა.
ყველასათვის ცნობილია, რომ ამ ინფორმაციის ამოკრება ინტერნეტიდან ძნელი არ არის. გასაგებია, რომ იმ შენობებიდან ისროდნენ, რომლებიც მაიდნელებს ჰქონდათ დაკავებული. არსებობს „ციური ასეული“ და არსებობენ დახოცილი მილიციელები… სად არიან ისინი? ვინმემ მოიხსენია ისინი კეთილი სიტყვით? ან ისინი, რომლებიც იქ იდგნენ და რომლებიც მოლოტოვის კოქტეილებით დაწვეს? და სცემდნენ კიდეც! მათზე ვინმემ რამე კარგი თქვა? რით განსხვავდებიან ისინი?
იმ დროს ბანდიტიზმს აქეზებდნენ და შედეგიც მოიმკეს — სასაკლაო უზენაეს რადასთან (საუბარია 2015 წლის 31 აგვისტოზე, როცა რადიკალებთან შეჯახების შემდეგ ეროვნული გვარდიის ოთხი მებრძოლი დაიღუპა და 100 ადამიანი დაიჭრა, — რედ.).
და ასეთ მდგომარეობაშია ახლა მთელი ქვეყანა. დღეს ვერავინ დააძალებს შინაგან საქმეთა ორგანოების თანამშრომლებს, იმუშაონ და წესრიგი დაამყარონ, შეიარაღებულ ხალხს ებრძოლონ. ეს იმიტომ, რომ მათდამი დამოკიდებულება ასეთია, გესმით?
აი იმ მოვლენების შედეგები, და მიზეზები იმ მოვლენებისა, რომლებიც მაშინაც იყო და ახლაც არის უზენაესი რადის კედლებთან. არ შეიძლება ერთს ამათრახებდე, სამარცხვინო დაღს ასვამდე დაუმსახურებლად და უკანონოდ, მეორეს კი გმირის წოდებას ანიჭებდე. გმირად აქცევდე კანონის დამრღვევს! აჰა, გმირებად აქციეს და ახლა ეს „გმირები“ იარაღით, ხელყუმბარებით შეიარაღებულები დადიან.
— გგონიათ, რომ „ბერკუტის“ თანამშრომლებს“ ხელი არ აქვთ მაიდანზე დახვრეტებთან?
— „ბერკუტელი“ ზინჩენკოსა და აბროსკინის დადანაშაულება დღეს ფარსად გამოიყურება. ჩემი აზრით, არანაირი რეალური მტკიცებულება არ გააჩნიათ იმისა, რომ ისინი ისროდნენ.
— თუ „ბერკუტი“ დამნაშავე არ არის, მაშინ, როგორ ფიქრობთ, ვის მიმართ უნდა ჰქონდეს შეკითხვები უკრაინის გენერალურ პროკურატურას ამ დახვრეტებთან დაკავშირებით?
— ახლა, სავარაუდოდ, მხოლოდ გამოძიებას მიაჩნია, რომ ყველა პროტესტანტი ბერკუტელებმა“ დახოცეს. მაგრამ სიმართლე მუდმივად ვერ დაიმალება. უკვე ცნობილია, რომ 20 თებერვალს მოკლულთა უმეტესობა სნაიპერების ტყვიებმა იმსხვერპლა, რომლებიც მაიდნის თავდაცვის მიერ აღებულ შენობებში იყვნენ გამაგრებულები. ამის მტკიცებულებების მოპოვება დღეს თავისუფლად შეიძლება.
ასევე არსებობს სხვა უამრავი მტკიცებულებაც, მაგრამ გენპროკურატურამ ახლაღა დაიწყო „თავისუფლების“ წევრების დაკითხვა მაიდანზე დახვრეტის საქმესთან დაკავშირებით. ეჭვი მეპარება, რომ საქმე დაკითხვებზე შორს წავიდეს… ამას გამოძიების იმიტაციას დავარქმევდი, „თავისუფლების“, როგორც პოლიტიკური ძალის დისკრედიტაციის მიზნით. და ეს მხოლოდ იმისთვის, რომ „თავისუფლებამ“ დღევანდელ პრეზიდენტს, პოროშენკოს გადაუჭრა გზა.
