სალომე თვაურმა საკუთარი თავის ძიებაში არჩევანი არაერთხელ შეცვალა. სამხატვრო აკადემიაში ჯერ ინტერიერის დიზაინზე ჩააბარა, შემდეგ ფერწერის ფაკულტეტზე გადავიდა. თუმცა საბოლოოდ გადაწყვიტა, რომ მისი ძირითადი სფერო არქიტექტურა იყო.
თვლის, რომ აქ საკუთარ შესაძლებლობებს სრულად გამოავლენს და ამ საქმეში მხატვრული ფანტაზიაც წაადგება. აპრილის თვეში საჯარო ბიბლიოთეკის საგამოფენო დარბაზში დაგეგმილი იყო მისი პირველი პერსონალური გამოფენა, რომელიც პანდემიის გამო გადაიდო. ჩავთვალოთ, რომ ეს მასალა იმ ჩაშლილი გამოფენის მცირე კომპენსაციაა...
- სალომე, როდესაც ხატვა დაიწყეთ, რა იყო ის, რისკენაც ისწრაფოდით?
- ჩემთვის ყველაზე მნიშვნელოვანი საკუთარი ხელწერის მიგნება იყო. ვფიქრობ, ნებისმიერი ხელოვანისთვის აუცილებელია, რომ მისი ინდივიდუალიზმი იყოს გამოკვეთილი. თავიდან ბევრი შრომა დამჭირდა იმისათვის, რომ ისე მეხატა, რომ ყველა ჩემს ნამუშევარს საერთო ხაზი ჰქონოდა. თუმცა ისიც კარგია, თუ სამომავლოდ რადიკალურად განსხვავებულ ნამუშევრებს შევქმნი.
- როგორ ფიქრობთ, რა გამოარჩევს თქვენს ნამუშევრებს?
- ყველა ხელოვანი ინდივიდუალურია, მაგრამ, სამწუხაროდ, არსებობენ მხატვრები, რომლებიც უკვე ცნობილი ნამუშევრების ასლებით ცდილობენ სახელის მოხვეჭას, რასაც, რა თქმა უნდა, არ მივესალმები. რაც შეეხება ჩემს ნახატებს, ვფიქრობ, თითოეულ ნამუშევარში კარგად ჩანს ადამიანის ხასიათი, ფერების ასეთი კონტრასტი, რაც ჩემს ნახატებშია, ხასიათთან პირდაპირ კავშირშია და მნახველში სხვადასხვა ემოციას იწვევს.
- ძირითადად პორტრეტებზე მუშაობთ...
- დიახ, ჩემი ძირითადი მიმართულება პორტრეტებია. ჩემი ნახატების პერსონაჟებს მეტყველი თვალები გამოარჩევს. ვფიქრობ, ყველა ადამიანი, ვინც დახატული მყავს, ამ პორტრეტით თავის ისტორიას ჰყვება.
- რა არის მხატვრისთვის მნიშვნელოვანი?
- მხატვარს უნდა ჰქონდეს შემოქმედებითი თავისუფლება, და არა მარტო მხატვარს. თუ ნებისმიერ პროფესიაში ადამიანი თავისუფალი არ არის, ის ღირებულს ვერაფერს შექმნის, ჩარჩოში ყოფნა არ შემიძლია.
- დღეს არქიტექტურის სფეროში გადაინაცვლეთ, როგორც ამ სფეროს მომავალი სპეციალისტი, რას იტყვით საქართველოს რეალობის გათვალისწინებით ქართულ არქიტექტურაზე?
- ჩემი აზრით, რაც ამ ბოლო წლების განმავლობაში აშენებულა საქართველოს მასშტაბით, არქიტექტურული ხედვით ყველაზე თვალსაჩინოდ დახვეწილი მაინც ახალი ბათუმის სახე და არქიტექტურაა. მე მომწონს ბათუმში აგებული თანამედროვე შენობები, რაც რადიკალურად განსხვავდება დუბაის არქიტექტურისგან, რასთანაც ხშირად ავლებენ ხოლმე პარალელს. ვფიქრობ, ასეთი ბათუმი მუდმივად ცვლილებებისადმი განაწყობს ადამიანს, რაც თავისთავად კარგია.
