ეს საქმე საყვარელი მეუღლის ცხოვრების მოწყობა იყო მას შემდეგ, რაც თავად აღარ იქნებოდა.
ემის უცნაური და უჩვეულო წერილი ეძღვნებოდა უცნობ ქალს, მის სავარაუდო შემცვლელს, და ასეც იწყებოდა:
„გზავნილი ვიღაც უცნობ ქალს ეძღვნება, რომელიც, კაცმა არ იცის, საერთოდ არსებობს თუ არა.
მაშ ასე, მომაკვდავი ქალის წერილი მის სავარაუდო შემცვლელს:
ამის გაკეთება უკვე რამდენჯერმე ვცადე, მაგრამ მორფიუმმა და უჩიზბურგერო დიეტამ მომცელა (ჰო, რა იყო, უკვე ხუთი კვირაა, ადამიანურად არ მიჭამია).
აღარაფრით არ შეიძლება ამ წერილის გადადება — ძალიან ცოტა დრო დამრჩა. უნდა მოვასწრო, სანამ კიდევ შემიძლია: ყურადღების კონცენტრირება და კომპიუტერზე ბეჭდვა. მოკლედ, მზად ვარ.
მე მთელი 26 წლის განმავლობაში ვიყავი ყველაზე არაჩვეულებრივი კაცის ცოლი. და კიდევ სულ ცოტა 26 წელი ვაპირებდი მასთან ერთად ცხოვრებას. მაგრამ... გინდათ, ერთი ისტორია გიამბოთ?
2015 წლის 5 სექტემბრის გვიან საღამოს ცოლი და ქმარი მიდიან საავადმყოფოში, გადაუდებელი დახმარების განყოფილებაში. გასინჯვისა და ანალიზების ჩაბარებიდან ორიოდე საათის შემდეგ ექიმი მათ უცხადებს, რომ მუცლის ღრუს მარჯვენა ქვედა მხარეს გამჭოლი ტკივილი — ეს აპენდიციტის შეტევა კი არ არის, როგორც ამას ცოლ-ქმარი ფიქრობდა, არამედ, დიდი ალბათობით, საკვერცხეების კიბო.
6 სექტემბრის დილა წყვილისთვის პირველი დღე იყო, როცა ერთდროულად მათი ბუდეც გაპარტახდა და ყველა იმედიც უფსკრულში დაინთქა.
სამი შვილიდან უმცროსი კოლეჯში წავიდა, ცოლ-ქმრის ცხოვრება-გეგმები-ერთად ყოფნა კი კრახით დასრულდა.
- არ შედგება ქმართან და მშობლებთან ერთად აფრიკაში მოგზაურობა!
- არავითარი აზრი არ აქვს ჰარვარდის სტიპენდიაზე განაცხადის შეტანას!
- გაუქმდა აზიური ტურნე დედასთან ერთად!
- გაცდება სამწერლო სემინარები ინდოეთში, ვანკუვერსა და ჯაკარტაში!
მწარე ირონია: სიტყვები „კიბო“ (cancer) და „გაუქმება“ (cancel) საშინლად ჰგავს ერთმანეთს.
იმ დღეს დაიწყო ჩვენი ცხოვრება არა მომავლისთვის, არამედ იმ წამს არსებულისთვის. თუმცა მაინც მინდა ორიოდე სიტყვა გითხრათ იმ, მომავალი ცხოვრების გმირზე. ნება მიბოძეთ, წარმოგიდგინოთ ჯეისონ ბრაიან როზენტალი.
ეს სასწაული ადამიანია, რომლის შეყვარებაც ძალიან იოლია. მე ეს ერთ დღეში მოვახერხე. ორივენი 24-24 წლისანი ვიყავით, როდესაც საერთო მეგობარმა „ბრმა პაემანი“ მოგვიწყო. რატომღაც იფიქრა, რომ იდეალური წყვილი ვიქნებოდით და არც შემცდარა. იმ დღეს, როცა ჯეისონმა პირველად მომიკაკუნა კარზე და დავინახე, ვიფიქრე, არის ამ კაცში რაღაც ისეთი-მეთქი. ვახშმის შემდეგ კი უკვე ცოლად გაყოლა მინდოდა.
ჯეისონი? ჯეისონი ამას მხოლოდ ერთი წლის მერეღა მიხვდა.
არასდროს შევსულვარ გაცნობის საიტებზე და არ ვიცი, როგორ ივსება პროფილი. მაგრამ ჩემი ქმრისთვის ამას პირდაპირ ახლა ვაკეთებ. ბოლოს და ბოლოს, მე ხომ მას უკვე 9 490 დღეა, რაც ვიცნობ.