კიდევ რამდენ ხანს მოგვიწევს ლოდინი, სანამ პროკურატურა ტურჩინოვის, პარუბისა და პაშინსკის დახვრეტაზე დაკითხვებს დაიწყებს? ისინი მაიდნის სისხლით არიან შეკრულები და სწორედ ამის წყალობით მოვიდნენ ხელისუფლებაში. ამიტომაც არ აინტერესებთ იმ ტრაგიკული მოვლენების ობიექტური გამოძიება. როგორც იტყვიან: „ძაღლი ძაღლის ტყავს არ დახევს“. ამ ვითარებაში „ბერკუტელებისთვის ხელის შეწმენდა და სხვისი დანაშაულის გადაბრალება, ყველაზე მოსახერხებელი გამოდგა.
როგორ გგონიათ, ჩემი ბრძანებით რომ დაეხვრიტა „ბერკუტს“ საპროტესტოდ შეკრებილები, გამოძიებას, თითქმის ორწლიანი მუშაობის შემდეგ, არ ექნებოდა ამის დამადასტურებელი ფაქტები? ხელისუფლების გაცხადებები, რომ სამხილები და მტკიცებულებები გაიტანეს, რომ ისინი სადღაც გაქრა, კრიტიკას ვერ უძლებს.
2014 წლის თებერვლიდან უკრაინაში უკვე ისინი აკონტროლებდნენ ყველაფერს, და თუ მტკიცებულებები გაქრა, გამოდის, რომ ამით, უპირველეს ყოვლისა, თავად ამჟამინდელი რეჟიმის წარმომადგენლები იყვნენ დაინტერესებულები. სხვას არავის შეეძლო ამაზე გავლენის მოხდენა! მტკიცედ ვარ დარწმუნებული, რომ დახვრეტების უკან მოქმედი მაღალჩინოსნები დგანან, რომლებმაც ცდა არ დააკლეს კვალის საგულდაგულოდ წაშლას.
მაგრამ თუ ვითარება შეიცვლება და ქვეყანაში, ბოლოს და ბოლოს, ნამდილი, ობიექტური გამოძიება დაიწყება, კიდევ შეიძლება მკვლელების მოძებნა და მათი დანაშაულის დამტკიცება. მე ამით ძალიან დაინტერესებული ვარ. ტურჩინოვი, პარუბი და პაშინსკი — ამ მოვლენების უშუალო მონაწილეები, არასდროს გამოუძახებიათ დაკითხვაზე. თუმცა, მესმის, რომ ისინი ამ გამომძიებლების კონსულტანტებად მუშაობენ, რა გააკეთონ, როგორ გააკეთონ და ასე შემდეგ…
სწორედ ამიტომ, შემთხვევით არ გამქრალა ყველა ფაქტი თუ მტკიცებულება. ანუ, რაც შეიძლებოდა განადგურებულიყო ან გაეტანათ, განადგურებულია და გატანილი. ისევ და ისევ, არ გამოვრიცხავ, რომ თუ ვითარება შეიცვლება და ეს ხალხი, როგორც იტყვიან, გვერდზე გაიწევს და გავლენას ვეღარ მოახდენს გამოძიებაზე, მტკიცებულებების მოძიება შესაძლებელი იქნება. ძალიან ვარ ამით დაინტერესებული.
— თქვენმა ადვოკატებმა განაცხადეს, რომ, ეგრეთ წოდებული, მაიდნის საქმე თქვენს წინააღმდეგ შეჩერებულია, მაგრამ უკრაინის გენერალურ პროკურატურაში ეს ინფორმაცია უარყვეს. რომელია სიმართლე?
— ეგრეთ წოდებული, მაიდნის საქმე, ჩემს მიმართ ნამდვილად შეჩერებულია. იმის დასადასტურებლად, რომ გენერალური პროკურატურა ცრუობს, შემიძლია წარმოგიდგინოთ მისსავე მიერ გაცემული ოფიციალური დოკუმენტი, რომელშიც ნათქვამია, რომ ეს საქმე ჩემს მიმართ შეჩერებულია. 2014 წლიდან ამ საქმეზე საგამოძიებო სამუშაოები არ მიმდინარეობს.
