მაქსიმ სოკოლოვი
მსოფლიო დემოკრატიულმა გრანდებმა კი, მათი აზრით, კიდევ უფრო მნიშვნელოვან პრობლემებს მიაქციეს ყურადღება.
დიდი ბრიტანეთის საგარეო საქმეთა მინისტრმა დომინიკ რააბმა მნიშვნელოვანი განცხადება გააკეთა (თანაც მაშინ, როცა სიტყვები „ვისკონსინი“ და „მიჩიგანი“ ყველას პირზე ეკერა):
„ჩვენ ვეცადეთ მიგვეღწია დამოუკიდებელი გამოძიებისთვის, რომელმაც ლუკაშენკოს რეჟიმის სამარცხვინო ქმედებებს მოჰფინა შუქი და გამოავლინა გაყალბება საპრეზიდენტო არჩევნებზე, რაც ბელორუსი ხალხის ნების დათრგუნვისკენ იყო მიმართული. საჭიროა ახალი არჩევნების ჩატარება, რომელიც იქნება თავისუფალი და სამართლიანი“.
მასთან უნისონში სიტყვით გამოვიდა ეუთოც. მისმა ოფიციალურმა მომხსენებელმა წევრ სახელმწიფოებს რეკომენდაცია მისცა, არ აღიარონ ბელარუსის საპრეზიდენტო არჩევნების შედეგები და ახალი არჩევნების ჩატარება მოითხოვონ დემოკრატიული ინსტიტუტების ბიუროსა და სხვა საერთაშორისო დამკვირვებლების მეთვალყურეობით.
ეუთოს დაკვირვება ამერიკულ არჩევნებზე უფრო კეთილგანწყობილი იყო. აღინიშნა ცალკეული ნაკლოვანებანი, მაგალითად, საარჩევნო უფლებების შეზღუდვა ნასამართლეობის გამო. თუმცა ბალანსისთვის ღირსებებიც უნდა აღინიშნოს: მაგალითად, საარჩევნო უფლებების შენარჩუნება გარდაცვლილებისთვის, მათ შორის, მეტად დიდი ხნის წინ გარდაცვლილებისთვის, რომლებმაც ხმა ჯო ბაიდენს მისცეს. თუმცა მთლიანობაში 3 ნოემბრის არჩევნები „კონკურენტულად და კარგად ორგანიზებულად შეფასდა, მიუხედავად გაურკვევლობისა და ლოგისტიკური პრობლემებისა“.
თუ როგორ შეესაბამება სამართლებრივი გაურკვევლობა კარგ ორგანიზებას, ეს მარტო ეუთოში იციან.
ამ დროისათვის უფრო აქტუალურ საკითხზე ისაუბრა აშშ-ის სახელმწიფო მდივანმა პომპეომაც, რომელმაც ბელარუსს არჩევნების დამოუკიდებელი დაკვირვების ქვეშ ჩატარებისკენ მოუწოდა.
ცოტა თუ აღიარებს ბელარუსულ არჩევნებს დემოკრატიის მწვერვალად, მაგრამ აშშ-სა და ბელარუსის როლისა და გავლენის შედარება თანამედროვე სამყაროზე შეუძლებელია. აშშ-ის როლი და გვლენა მნიშვნელოვნად დიდია.
შესაბამისად, როცა სხვადასხვა ტიპის ელექტორალური მაგიით მმართველობის მანდატს 78 წლის ძალაგამოცლილი ადამიანი იღებს, რომელიც ერთადერთი ზესახელმწიფოს საჭესთან დასადგომად ემზადება, ეს ისე ცუდია, რომ თქმაც არ შეიძლება.
ამასთან ლუკაშენკოს მნიშვნელოვანი უპირატესობა ისაა, რომ ის აუცილებლად შესასრულებლად არ აცხადებს თავის შეხედულებებს სახელმწიფოს მართვაზე, სამხედრო საქმეზე და ა.შ. ამერიკელი პოლიტიკოსები კი აცხადებენ და თანაც დიდი პათოსით. რის გამოც სასწაულებს აშშ-ის არჩევნებზე გაცილებით დიდი პრაგმატული მნიშვნელობა ენიჭება სხვა ქვეყნებისთვის.
ბელარუსული საქმეების მიმართ გამახვილებული ყურადღება, ალალად წარმოთქმულ „დამნაშავე ვარ, ძმაო, აშშ არც დამინახავს“-თან ერთად, გვაიძულებს ისე მოვეპყრათ შესაბამისი ავტორიტეტების მაღალფარდოვან გამონათქვამებს, როგორც იმსახურებენ. თან შევნიშნოთ: „ძალიან საინტერესოა, რასაც ამბობთ. ჰო, მართლა, რაო, რა მოხდაო მიჩიგანში?“
