https://sputnik-georgia.com/20240222/konfliqtis-mimoxilva-286470268.html
მოსაზრება: უკრაინა როგორც სიმბოლო, მემი და საფრთხობელა
მოსაზრება: უკრაინა როგორც სიმბოლო, მემი და საფრთხობელა
Sputnik საქართველო
ირინა ალქსნისი 22.02.2024-ს, Sputnik საქართველო
2024-02-22T08:42+0400
2024-02-22T08:42+0400
2024-02-22T08:42+0400
ანალიტიკა
მიმოხილვები
https://cdnn1.img.sputnik-georgia.com/img/07e8/02/15/286462179_0:320:3072:2048_1920x0_80_0_0_0a280291fad9393b9b3725396d1339b3.jpg
ირინა ალქსნისიძალიან იშვიათად ხდება, როდესაც ადამიანებს აქვთ შესაძლებლობა, ცნობიერად დააკვირდნენ გლობალურ პროცესებს, რომლებსაც თავადაც გადიან - დააკვირდნენ, თუ როგორ იწვევს ერთი მოვლენა ან გადაწყვეტილება მეორეს, ან თუნდაც გადაადგილებს მესამეს მკვდარი წერტილიდან და თანდათან ყველაფერი როგორ აიქცევა ზვავად ან ქვათაცვენად. უმეტეს შემთხვევაში, ჩვენ უბრალოდ მივყვებით სტორიის ნაკადს და საით მიგვაქანებს ეს ყველაფერი, ამას ვერ ვა ცნობიერებთ.ასე მოხდა სსრკ-ის დაშლის დროს: ბევრს ჰქონდა წინათგრძნობა, რომ „პერესტროიკა“ და სხვა თანმხლები პროცესები ცუდად დამთავრდებოდა, მაგრამ თითქმის არავის ჰქონდა საფუძვლიანი გაგება, რა, როგორ და რატომ ხდებოდა და სად მიგვიყვანდა ეს ყველაფერი.უკრაინაში და მის გარშემო განვითარებული მოვლენები წარმოადგენს უნიკალურ ისტორიულ შემთხვევას, როდესაც ადამიანებს აქვთ შესაძლებლობა, შეგნებულად დააკვირდნენ, როგორ მიდის ეს ქვეყანა კატასტროფამდე. პირველი და ყველასთვის აშკარა წაქცეული დომინოს ქვა იყო ევრომაიდანის შედეგად მომხდარი გადატრიალება, საიდანაც ზუსტად ათი წელი გავიდა.ამ ათწლეულის განმავლობაში უკრაინა გახდა სიმბოლო, მემი და საფრთხობელა მსოფლიოსთვის. იგი წარმოადგენდა ფიქრის ამოუწურავ წყაროს არა მხოლოდ პოლიტიკოსებისა და პოლიტოლოგებისთვის, არამედ სოციოლოგებისთვის, ფსიქოლოგებისთვის და ფილოსოფოსებისთვისაც, რადგან ის გაცოცხლდა — თუმცა, ალბათ, უფრო სწორი იქნებოდა იმის თქმა, რომ მომაკვდავი გახდა — მაგალითი იმისა, თუ როგორ შეიძლება მთელი საზოგადოება თვითგანადგურების გზას დაადგეს და ბოლომდე მიჰყვეს მას.პასუხის პოვნა კითხვაზე, თუ როგორ და რატომ მოხდა ეს, არ არის აბსტრაქტული და სპეკულაციური პროცესი, არამედ ყველაზე აქტუალურია მსოფლიოს უზარმაზარ ნაწილსა და განსაკუთრებით მთელი პოსტსაბჭოთა სივრცისთვის, რადგან რუსეთის მეზობლები საკვანძო პოლიგონებად იქცნენ იმავე ტექნოლოგიების გამოყენებისთვის, რომლებიც მრავალი წლის განმავლობაში გამოიყენება უკრაინაში. ზოგიერთი მათგანი წინააღმდეგობას უწევს დასავლეთის მიერ მათთვის მომზადებულ ბედს, ზოგი კი, როგორც ჩანს, დანებდა და იმავე გზით მიდის.