გენერალური პროკურატურა უარს აცხადებს როგორც დაკითხვის ვიდეოკონფერენციის რეჟიმში წარმოებაზე, ისე ჩემს ფაქტობრივ მისამართზე, სადაც ვიმყოფები, გამომძიებლის გამოგზავნაზე. მისამართი ჩემმა ადვოკატებმა გენპროკურატურას გადასცეს. ამის მიზეზი ერთადერთია: „მაიდნის საქმეში“ არ არსებოს ჩემი დანაშაულის დამადასტურებელი ფაქტები, რომელთაც ისინი საჯაროდ წამომიყენებდნენ.
ამას ადასტურებს ისიც, რომ ინტერპოლმა უარი უთხრა უკრაინას ჩემზე საერთაშორისო ძებნის გამოცხადებაზე. და ეს იმიტომ, რომ უკრაინამ მათ ვერანაირი მტკიცებულება ვერ წარუდგინა. ამის გამო გამოიყურება ყველა ეს ბრალდება, მე ვიტყოდი, ძალიან ძალიან არაპროფესიონალურად. ეს ისტერიკაა, სხვაგვარად ვერ ვუწოდებ.
— ახლა უკრაინაში დაუსწრებელი სასამართლო პროცესები დაიწყო თქვენს და კიდევ რამდენიმე თქვენი თანაგუნდელის მიმართ. რამდენად კანონიერად მიგაჩნიათ ეს?
— სხვებზე ვერაფერს ვიტყვი, ჩემზე კი მოგახსენებთ: უმაღლესმა რადამ მიიღო კანონი დაუსწრებლად გასამართლების თაობაზე, რისი უმთავრესი მიზანიც ჩემი გასამართლებაა. შეგახსენებთ: 2014 წლის 16 იანვარს ასეთივე კანონი მივიღეთ და მაშინ ოპოზიციის ლიდერებმა მას „დიქტატორული“ უწოდეს. ახლა კი ამგვარივე კანონით სურთ ჩემი გასამართლება! ახლანდელ კანონში არსებობს მკაფიო ნორმა, რომლის თანახმადაც, დაუსწრებლად გასამართლების პროცედურის დაწყება დაიშვება მხოლოდ იმ პირთა მიმართ, რომლებზეც საერთაშორისო ძებნაა გამოცხადებული. ჩემ მიმართ კი ეს პროცედურა მაშინ დაიწყეს, როცა უკვე აღარ ვიყავი ინტერპოლის მიერ ძებნილთა სიაში.
ინტერპოლმა „უკრტელეკომის საქმეზე“ ძებნიდან 2015 წლის 16 ივლისს მომხსნა, ხოლო დაუსწრებელი გასამართლების თაობაზე სასამართლომ გადაწყვეტილება 27 ივლისს გამოიტანა! ესე იგი, კანონიც თავად მიიღეს და დარღვევითაც თავადვე დარღვიეს! დარწმუნებული ვარ, ქვეყნის უმაღლესმა ხელისუფლებამ მოსამართლეები იძულებულები გახადა, კანონი დაერღვიათ.
თავად განსაჯეთ: პროცედურის დაწყებაზე სასამართლომ გადაწყვეტილება 27 ივლისს გამოიტანა, პრეზიდენტმა პოროშენკომ კი სამი დღით ადრე აუწყა ამის თაობაზე საზოგადოებას! დღეს „დემოკრატიულ“ უკრაინაში პრეზიდენტი პოროშენკოა პროკურორიც და სასამართლოც.
— რატომ თქვა უარი გენპროკურატურამ ვიდეოკონფერენციის რეჟიმში თქვენს დაკითხვაზე?
— იმიტომ, რომ არ სურთ მომცენ საშუალება, საკუთარი თავის დასაცავად, გამოძიებასა და ხალხს სრული სიმართლე მოვახსენო იმ ცრუ ბრალდებებზე, რომლებსაც მიყენებენ. დამნაშავე უკვე დანიშნული ჰყავთ და ახლა აღარავის აინტერესებს, რა მოხდა სინამდვილეში.
