დადგმა ბუჩაში - კვლავ რატომ ამოტივტივდა სამი წლის წინანდელი ფეიკი
14:10 20.10.2025 (განახლებულია: 14:13 20.10.2025)
© photo: Sputnik / Stringerწინასაარჩევნო აგიტაცია

© photo: Sputnik / Stringer
გამოწერა
ევრაზიის ინსტიტუტის ხელმძღვანელი გულბაათ რცხილაძე Sputnik-ზე საკუთარ სვეტში საუბრობს თუ რატომ არის „ბუჩა“ ანტირუსული პროვოკაცია და რატომ არ წარმოადგენს ასეთი შეთქმულებების დადგმა პრობლემას დასავლეთის სპეცსამსახურებისთვის.
გულბაათ რცხილაძე
კიევის რეჟიმის სანქციების ქვეშ აღმოვჩნდი იმის გამო, რომ ჯერ კიდევ 2022 წელს, სპეციალური სამხედრო ოპერაციის ზონიდან საქართველოში დაბრუნების შემდეგ, ტელევიზიით გამოვედი და ვაცხადებდი, რომ ბუჩაში მომხდარი ტრაგედია მორიგი ანტირუსული ფაბრიკაცია იყო. სხვათა შორის, სტივენ სიგალისა და ტაკერ კარლსონის გარემოცვაში აღმოვჩნდი, რომლებმაც ასევე გააღიზიანეს რეჟიმი. სანქციების დაკისრებამ კიდევ უფრო დამარწმუნა, რომ სიმართლეს ვამბობდი.
კიევის მახლობლად მდებარე პატარა ქალაქში რუსი ჯარისკაცების მიერ ჩადენილი სავარაუდო ხოცვა-ჟლეტის ნამდვილობის შესახებ ეჭვები მაშინვე გამიჩნდა, როგორც კი უკრაინულ პროპაგანდისტულ ვიდეოებში ქუჩებში თითქმის მოწესრიგებულად განლაგებული მშვიდობიან მოქალაქეთა გვამები დავინახე. ეს არ არის პატიმრების მასობრივი სიკვდილით დასჯის ან მშვიდობიანი მოსახლეობის მიმართ მიზანმიმართული ან განურჩეველი სროლის სცენა, რადგან ტყვიით მოცელილი ადამიანი ასე არ ეცემა. უფრო მეტიც, ნაკლებად სავარაუდოა, რომ ამდენი ადამიანი ერთდროულად გამოსულიყო ქუჩაში სამხედრო ოპერაციების დროს. ამიტომ, ვივარაუდე, რომ ცხედრები მოგვიანებით, ბუჩაში რუსული ჯარების აღარყოფნის შემდეგ, ჩამოიტანეს და დაასვენეს.
უკრაინის სპეცრაზმის მიერ გავრცელებული ვიდეოები (და უკრაინის სამხედრო სპეცრაზმი პირველი შევიდა ბუჩაში მას შემდეგ, რაც რუსულმა ჯარებმა ნებაყოფლობით დატოვეს ქალაქი) აჩვენებს, რომ ისინი ბუჩას ქუჩებში ცოცხალ ადამიანებს ხვდებიან, მაგრამ გვამებს არა. ეს ასევე ადასტურებს, რომ სცენა მოგვიანებით იქნა დადგმული.
გარდა ამისა, ზოგადად, ჩნდება კითხვა: რატომ გახდნენ რუსი ჯარისკაცები მოულოდნელად სადისტები ბუჩაში, თუ კიევ-დასავლურ პროპაგანდას დავუჯერებთ?! ბოლოს და ბოლოს, ბუჩაში არ იყო წინააღმდეგობის კერები, ადგილობრივი მოსახლეობის მხრიდან ადგილი არ ჰქონია პროვოკაციებს, რომლებსაც თეორიულად შეეძლოთ რუსი ჯარისკაცების უკანონო აგრესიის გამოწვევა. პასუხი მარტივია: რუსი ჯარისკაცების მიერ არ ჩადენილა არანაირი სისასტიკე.