თუმცა, ეს მხოლოდ ამძაფრებს კითხვას, თუ რა დევს ევრომაიდნისა და პოსტმაიდნური უკრაინის ისტორიის საფუძველში.თანამედროვე დასავლეთის მიერ პოპულარიზებული იდეოლოგია გულისხმობს რაიმე შეზღუდვის არარსებობას, რომელიც განსაზღვრავს ადამიანს და ადამიანთა საზოგადოებებს. თუ ათწლეულების წინ ეს ყველაფერი სრულიად პოზიტიური და მიმზიდველი იყო - მაგალითად, გადაადგილების თავისუფლების უმაღლესი ღირებულება და შესაძლებლობა იცხოვრო იქ, სადაც გინდა, ახლა საქმე ბიოლოგიური სქესის უარყოფამდე მივიდა. დიახ, ეს ყველაფერი ერთი კონცეფციის კომპონენტებია.თუმცა, გლობალისტური, მემარცხენე-ლიბერალური და „ვოკ“ დღის წესრიგი მუშაობს არა მხოლოდ ცალკეულ პირებთან, არამედ მთელ ქვეყნებთან მიმართებაში. არსებითად, ფერადი რევოლუციების კონცეფცია ცდილობს მთელ ერებს „მიყიდოს“ იგივე იდეა, რომ მათ არ აქვთ ობიექტურად არსებული შეზღუდვები, რომლებიც წარმოიქმნება ისტორიით, გეოგრაფიით, სოციალური, კულტურული, ეკონომიკური და სხვა პირობებით.ცხოვრებამ სწრაფად და მტკივნეულად აჩვენა ამ მიდგომის მცდარობა თითქმის ყველა ქვეყანას, რომელიც დაემორჩილნენ ფერადი რევოლუციის ცდუნებას. მაგრამ მთავარი მაგალითი აქ არის უკრაინა, რომლის საზოგადოებაც იმდენად ღრმად ჩაიძირა სიბნელეში, რომ ვერ იღვიძებს, მიუხედავად ბოლო ათი წლის გულწრფელად კატასტროფული შედეგებისა და კიდევ უფრო საშინელი პერსპექტივისა.თუმცა, შესაძლებელია საქმე არა უნარების, არამედ სურვილის ნაკლებობაში იყოს. ფაქტობრივად, ევრომაიდანის შემდეგ უკრაინამ დაიწყო ტრანსგენდერულ-გეოპოლიტიკური გადასვლა და თითქმის უკვე გაიარა მთლიანად, სქესის შეცვლის ოპერაციისა და მძიმე ჰორმონალური თერაპიის ჩათვლით.ახლა იმის აღიარება, რომ ეს ყველაფერი შეცდომა იყო, უკრაინელების უმეტესობისთვის ფსიქოლოგიურად წარმოუდგენელია, რადგან „ფარშის“ უკან დაბრუნება შეუძლებელია — ქვეყანამ შეუქცევად დაიმახინჯა თავი.ასე რომ, ჩვენ ვხედავთ, რომ უკრაინა აგრესიულად იცავს თავის ათი წლის წინანდელ გადაწყვეტილებას და თუნდაც ცდილობს, სხვა სახელმწიფოებიც ჩართოს ამ პროცესში.თუმცა, უკრაინის მაგალითი იმდენად შემზარავი აღმოჩნდა, რომ იგივე გზის გაყოლის მსურველი ძალიან ცოტაა. დარჩა მხოლოდ ის ქვეყნები, რომელთა სურვილები დასავლეთს შეიძლება საერთოდ არ აინტერესებდეს (როგორც ბალტიისპირეთის ქვეყნები) - და მათ, როგორც ჩანს, უკრაინული თასის ბოლომდე დალევა მოუწევთ.რედაქცია შესაძლოა არ ეთანხმებოდეს ავტორის მოსაზრებებს და პასუხს არ აგებს მათზე
Sputnik საქართველო