მე კი, ხელისუფლებისგან განსხვავებით, დაინტერესებული ვარ ჭეშმარიტების დადგენით, სამართლიანობის დამყარებით. ამიტომ მალე ინტერნეტსაიტს ავამუშავებთ — yanukovychvf.org — სადაც ჩემს წინააღმდეგ აღძრული ყველა სისხლის სამართლის საქმის შესახებ არსებული იურიდიული დოკუმენტები გამოქვეყნდება. უკრაინელებმა თავად უნდა შეაფასონ, არსებობს კი რაიმე მტკიცებულება იმისა, რომ დამნაშავე ვარ იმაში, რასაც ბრალად მიყენებენ. დარწმუნებული ვარ, ამ მასალების გაცნობის შემდეგ, ბევრი ახლებურად შეხედავს ამ ფუჭ ბრალდებებს.
— რატომ ამბობთ კიევში პროცესზე ჩასვლაზე უარს?
— უკვე არაერთხელ განვაცხადე, რომ უკრაინაში რეალური საფრთხე მემუქრება. სწორედ ეს არის ჩემი იქ ჩაუსვლელობის მიზეზი. უკრაინის ხელისუფლებასა და სამართალდამცავ ორგანოებს არ შეუძლიათ უსაფრთხოების გარანტიის მოცემა. პირიქით, მოქმედი ხელისუფლება საჯაროდ აცხადებს, რომ დასახვრეტი ვარ! ამ ღია მოწოდებებს არავინ აღკვეთს. უფრო მეტიც, 2014 წლის თებერვალში ჩემზე თავდასხმის საქმეს, რომელიც პროკურატურამ მხოლოდ 2015 წლის ივლისში გახსნა, არავინ იძიებს! როგორ ფიქრობთ, ასეთ ვითარებაში შეიძლება, რომ უსაფრთხოდ ვიგრძნო თავი?
— და მაინც, კიევი აქტიურად ცდილობს, მოიძიოს და კონფისკაცია მოახდინოს იმ სტრუქტურების ქონებისა, რომლებიც, ამჟამინდელი ხელისუფლების მტკიცებით, თქვენთან არიან დაახლოებულები…
— უკვე არაერთხელ განვაცხადე, რომ „გატანილი მილიარდების“ მითი შეთხზული ზღაპარია. უკვე თავად უკრაინის გენერალურმა პროკურატურამ დაადასტურა საკუთარ ოფიციალურ წერილში, რომ არავითარი საბანკო ანგარიში არ გამაჩნია საზღვარგარეთ. არადა, ამას თავიდანვე ვამტკიცებდი! მთელი ჩემი ქონება უკრაინაშია. ეს არის კერძო სახლი და საბანკო ანგარიში, რომელზეც რამდენიმე მილიონი გრივნა იდო. ეს ქონება უკვე დიდი ხანია, რაც დაყადაღებულია სასამართლოს მიერ.
ასე რომ, სპეცკონფისკაციის რეჟიმი ჩემზე უკვე კარგა ხანია, აღარ მოქმედებს. მაგრამ თუ ჩემი აზრი გაინტერესებთ, გეტყვით: ახლანდელ ხელისუფლებას სპეცკონფისკაცია მხოლოდ და მხოლოდ საკუთრების გადასანაწილებლად სჭირდება. საქმე ისაა, რომ პროკურატურას ბრძანებისთანავე შეეძლება ნებისმიერი უკრაინელის ქონების კონფისკაცია ბრალის დადგენისა და სასამართლოს გადაწყვეტილების გარეშე!
— გჯერათ, რომ უკრაინაში თქვენი საქმეები ობიექტურად იქნება გამოძიებული?
— როგორ შეუძლიათ ამ პროკურორებსა და მოსამართლეებს ობიექტური გამოძიების წარმოება, როცა სახელმწიფოს ყველა პირველმა პირმა, გენპროკურორის ჩათვლით, უკვე განაცხადა, რომ ყველაფერში იანუკოვიჩია დამნაშავე?!
