როცა თიხა გემორჩილება, თოჯინა კი გეპრანჭება

- ისრაელში 2015 წლის 12 აპრილს, აღდგომის ბრწყინვალე დღესასწაულზე ჩამოვედი, ამიტომ ის დღე ემოციურად დამამახსოვრდა. ადრე ტანსაცმლის დიზაინით ვიყავი დაკავებული. რაც თავი მახსოვს, სულ ძიებაში ვარ და მივაგენი კიდეც ჩემს ნიშას – ასეთი თიხა აღმოჩნდა. თიხა ადვილად გემორჩილება და შენი სულის გამოხატულება ხდება. თოჯინების დამზადების ხელოვნება კი შესაძლებლობას გაძლევს, რომ გამოიყენო ყველა საშუალება – ძერწვა, ხატვა, ტანსაცმლის დიზაინი, ვარცხნილობა.

- სხვათა შორის, თოჯინა „თვითონ ირჩევს“ და გკარნახობს როგორი სამოსი, სტილი და ვარცხნილობა უნდა მოიხდინოს. მერე კი გეპრანჭება და საოცარი მზერით გიყურებს, თითქოს თვალებით გელაპარაკება. საოცარი განცდაა. ამჟამად როგორც რბილი თოჯინები, ისე თიხისგან დამზადებული ნამუშევრები მაქვს. მათ სხვადასხვა ქვეყანაში დაიდეს ბინა. ერთი მხრივ, მიჭირს მათთან განშორება, მეორე მხრივ, მიხარია, რომ ჩემი შემოქმედება სხვადასხვა ქვეყანაში ერთნაირად მოსწონთ. ამჟამად როგორც თიხისგან დამზადებული, ასევე რბილი თოჯინები მაქვს.

- ვქმნი ყველაფერს, რაც დიდ ემოციას მიტოვებს. როცა ვნახე მოდილიანის საყვარელი ქალის ჟანა ებიუტერნის პორტრეტი „ჟანა“, მოვიხიბლე და გადავწყვიტე, რომ თოჯინა მის მიხედვით შემექმნა. ვცადე თიხაში გადმომეცა ის სულიერი სამყარო, რაც ამ ტილოსთვისაა დამახასიათებელი.

- სამშობლოში ყველაფერი მენატრება – თბილისი, სადაც დავიბადე და გავიზარდე, ვერის უბანი, თავისი საოცარი სუნთქვით, გაზაფხულზე წამოსული ჟუჟუნა წვიმა და აფეთქებული ატმის ყვავილის სურნელი. სიცოცხლე საქართველოში მინდა...

- აქ ძალიან უშუალო ხალხია და მათთან ურთიერთობა ადვილი და სასიამოვნოა. ამ ქვეყანაში იციან მეგობრობის ფასი. მადლობა მინდა გადავუხადო ებრაელ ხალხს იმ სითბოსა და სიყვარულისთვის, რომელსაც გვიზიარებენ. უდიდესი მადლობა საქართველოდან წამოსულ ქართველ ებრაელებს, რომლებიც გვერდში უდგანან ჩვენს ემიგრანტებს, საქართველოს სიყვარულს კი გულში ატარებენ...