media@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rosiya Segodnya“
2024
Sputnik საქართველო
media@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rosiya Segodnya“
ახალი ამბები
ka_KA
Sputnik საქართველო
media@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rosiya Segodnya“
Sputnik საქართველო
media@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rosiya Segodnya“
ანალიტიკა, მიმოხილვები
ძალიან იშვიათად ხდება, როდესაც ადამიანებს აქვთ შესაძლებლობა, ცნობიერად დააკვირდნენ გლობალურ პროცესებს, რომლებსაც თავადაც გადიან - დააკვირდნენ, თუ როგორ იწვევს ერთი მოვლენა ან გადაწყვეტილება მეორეს, ან თუნდაც გადაადგილებს მესამეს მკვდარი წერტილიდან და თანდათან ყველაფერი როგორ აიქცევა ზვავად ან ქვათაცვენად. უმეტეს შემთხვევაში, ჩვენ უბრალოდ მივყვებით სტორიის ნაკადს და საით მიგვაქანებს ეს ყველაფერი, ამას ვერ ვა ცნობიერებთ.
ასე მოხდა სსრკ-ის დაშლის დროს: ბევრს ჰქონდა წინათგრძნობა, რომ „პერესტროიკა“ და სხვა თანმხლები პროცესები ცუდად დამთავრდებოდა, მაგრამ თითქმის არავის ჰქონდა საფუძვლიანი გაგება, რა, როგორ და რატომ ხდებოდა და სად მიგვიყვანდა ეს ყველაფერი.
უკრაინაში და მის გარშემო განვითარებული მოვლენები წარმოადგენს უნიკალურ ისტორიულ შემთხვევას, როდესაც ადამიანებს აქვთ შესაძლებლობა, შეგნებულად დააკვირდნენ, როგორ მიდის ეს ქვეყანა კატასტროფამდე. პირველი და ყველასთვის აშკარა წაქცეული დომინოს ქვა იყო ევრომაიდანის შედეგად მომხდარი გადატრიალება, საიდანაც ზუსტად ათი წელი გავიდა.
ამ ათწლეულის განმავლობაში უკრაინა გახდა სიმბოლო, მემი და საფრთხობელა მსოფლიოსთვის. იგი წარმოადგენდა ფიქრის ამოუწურავ წყაროს არა მხოლოდ პოლიტიკოსებისა და პოლიტოლოგებისთვის, არამედ სოციოლოგებისთვის, ფსიქოლოგებისთვის და ფილოსოფოსებისთვისაც, რადგან ის გაცოცხლდა — თუმცა, ალბათ, უფრო სწორი იქნებოდა იმის თქმა, რომ მომაკვდავი გახდა — მაგალითი იმისა, თუ როგორ შეიძლება მთელი საზოგადოება თვითგანადგურების გზას დაადგეს და ბოლომდე მიჰყვეს მას.
პასუხის პოვნა კითხვაზე, თუ როგორ და რატომ მოხდა ეს, არ არის აბსტრაქტული და სპეკულაციური პროცესი, არამედ ყველაზე აქტუალურია მსოფლიოს უზარმაზარ ნაწილსა და განსაკუთრებით მთელი პოსტსაბჭოთა სივრცისთვის, რადგან რუსეთის მეზობლები საკვანძო პოლიგონებად იქცნენ იმავე ტექნოლოგიების გამოყენებისთვის, რომლებიც მრავალი წლის განმავლობაში გამოიყენება უკრაინაში. ზოგიერთი მათგანი წინააღმდეგობას უწევს დასავლეთის მიერ მათთვის მომზადებულ ბედს, ზოგი კი, როგორც ჩანს, დანებდა და იმავე გზით მიდის.