ბუჩა გამოიგონეს 2022 წლის მარტის ბოლოს გამართული სტამბულის მოლაპარაკებების შემდეგ, როდესაც რუსეთის ხელმძღვანელობამ გადაწყვიტა, ნებაყოფლობით გაეყვანა ჯარები კიევის მიმართულებიდან და გაჩნდა სწრაფი, ფაქტობრივი ცეცხლის შეწყვეტის შანსი. მაგრამ, როგორც გვახსოვს, დასავლურმა ძალებმა, პირველ რიგში, დიდმა ბრიტანეთმა, აიძულეს კიევი, უარი ეთქვა რუსეთთან მშვიდობაზე და, სტამბულის შეთანხმებების დარღვევით, რეჟიმმა გაამწვავა კონფლიქტი, რომელიც მას შემდეგ სრულმასშტაბიანი გახდა. ისევე, როგორც 2014 წლის ზაფხულში, როდესაც რუსეთი დაადანაშაულეს მალაიზიური სამგზავრო ბოინგის ჩამოგდებაში, რათა გაემართლებინათ რუსეთის წინააღმდეგ ფინანსური სანქციების დაწესება, „ბუჩა“ გახდა ფაქტორი, რომელიც ამართლებდა მოსკოვის მიმართ მკაცრ დამოკიდებულებას და რუსეთის, როგორც აგრესორისა და სამხედრო დანაშაულების წამახალისებელი ძალის, იზოლირების მცდელობას დანარჩენი მსოფლიოსგან.
ახლა, 2025 წელს, როდესაც გლობალური რეალობა მნიშვნელოვნად განსხვავდება 2022 წლისგან, „ბუჩას“ თემა მოულოდნელად ხელახლა წამოიჭრა და აქტუალური გახდა. ბრიტანულმა გაზეთმა The Sunday Times-მა დაასახელა 13 რუსი ოფიცერი, რომლებიც, სავარაუდოდ,ლ მონაწილეობდნენ კიევის ოლქის ქალაქ ბუჩაში ადგილობრივი მოსახლეობის მკვლელობაში.
გამოცემა მტკიცებით, მათი ვინაობა დამოუკიდებელმა იურისტებმა და გამომძიებლებმა დაადგინეს ღია წყაროებიდან მიღებული ინფორმაციის გამოყენებით. ჟურნალისტების მიერ მოპოვებული ყველა 13 პირის სახელი დაადასტურეს უკრაინის უსაფრთხოების სამსახურებმა. უკრაინის პროკურატურამ ოფიციალურად წაუყენა ბრალი რვა რუს ოფიცერს.
როგორც ჩანს, ეს ჟურნალისტები „შერლოკ ჰოლმსები“ უფრო არიან და არა ჟურნალისტები. შეგახსენებთ, რომ მანამდე, 2022 წლის დეკემბერში, ისევ და ისევ ანგლო-საქსური სამყაროს წარმომადგენელი ჟურნალისტები, კერძოდ, ამერიკელები, გაზეთ New York Times-დან, უკვე გამოვიდნენ ბუჩაში მომხდარი მოვლენების მამაცი „გამომძიებლების“ როლში და, ცხადია, მათ დამნაშავედ რუსები ცნეს. ახლა კი, ბრიტანელები. ეს გასაგებია, მაგრამ 2025 წლის შემოდგომაზე ბუჩა კვლავ „ამოტივტივდა“ არა იმიტომ, რომ რეალურად ახალი ინფორმაცია გამოჩნდა, არამედ იმიტომ, რომ რუსეთი და შეერთებული შტატები პრაგმატიზმზე დაფუძნებულ შეთანხმებასთან ახლოს არიან.