სიმაღლე — 175 სმ. წონა — 72 კგ. თვალების ფერი — „მარილიანი წიწაკა“ და ყავისფერი.
ამის შემდეგ თანმიმდევრობას არ დავიცავ, ისე დავწერ, იმიტომ რომ ჩემთვის ყველაფერი მნიშვნელოვანია.
ჯეისონს კარგი გემოვნება აქვს და უყვარს მოდურად ჩაცმა. ჩვენი ბიჭები ხშირად თხოულობენ მის ტანსაცმელს. ის მშვენივრად გამოიყურება და არაჩვეულებრივ ფიზიკურ ფორმაშია.
დიდებული მზარეულია. ჩვენი ჩვეულებრივი საღამო ასე გამოიყურება: ის მაღაზიიდან პროდუქტებით დატვირთული მოდის, ალაგებს მათ სამზარეულოში და რაღაცას მიმზადებს ნაუცბათევად, რომ ვახშმის მოლოდინში შიმშილით გული არ წამივიდეს.
ჯეისონს უყვარს ცოცხალი მუსიკა — ორივეს გვიყვარს. და ჩვენი 19 წლის გოგონა ელისს მამასთან ერთად კონცერტზე წასვლა ყველაფერს ურჩევნია.
ის არაჩვეულებრივი, მზრუნველი მამაა. გადასარევად ხატავს. მხატვარსაც კი დავარქმევდი, რომ არა ხარისხი იურისპრუდენციაში, რის გამოც ის ყოველი დღის 9-დან საღამოს 5 საათამდე ოფისში იყო ხოლმე, სანამ მე არ დავსნეულდი.
თუ ოჯახის შექმნის მიზნით რომანტიკოსს ეძებთ, იცოდეთ, რომ ჯეისონი სათქვენო კაცია. გიჟდება პაწია ემოციურ საჩუქრებზე. მაგალითად, პირველი შეხვედრიდან ერთი წლის თავზე გრძელ მერხზე ჩამოსკუპებული შეყვარებულების მინი-სკულპტურა მაჩუქა, რომელიც ხელისგულზე ეტევა.
ერთ დღეს, როდესაც პირველად ვიყავით ორსულობის დასადასტურებლად ულტრაბგერით გამოკვლევაზე, ჯეისონი გიჟივით გავარდა ექიმის კაბინეტიდან და უკან ყვავილების თაიგულით დაბრუნდა.
მთელი ცხოვრება მანებივრებს ყოველ კვირა დილით ლოგინში მორთმეული საუზმით.
როცა ავტოგასამართ სადგურზე მანქანაში ჯდება, როგორც წესი, ხელი გამომიშვირეო, მეუბნება და ხელისგულზე საღეჭი რეზინის ფერად ბურთულას მიდებს. იცის, რომ თეთრის გარდა ყველა ფერის კევი მიყვარს.
უკვე გითხარით, რომ წარმოუდგენლად ლამაზია? უფ, როგორ მომენატრება მისი სახე! პრინცს ჰგავს და ჩვენი ურთიერთობებიც ზღაპარს მაგონებს. თუმცა, ასეცაა.
კოჭზე ტატუ მაქვს — ასო J. ეს მისი სახელის პირველი ასოა. იმას კი ხელზე აწერია ჩემი ინიციალები.
როცა შევიტყვე, რა დაავადებაც მჭირდა, მეორე ტატუ გავიკეთე: სიტყვა more („კიდევ“). მშობლებმა მითხრეს, ენა რომ ამოიდგი, პირველი ეს სიტყვა თქვიო. ჰოდა, ჩემი ცხოვრების დევიზადაც იქცა: მინდოდა კიდევ მეტხანს ვყოფილიყავი შვილებთან და ჩემ საყვარელ ადამიანთან. მინდოდა კიდევ მეტი სიკეთის ჩადენა მომესწრო; მინდოდა კიდევ მეტი საინტერესო მენახა… მინდოდა კიდევ მეცოცხლა.
მაგრამ ეს შეუძლებელია. მე უახლოეს დღეებში გარდავიცვლები. უნდა მოვასწრო და ამ პლანეტაზე დარჩენილი ბოლო საქმეები უნდა გავაკეთო. იმედი მაქვს, რომ ამ წერილს „სწორი ქალი“, ანუ ისეთი წაიკითხავს, რომელსაც ჯეისონის ცოლობა მოუნდება. და ჯეისონიც მოინდომებს მასზე დაქორწინებას.
მინდა, რომ ყველაფერი გამოგივიდეთ. ახლა ეს უკვე თქვენი ისტორიაა.
წარმატებებს გისურვებთ.
სიყვარულით, ემი.
2017 წელი, 13 მარტი...“