- განწყობა ახსენეთ, შენობების დაპროექტებისას ფსიქოლოგიასაც ითვალისწინებენ...
- დიახ, არქიტექტურა გადაბმულია ფსიქოლოგიის სფეროზე. როდესაც ვხედავ კონკრეტულ შენობას, მისი ფორმებიდან და ფერებიდან გამომდინარე მიჩნდება კონკრეტული განცდები. ესა თუ ის ნაგებობა ადამიანის მსგავსად გიყალიბებს მისდამი შენს დამოკიდებულებას და კონკრეტულ შთაბეჭდილებას ახდენს.
- თანამედროვე ადამიანი, ბედნიერი რომ იყოს, როგორ სახლში უნდა ცხოვრობდეს?
- სახლს, რომელშიც ადამიანი ბედნიერი იქნება, აუცილებელია ჰქონდეს ლანდშაფტურ-სარეკრეაციო ზონა, რადგან მწვანე საფარი ადამიანზე ფსიქოლოგიურად კარგად მოქმედებს, ასევე უნდა იყოს სხვადასხვა ასაკის, გემოვნებისა და ინტერესების ადამიანზე გათვლილი დასასვენებელი-გასართობი სივრცე, სადაც ყველა კონფორტულად იგრძნობს თავს. რაც შეეხება სახლის არქიტექტურას, ჩემი აზრით, ის უნდა იყოს ნათელი, ფართო, ვიტრაჟებიანი, ამ უკანასკნელს უჩვეულო ფორმას მივუსადაგებდი.
- თქვენი ოცნების სახლი როგორ წარმოგიდგენიათ?
- ჩემი ოცნების სახლში აუცილებლად იქნებოდნენ ბავშვები და შინაური ცხოველები. კიდევ სახლის ეზოში იქნებოდა სხვადასხვა ჯიშის ბევრი ყვავილი, ყველაფერი იქნებოდა საინტერესო დიზაინით აწყობილი და გაშლილი. მას ექნებოდა გასართობი ზონა და საცურაო აუზი. ჩემს სახლში წამყვანი დიზაინი იქნებოდა და თითოეული დეტალი პირდაპირ თანხვედრაში სახლის საერთო დიზაინთან. სახლის კედლებზე კი ჩემი ნახატები იქნებოდა გამოფენილი.
- რომელ ნახატს მიუჩენდით გამორჩეულ ადგილს?
- ეს არის ჩემთვის ყველაზე ძვირფასი ნამუშევარი, რაც კი შემიქნია ამ ხნის მანძილზე. "მონა ნინო" – ასე ჰქვია ამ პორტრეტს. ამის შემდეგ ბევრი პორტრეტი შევქმენი, მაგრამ ის დამახასიათებელი შტრიხები, რაც ამ ნამუშევარს გამოარჩევს (ჩემი აზრით), ვერც ერთმა პორტრეტმა ვერ გაიმეორა. ამიტომ ძალიან მიყვარს და ჩემი ფავორიტია. მას რომ ვუყურებ, ვივსები და ყოველ შეხედვაზე სხვადასხვა თვალით აღვიქვამ.
- ვინ არის ნინო, კონკრეტული პიროვნებაა?
- ნინო ამაყი ქალბატონია, რომელიც ამავე დროს არის "მონა". ის ჩემი ფანტაზიის ნაყოფია და როცა ვხატავდი, კონკრეტულად არავინ მიგულისხმია. ნინო იმიტომ შევარქვი, რომ ეს სახელი ძალიან უხდება, უფრო ალამაზებს და საინტერესოს ხდის. ნინო ვიღაცის ტყვეა, მონა, რომლის ყველა სურვილი უგულებელყოფილია. თუმცა მისი მზერა მაინც გამოხატავს სიამაყეს და, ვფიქრობ, ბევრს ამბობს მის ხასიათზე. რაც მთავარია, ნინოს არ აქვს განათლება, მას გამართულად საუბარიც არ შეუძლია და კანონებიც უცნობია მისთვის. ზოგადად, ადამიანში მონის აღმოცენებას ხშირ შემთხვევაში სწორედ განათლების არქონა იწვევს, თუმცა გამონაკლისებიც არიან...