რუსების მიერ ჩადენილი მასობრივი დანაშაულების ნარატივი საჭიროა იმისათვის, რომ მსოფლიო, მათ შორის ტრამპის ადმინისტრაცია, დარწმუნდეს, რომ რუსები „ბარბაროსები“ არიან და რომ შეუძლებელია მათთან მოლაპარაკება და რუსეთის სუვერენიტეტის აღიარება სახალხო რეფერენდუმების გზით შემოერთებულ ახალ ტერიტორიებზე. რუსების მიერ უკრაინიდან „ბავშვების გატაცების“ შესახებ ფიქციაც იმავე კატეგორიას მიეკუთვნება. ანტირუსულმა პროპაგანდამ დონალდ ტრამპის მეუღლის შეცდომაში შეყვანაც კი სცადა, თუმცა რუსეთის პრეზიდენტ პუტინსა და აშშ-ის პირველ ლედის შორის კომუნიკაციის შედეგებმა კიდევ ერთხელ დაადასტურა, რომ რუსეთის მთავრობას არავინ გაუტაცებია და მზადაა, უკრაინაში დაბადებული და ამჟამად რუსეთში მყოფი ყველა ბავშვი გადასცეს უკრაინულ მხარეს, თუკი ამ ბავშვების კანონიერი ნათესავები გამოჩნდებიან.
საკმაოდ ნათელია, რომ აშშ, ტრამპის სახით თანახმაა ნოვოროსიასა და დონბასის ერთიანი რუსული სახელმწიფოს ნაწილად აღიარებაზე. მიუხედავად იმისა, რომ აშშ და რუსეთი კონკურენტებად რჩებიან (ყოველ შემთხვევაში, გრძელვადიან პერსპექტივაში) და ტრამპი, როგორც ამერიკული ენერგეტიკული სექტორის ინტერესების წარმომადგენელი, ყველანაირად ცდილობს შეამციროს რუსეთის მნიშვნელობა, როგორც ენერგეტიკული ძალის, ის მაინც მზადაა რუსეთთან დათმობებზე წავიდეს, სადაც ეს აშშ-სთვის შედარებით უმტკივნეულოა. ტრამპი რუსეთს ტოტალურ მტრად არ აღიქვამს - გლობალისტებისგან განსხვავებით, რომლებსაც არარეალური მიზანი ამოძრავებთ რუსეთის მიმართ და მისი მუხლებზე დაჩოქება სურთ. ვაჭრობაში გაწაფული რეალისტი ტრამპი მზად არის, დათმობებზე წავიდეს უკრაინის ხარჯზე და სამართლიანად მიიჩნევს, რომ რუსეთის სუვერენიტეტის აღიარება ნოვოროსიასა და დონბასზე სამართლიანობის პრინციპებთან შესაბამისობაში იქნება.
ტრამპის ამბივალენტურობისა და მრავალ პოლიტიკურ საკითხზე დღეში ორჯერ ან სამჯერ ურთიერთგამომრიცხავი განცხადებების გაკეთების ჩვევის მიუხედავად, მისი მიდგომა მუდმივად ავლენს რუსეთისა და პრეზიდენტ პუტინის მიმართ დამოკიდებულებას, როგორც ძალისადმი, რომელთანაც მოლაპარაკება აუცილებელია და შესაძლებელია. ტრამპის საგარეო პოლიტიკაში ეს არის კონსტანტა, მუდმივობა და პუტინი ამას შესანიშნავად ხვდება. პუტინი ტრამპს აძლევს შესაძლებლობას, თავი „იპიაროს“ და ყურადღებას არ აქცევს ამერიკელი პრეზიდენტის ზოგჯერ მარგინალურ განცხადებებს. პუტინი ოსტატურად თამაშობს ტრამპთან და მუდმივად წინ სწევს რუსეთის ინტერესებს ისე, რომ აშშ-მ ეს წინსვლა ამერიკულ ინტერესებზე თავდასხმად არ აღიქვას.
