მიუხედავად იმისა, რომ 21–ე საუკუნეში ქიმიურმა სამკურნალო საშუალებებმა ასეთ მასშტაბებსა და წარმატებებს მიაღწია, საზოგადოებაში უფრო და უფრო აქტუალური ხდება ხალხური მეთოდებითა და ბალახეულით მკურნალობა. ალბათ არ არსებობს ამ სამყაროში ისეთი დაავადება, რომლის სამკურნალო საშუალება ბუნებაში არ იყოს. Sputnik-ი შეეცდება მოგითხროთ სხვადასხვა დაავადების მკურნალობის საშუალებების შესახებ ხალხური მეთოდებით. ამჯერად ყურადღება ალოეზე შევაჩერეთ.
ალოე, საბრი (Aloe) — ქსანტორეასებრთა ოჯახის მრავალწლოვანი ბალახოვანი მცენარეების გვარი. აერთიანებს 250-მდე სახეობას. გავრცელებულია აფრიკაში, არაბეთში, შუა აზიაში და მადაგასკარზე, ის მოშენებულია მრავალ ქვეყანაში. ხარობს საქართველოშიც. მრავალ ქვეყანში ალოეს ოთახისა და დეკორატიული მცენარის სახით აშენებენ. მკურნალობისთვის გამოიყენება ოთახის ალოეც.
ალოეს ფოთოლი შეიცავს ეთერზეთებს, ფერმენტებს, ანტრაგლიკოზიდებს, ვიტამინებს, ამინომჟავებს, მინერალებს, პოლისაქარიდებს, ფიტონციდებს, ასევე სალიცილის მჟავას.
სამკურნალოდ და სამედიცინო პრეპარატების დასამზადებლად გამოიყენება ალოეს ახალი ფოთოლი, მისი წვენი, ექსტრაქტი და საბური (შედედებული, გამომშრალი წვენი). ალოეს წვენის მიღება სახლის პირობებშიც შეგვიძლია, მხოლოდ უნდა გავითვალისწინოთ, რომ სამკურნალოდ გამოდგება არანაკლებ სამი წლის ალოეს ფოთლები, ეს ფოთლები უნდა მოვატეხოთ მცენარის შუა და ქვედა მხარეს. ასევე უნდა გვახსოვდეს, რომ ვარგისია ახლად გამოწურული წვენი. მისი გაჩერების შემთხვევაში ის სამკურნალო თვისებებს კარგავს.
ალოე ხასიათდება ბაქტერიოციდული თვისებებით. ის აქტიურად გამოიყენება ისეთი ბაქტერიების წინააღმდეგ, როგორებიცაა სტრეპტოკოკი, სტაფილოკოკი, დიფტერიისა და დიზენტერიის ჩხირები. ის ეფექტურია დასხივების, ანთებითი დაავადებების, ღია ჭრილობების დროს, აჩქარებს რეგენერაციის პროცესს. ალოე მოქმედებს, როგორც იმუნომოდულატორი და ადამიანის ორგანიზმის საერთო გამოჯანმრთელებას ეხმარება. ის კარგი საშუალებაა შეკრულობის დროს; მცირე დოზით აუმჯობესებს საჭმლის მონელების პროცესს. ალოე გამოიყენება ასევე გინეკოლოგიაში.
ალოეს წვენში არის ანტიბიოტიკი ბარბალიონი, რომელიც ეფექტურია ტუბერკულოზისა და კანის დაავადებების დროს. მას ასევე იყენებენ ქრონიკული გასტრიტის, პანკრეატიტის, კოლიტის, კონიუნქტივიტის სამკურნალოდ, პროგრესირებადი ახლომხედველობის დროს.
ალოე გამოიყენება სურდოს (წვეთების სახით, 2–3 წვეთი თითოეულ ნესტოში. მკურნალობა შეიძლება გაგრძელდეს რვა დღე), ყელის ტკივილის დროს (შევურიოთ ალოეს წვენი და წყალი თანაბარი რაოდენობით და გამოვივლოთ ყელში, ამის შემდეგ რეკომენდებულია 1 ჩაის კოვზი ახლადგამოწურული ალოეს წვენის მიღება თბილ რძესთან ერთად).
