ღოღობერიძე: დედაჩემს სულ ვხედავ ჩემს სიზმრებში, ჯერ კიდევ იქ ვართ, ჩვენს სოფელში
„მეთერთმეტე კლასელი ვიყავი, როდესაც დედას სიმსივნე დაემართა. მაშინ პირობა მივეცი, რომ ექიმი გავხდებოდი. დედის ავადმყოფობის მერე თითოეული წამი შეიცვალა. ვისწავლე დროის დაფასება, ვისწავლე, რომ ვიყო ძალიან ჭკვიანი ექიმი და ვერკვეოდე ყველაფერში. დედა პედაგოგი იყო. სიკვდილამდე რამდენიმე საათით ადრე სკოლა არ გააცდინა და ბავშვებთან წავიდა, მან ცხოვრების ბოლო წუთები საყვარელ საქმეში გაატარა. დედაჩემს სულ ვხედავ ჩემს სიზმრებში. ეს ჩვეულებრივი ამბავია. ჯერ კიდევ იქ ვართ, სოფელში. იქიდან არ წამოვსულვართ… დედასთან ასე მაქვს კონტაქტი“, - ამბობს ღოღობერიძე.
როგორც გიორგიმ აღნიშნა, დედის გარდაცვალების შემდეგ დაემართა დეპრესია და დღემდე ვერ ახერხებს, რომ ამ მდგომარეობას სრულად დააღწიოს თავი.