სწორედ ამ დიალოგის ჩაშლა სურთ, ბუჩის ტყუილი ისტორიის დარი, ხმაურიანი გარე გამაღიზიანებლების საშუალებით.
© photo: Sputnik / Stringerგულბაათ რცხილაძე

გულბაათ რცხილაძე
© photo: Sputnik / Stringer
მინდა ასევე აღვნიშნო: რუსების მხრიდან ცალკეულ დარღვევებსაც არ გამოვრიცხავ, რადგან, სამწუხაროდ, ასეთი ინციდენტები საბრძოლო სიტუაციებში, ომში ხდება ხოლმე. თუმცა, ასევე მახსენდება 2008 წლის აგვისტოს ომი - მაშინ რუსი ჯარისკაცების მიერ ქართველი მშვიდობიანი მოსახლეობის წინააღმდეგ ჩადენილი სამხედრო დანაშაულების შემთხვევები აბსოლუტურად არ ყოფილა. ამ თემაზე პირადად გამოვკითხე ოსური კონფლიქტის ზონის მოსაზღვრე სოფლების ქართველი მცხოვრებნი და ჩემი ფილმი იმავე თემაზე ხელმისაწვდომია ონლაინ. ამიტომ, უკრაინაში რუსებს უფრო მეტად ვენდობი, ვიდრე უკრაინულ და დასავლურ პროპაგანდას!
და კიდევ, რამდენიმე სიტყვა კონკრეტულად საქართველო-რუსეთის ურთიერთობებზე (ეს ურთიერთობები, სამწუხაროდ, ჯერ კიდევ არ არის ასული დიპლომატიურ დონეზე): ადამიანის უფლებათა ევროპული სასამართლოს გადაწყვეტილებას, რომლითაც რუსეთს 2008 წლის აგვისტოს სამხედრო კონფლიქტთან დაკავშირებით საქართველოსთვის 253 მილიონ ევროზე მეტის გადახდა დაევალა, პროვოკაციად მივიჩნევ, განსაკუთრებით მაშინ, როდესაც ორ მეზობელს შორის დაპირისპირება პრაქტიკულად დაკონსერვებულია უკრაინაში სამხედრო დაპირისპირების ფონზე. ადამიანის უფლებათა ევროპულმა სასამართლომ კარგად იცის, რომ, 2022 წლის 16 სექტემბრიდან რუსეთი აღარ არის ადამიანის უფლებათა ევროპული კონვენციის მხარე. მეორეც, 2022 წლის ივნისში რუსეთმა მიიღო ფედერალური კანონი, რომლითაც დაადგინა, რომ ადამიანის უფლებათა ევროპული სასამართლოს 2022 წლის 15 მარტის შემდეგ ძალაში შესული გადაწყვეტილებები რუსეთის ფედერაციაში აღსრულებას არ ექვემდებარება (2022 წლის 11 ივნისის ფედერალური კანონი, №180-ФЗ). მაშ, როგორ შეიძლება სასამართლოს გადაწყვეტილება აღქმულ იქნას, როგორც რაიმე სხვა, გარდა პოლიტიკურად მოტივირებულისა, რომელიც სტაბილურობის შელახვისკენ არის მიმართული? ბოლოს და ბოლოს, გაიზრდება პოლიტიკური ზეწოლა მოქმედ მთავრობაზე, რათა მან მოითხოვოს რუსეთისგან კომპენსაცია იმ დროს, როდესაც რუსეთის სახელისუფლებო ორგანოებს კანონი უკრძალავს ადამიანის უფლებათა ევროპული სასამართლოს გადაწყვეტილებების შესრულებას და თან, პრეზიდენტ პუტინის პრესმდივანმა, დიმიტრი პესკოვმა, უკვე განაცხადა, რომ რუსეთი ევროპული სასამართლოს არც ამ გადაწყვეტილებას შეასრულებს.
ავტორის მოსაზრება, შესაძლოა, არ ემთხვეოდეს რედაქციის პოზიციას