ალოეს ფოთოლი შეგვიძლია გამოვიყენოთ კბილის ტკივილის დროს – ალოეს ფოთლის ნატეხი კბილის ღრუში მოვათავსოთ. ის ტკივილს მალე გაუმკლავდება.
ცნობილია ალოეს წვენის გამოყენების პრაქტიკა ჰერპესის დროს. გამონაყარი რომ მალე აილაგმოს, დღეში ხუთჯერ შესაბამის ადგილზე ალოეს წვენი უნდა წაისვათ. მეტი ეფექტურობისთვის რეკომენდებულია ახალი გამოწურული წვენის წასმა.
სამკურნალო ეფექტი აქვს ალოეს წვენისგან დამზადებულ მალამოს, რომელიც შემდეგნაირად მზადდება: ურევენ თანაბარი რაოდენობის ალოეს წვენსა და თაფლს, ერთი ჭიქის ოდენობის ნაზავს უმატებენ ერთ სადილის კოვზ სუფთა სპირტს. ეს ყველაფერი კარგად უნდა ავურიოთ. მალამო, სასურველია, მაცივარში შევინახოთ. მალამო გამოიყენება ჭრილობის გახსნის, წყლულების, ფისტულების დროს.
აქვე უნდა აღინიშნოს, რომ ალოეს თაფლთან შერევით ძლიერდება მისი მოქმედება. ეს ნაზავი გამოიყენება გამელოტების, თმის ცვენისა და ქერტლის დროს. ალოესა და თაფლისგან შესაძლებელია თმის ნიღბის გაკეთება.
ალოე ვერა (ალოეს ერთ–ერთი სახეობა) დიდი წარმატებით გამოიყენება კოსმეტოლოგიაში. ალოეს შემცველობის ნიღბებისა და კრემების რეგულარული გამოყენება სახის კანზე საოცარ ეფექტს ახდენს. ის შესანიშნავად ეხმარება ორგანიზმს გამონაყარის, ანთებითი პროცესების, ეგზემისა და ფსორიაზის დროს.
შემოგთავაზებთ ნიღბის დამზადების წესს მშრალი კანისთვის. ალოეს წვენი, თაფლი, გლიცერინი და შვრიის ფქვილი შევურიოთ სუფთა წყალში, ავთქვიფოთ (ბლენდერით). გავაჩეროთ 15 წუთი. წავისვათ სქლად მშრალ, სუფთა სახეზე. გავიჩეროთ დაახლოებით ნახევარი საათი. ნიღბის გაკეთება დღეგამოშვებით შეიძლება.
აქვე აღვნიშნავთ, რომ ალოეს, თაფლთან ერთად, ნაოჭებთან ბრძოლაში, შეიძლება ითქვას, ბადალი არ ჰყავს. აურიეთ ერთი სადილის კოვზი ალოეს წვენი 2 სუფრის კოვზ თაფლში. წაისვით სქელ ფენად სუფთა და მშრალ სახეზე და გაიჩერეთ 40 წუთი. ნიღაბი ასწორებს ნაოოჭებს და კანს ღრმად ატენიანებს.
ალოე ვერასგან დამზადებული პრეპარატების გამოყენება არ შეიძლება ღვიძლისა და ნაღვლის ბუშტის დაავადებების დროს, ცისტიტისას, ჰემოროის დროს, ორსულობის საწყის სტადიაზე, მენსტრუალური ციკლის დროს. ასევე, უძილობის თავიდან ასაცილებლად ალოეს წვენი დაძინებამდე 2–4 საათით ადრე უნდა მივიღოთ. პრეპარატების დიდი ხნის განმავლობაში მიღებისას ის ორგანიზმიდან კალიუმს გამოდევნის.
უმჯობესია, ალოეს ან მისი პრეპარატების მიღების წინ რჩევა ექიმს ჰკითხოთ.