უკრაინაში უდანაშაულობის პრეზუმფციამ არსებობა შეწყვიტა! მე გენერალურ პროკურატურას წერილობით მივმართე და ჩემს წინააღმდეგ არსებული ყველა საქმის გასაჯაროება მოვთხოვე. მაგრამ უარი მითხრეს, იმიტომ, რომ საქმეში ბრალის დამადასტურებელი ფაქტები არ არსებობს. მათ არაფერი აქვთ ხალხისთვის საჩვენებელი! ეს პოლიტიკური შურისძიება და მაიდანზე დატრიალებული სისხლიანი მოვლენების ნამდვილი რეჟისორებისა და შემსულებლებისგან ეჭვების არიდების მცდელობაა.
სამწუხაროდ, არ მჯერა უკრაინული მართლმსაჯულების ობიექტურობისა. ამიტომ ჩემმა ადვოკატებმაუკვე შეიტანეს სარჩელი ევროპის ადამიანის უფლებათა სასამართლოში. მესმის, რომ პოლიტიკა ევროპის სასამართლოებშიც დიდ როლს თამაშობს, მაგრამ იმედი მაქვს, რომ ბევრად ნაკლებად, ვიდრე უკრაინაში. მაგალითად, ევროკავშირის სასამართლომ უკვე დაავალდებულა უკრაინა, გადამიხადოს კომპენსაცია იმის გამო, რომ უკრაინის მთავრობა წარუმატებლად შეეცადა, ჩართულიყო ევროკავშირის მიერ ჩემს წინააღმდეგ დაწესებული სანქციების გაუქმების პროცესში.
— თქვენ ასევე გედებათ ბრალი იმაშიც, რომ 2010–დან 2014 წლამდე თქვენ და ხელისუფლების წარმომადგენლებმა ხელისუფლების უზურპაცია მოახდინეთ და ორგანიზებული დანაშაულებრივი დაჯგუფება შექმენით. რა კომენტარს გააკეთებდით ამაზე?
— იცით, მიძნელდება ამაზე კომენტარი, იმიტომ, რომ მანამდე, უკრაინის დამოუკიდებლობის 25 წლის მანძილზე, ბევრი მთავრობა და რამდენიმე პრეზიდენტი არსებობდა… რა განსხვავებაა, თუ ჩვენ ყველას შორის ანალოგიას გავავლებთ, ვინ მუშაობდა? მაგრამ ჩემსავე მთავრობაში იყვნენ განსხვავებული ადამიანები, მათ შორის, მაგალითად, ახლანდელი პრეზიდენტი პოროშენკო. როგორ უნდა მოვეკიდო მას — როგორც ამ დაჯგუფების ორგანიზატორს, ინიციატორს თუ წევრს? ეს ხომ სასაცილოა!
— ისურვებდით პოლიტიკაში დაბრუნებას?
— კი, ვისურვებდი. მინდა პოლიტიკაში დაბრუნება. მე დღეს… ყველაფერს ვაკეთებ, რაც ჩემს ძალებს არ აღემატება. ვეხმარები ადამიანებს, რომლებსაც უკრაინაში დევნიან, რომლებიც უკვე წავიდნენ იქიდან, თანაც, მხოლოდ რუსეთში არა. ვინც რუსეთშია, თავისთავად ცხადია, მათთან ურთიერთობა მაქვს. რითაც შემიძლია, იმითაც ვეხმარები. რა თქმა უნდა, უკრაინასთან კავშირი მაქვს, მათ შორის, მოქმედ პოლიტიკოსებთან. ბევრი მათგანი ისე აღარ მერიდება და ისე აღარ ეშინია, როგორც, პირობითად, ერთი წლის წინ. ისინი კომფორტულად გრძნობენ თავს, როდესაც ვხვდებით და სხვადასხვა საკითხებზე ვმსჯელობთ.
— რუსეთში გაკითხავენ მოქმედი პოლიტიკოსები უკრაინიდან?
— ჯერ არა… ეს უკრაინაში მათი უსაფრთხოების საკითხია. მაგრამ იმედი მაქვს, რომ ერთი წლის შემდეგ, როცა უკრაინელები მეტ სიმართლეს შეიტყობენ მაიდნის მოვლენებზე, ჩემთან შეხვედრები აღარ იქნება სარისკო. საერთოდაც, ვიმედოვნებ, რომ ამ ხალხთან შეხვედრას სამშობლოში, უკრაინაში შევძლებ.