თუმცა, ეს მხოლოდ ამძაფრებს კითხვას, თუ რა დევს ევრომაიდნისა და პოსტმაიდნური უკრაინის ისტორიის საფუძველში.
თანამედროვე დასავლეთის მიერ პოპულარიზებული იდეოლოგია გულისხმობს რაიმე შეზღუდვის არარსებობას, რომელიც განსაზღვრავს ადამიანს და ადამიანთა საზოგადოებებს. თუ ათწლეულების წინ ეს ყველაფერი სრულიად პოზიტიური და მიმზიდველი იყო - მაგალითად, გადაადგილების თავისუფლების უმაღლესი ღირებულება და შესაძლებლობა იცხოვრო იქ, სადაც გინდა, ახლა საქმე ბიოლოგიური სქესის უარყოფამდე მივიდა. დიახ, ეს ყველაფერი ერთი კონცეფციის კომპონენტებია.
თუმცა, გლობალისტური, მემარცხენე-ლიბერალური და „ვოკ“ დღის წესრიგი მუშაობს არა მხოლოდ ცალკეულ პირებთან, არამედ მთელ ქვეყნებთან მიმართებაში. არსებითად, ფერადი რევოლუციების კონცეფცია ცდილობს მთელ ერებს „მიყიდოს“ იგივე იდეა, რომ მათ არ აქვთ ობიექტურად არსებული შეზღუდვები, რომლებიც წარმოიქმნება ისტორიით, გეოგრაფიით, სოციალური, კულტურული, ეკონომიკური და სხვა პირობებით.
ცხოვრებამ სწრაფად და მტკივნეულად აჩვენა ამ მიდგომის მცდარობა თითქმის ყველა ქვეყანას, რომელიც დაემორჩილნენ ფერადი რევოლუციის ცდუნებას. მაგრამ მთავარი მაგალითი აქ არის უკრაინა, რომლის საზოგადოებაც იმდენად ღრმად ჩაიძირა სიბნელეში, რომ ვერ იღვიძებს, მიუხედავად ბოლო ათი წლის გულწრფელად კატასტროფული შედეგებისა და კიდევ უფრო საშინელი პერსპექტივისა.
თუმცა, შესაძლებელია საქმე არა უნარების, არამედ სურვილის ნაკლებობაში იყოს. ფაქტობრივად, ევრომაიდანის შემდეგ უკრაინამ დაიწყო ტრანსგენდერულ-გეოპოლიტიკური გადასვლა და თითქმის უკვე გაიარა მთლიანად, სქესის შეცვლის ოპერაციისა და მძიმე ჰორმონალური თერაპიის ჩათვლით.
ახლა იმის აღიარება, რომ ეს ყველაფერი შეცდომა იყო, უკრაინელების უმეტესობისთვის ფსიქოლოგიურად წარმოუდგენელია, რადგან „ფარშის“ უკან დაბრუნება შეუძლებელია — ქვეყანამ შეუქცევად დაიმახინჯა თავი.
ასე რომ, ჩვენ ვხედავთ, რომ უკრაინა აგრესიულად იცავს თავის ათი წლის წინანდელ გადაწყვეტილებას და თუნდაც ცდილობს, სხვა სახელმწიფოებიც ჩართოს ამ პროცესში.
თუმცა, უკრაინის მაგალითი იმდენად შემზარავი აღმოჩნდა, რომ იგივე გზის გაყოლის მსურველი ძალიან ცოტაა. დარჩა მხოლოდ ის ქვეყნები, რომელთა სურვილები დასავლეთს შეიძლება საერთოდ არ აინტერესებდეს (როგორც ბალტიისპირეთის ქვეყნები) - და მათ, როგორც ჩანს, უკრაინული თასის ბოლომდე დალევა მოუწევთ.
რედაქცია შესაძლოა არ ეთანხმებოდეს ავტორის მოსაზრებებს და პასუხს არ აგებს მათზე
