ქეთევანის თქმით, მისი ღვინო იმით არის გამორჩეული, რომ რქაწითელისა და საფერავის ჯიშის ყურძენი შხამქიმიკატების გარეშე მოჰყავთ და ღვინოს ტრადიციული ქართული მეთოდით — ქვევრში აყენებენ.
ქეთევან ბერიშვილი: მეღვინეობის სფეროში აქტიურად 2015 წელს ჩავერთე, თუმცა ოჯახის საქმიანობიდან გამომდინარე 2006 წლიდან ყურძენთან აქტიური შეხება მაქვს. საერთოდ მევენახეობა-მეღვინეობა ჩემი დიდი ბაბუიდან მოგვდევს. იგი რაჭაში მისდევდა ამ საქმიანობას და ახალი ჯიშების გამოყვანაზეც მუშაობდა. ბაბუაჩემს პავლე ბერიშვილს ნუცუბიძის ქუჩაზე თავისი ხელით ჰქონდა ჩაყრილი პატარა ვენახი, რომელიც შემდეგ გაჩეხეს. ღვინოსთან და ვაზთან შეხება ოჯახში ყოველთვის გვქონდა, ალბათ, როგორც საქართველოს მოსახლეობის უმეტეს ნაწილს. ამ სასიამოვნო და საინტერესო საქმეში მთელი ოჯახი ვართ ჩართული. მამაჩემი – კახა ვენახს უვლის და ნელ-ნელა ცდილობს, მეც გადმომცეს დაგროვილი ცოდნა და გამოცდილება. ამ ეტაპზე ჩემი საქმიანობა ყურძნის დაკრეფა, დაწურვა, ჩამოსხმა და რეალიზებაა, ასევე ვიზიტორთა მიღება და გამასპინძლება. დედაჩემი ბუღალტერიას და ფინანსებს განკარგავს.
– რა ჯიშის ყურძენი გაქვთ ვენახში გაშენებული?
— გვაქვს საფერავის და რქაწითელის პატარა ვენახები, რომელსაც წელს დაემატა კახური მწვანე და ვარდისფერი რქაწითელი. ჯამში ახლანდელი ვენახების რაოდენობა 3 ჰექტარს შეადგენს. დიდი სურვილი გვაქვს და ვგეგმავთ, გავაშენოთ იშვიათი ჯიშების ახალი ვენახი.
– რა ტექნოლოგიით აყენებთ ღვინოს?
— ღვინის დაყენების ტექნოლოგიას რაც შეეხება, ალბათ ძალიან განსხვავებულები არ ვართ სხვა ჩვენი თანამოაზრე საოჯახო მარნებისგან. ღვინოს ვაყენებთ ძირითადად ქვევრში, ან უჟანგავი ფოლადის ჭურჭელში. მეთოდი კი ყოველ წელს ოდნავ განსხვავებულია, ხან ჭაჭაზე ვაჩერებთ, ზოგჯერ არ ვაჩერებთ, ან ნაკლები ხნით ხდება ეს პროცესი.
ზოგადად ყოველი წლის მოსავალი არის განსხვავებული და ძალიან ბევრ ფაქტორზეა დამოკიდებული. რადგან ჩვენი ოჯახი ორგანულ მევენახეობა-მეღვინეობას მისდევს, ვენახში წამლობას ვაწარმოებთ მხოლოდ ბიოპრეპარატებით და ღვინოში არ ხდება არანაირი სახის ჩარევა ხელოვნური საშუალებებით. ღვინო კი თავისით, როგორც ცოცხალი ორგანიზმი, ხშირად იცვლის ხასიათსაც და გემოსაც. ყოველი წელს ქვევრის გახსნა რაღაც ახლის მოლოდინია.
– რამდენად მნიშვნელოვანია თქვენთვის, რომ ღვინო იყოს ქართული ტრადიციებით დამზადებული, რა აუცილებელი კრიტერიუმები უნდა დაიცვათ ღვინის დასაყენებლად?
— ქვევრის უნიკალურ თვისებებზე უკვე მთელი მსოფლიო ლაპარაკობს. რატომაც არ უნდა გამოვიყენოთ ეს საოცარი თვისებების მქონე ჭურჭელი, რომელიც ქართველებისთვის ტრადიციაა?
აუცილებელ კრიტერიუმებს რაც შეეხება, პირადად ჩემთვის და ჩემი ოჯახისთვის აუცილებელი არის ის, რომ მინიმალურად ჩავერიოთ ბუნებაში, ასევეა ღვინის შემთხვევაშიც. ჩვენი მთავარი კრიტერიუმია ნატურალური ღვინის წარმოება.
– ღვინოს ეს სახელი რატომ შეურჩიეთ?
— მამაჩემი რასაც ასხამს უკვე წლებია ბოთლში, „ართანული ღვინო“ ჰქვია. მე ცალკე ჩამოვასხი ღვინო ახალი სახელით „გოგო“. სახელი მინდოდა ყოფილიყო მარტივი და ასევე აზრობრივადაც კავშირში ჩემთან, ვარ გოგო, კახას გოგო, რომელმაც გადავწყვიტე მეცადა, ჩემითაც დამეყენებინა ღვინო, რომლის მიმართაც ბავშვობიდან დიდი სიყვარული მაკავშირებს (იღიმის).
– რთული არ იყო ქართულ ბაზარზე დამკვიდრება?
— რთული არ ყოფილა, თუნდაც იქიდან გამომდინარე, რომ იმდენად მცირე რაოდენობა მაქვს ამ ეტაპზე, რომ მისი რეალიზება ელვისებური სისწრაფით მოხდა.
– საზღვარგარეთაც გაგაქვთ თქვენი ღვინო?
— კიდევ უფრო მცირე რაოდენობით, მაგრამ საზღვარგარეთაც გავგზავნე წელს ღვინო, კერძოდ ამერიკასა და დანიაში.
სტუმრებს ადგილზე ვიღებთ — სოფელ ართანაში, სადაც ვატარებთ დეგუსტაციებს. სამწუხაროდ თუ საბედნიეროდ, ჯერჯერობით უფრო დიდი ინტერესი აქვთ უცხოელებს, რომლებიც ჩამოდიან და ადგილზე ცდილობენ გაეცნონ მეღვინეს, ოჯახს, ვენახს, მარანს და ა.შ.
— სხვა საქმიანობით ხართ დაკავებული, თუ მხოლოდ მეღვინეობას მისდევთ?
— სხვა საქმიანობა აღარ გამაჩნია. საქმიანობაში ალბათ ვერ ჩავთვლი მეგობრებთან ერთად გართობას და მოგზაურობას, რაც ძალიან მიყვარს, ისევე, როგორც ყველას.
– რა გეგმები გაქვთ სამომავლოდ?
— მთავარი გეგმა ამ ეტაპზე წარმოების ოდნავი გაზრდაა, ვფიქრობ, ამჟამად ერთ-ერთი ყველაზე პატარა წარმოება გვაქვს საქართველოში. თუმცა აქცენტს ვაკეთებთ ყურძნის ხარისხზე და არავითარ შემთხვევაში რაოდენობაზე, რადგან ამას ყველაფერს ვენახშიც და მარანშიც ძალიან ბევრი გარჯა და სიყვარული სჭირდება.
