"თბილისობა" მოსკოვურად: ქართული კოლორიტი რუსეთის დედაქალაქის ცენტრში

"ერმიტაჟის" ბაღის კარი ღიაა, შესვლა ნებისმიერ მსურველს შეულია. უკრავს სასიამოვნო მუსიკა, სცენიდან წამყვანის გამომწვევი ხმა ისმის, ირგვლივ მწვადისა და რაღაც, დედაქალაქის მაცხოვრებლისათვის უცხო, კავკასიური კერძის ცხარე არომატი ტრიალებს.

გასულ კვირას მოსკოვის ბაღი "ერმიტაჟი" პატარა საქართველოდ იქცა. უკვე მეხუთე წელია რუსეთის დედაქალაქში სხვა დედაქალაქის – თბილისის დაბადების დღეს აღნიშნავენ. დღესასწაულზე სახელად "თბილისობა", ტრადიციულად ათასობით ადამიანი იყრის თავს და არამხოლოდ ქართველები. აქ ყველას სიხარულით ხვდებიან. და ეს, როგორც გამოარკვია საინფორმაციო სააგენტომ "Sputnik" - არ არის ხმამაღალი ნათქვამი.

ქართული საუბარი ისმის მეტროს უახლოეს სადგურზე "ჩეხოვსკაია". ბაღი "ერმიტაჟის" მხრიდან მოდიან საპატიო ქართველი მოხუცები. ახალგაზრდა ოჯახი საბავშვო ეტლით დღესასწაულისკენ მიემართება. იქითვე მიდიან ახალგაზრდა ქართველი ბიჭები.

ბილიკები გადატვირთულია. ანშლაგი არის თეატრის "სფეროს" მიმართულებით მიმავალ გზაზე, სადაც წარმოდგენილია მოსკოვური რესტორნები და ქართული სამზარეულოს კაფეები. სურნელი, რომელიც დახლებიდან მოდის, ენით აუწერელია. მაგრამ დაიჯერეთ, სახლში როგორც არ უნდა დანაყრებულიყავით, აქ თქვენ მაინც მიგიზიდავთ რაღაც წარმოუდგენელი ძალა.

ალბათ ამის გამოა ანშლაგი. რიგი დახლთან საშუალოდ 15 ადამიანისგან შედგება. მაგრამ ხალხი დგას, არავნ მიდის. იღბლიანები, ვინც უკვე მიიღო წილი, ხალხში დადიან ხელში კერძებით. ზოგიერთი ფეხზე მდგომი ჭამს, ზოგიც ტავდაყირა. მოტრაპეზეებს შორის ლეკურის ფონზე ცეკვავს ჩოხასა და ფაფახში გამოწყობილი მხედარი.

ერთი შეხედვით, ბაღსი 2–2,5 ათასი ადამიანია. კერძოდ, ქართველები მათგან 40%–ს შეადგენენ. დანარჩენები მოსკოველები არიან.

– არ აქვს მნიშვნელობა, ქართველი ხარ თუ რუსი, მთავარია ხალხს მოსწონს, – აცხადებს დღესასწაულის ორგანიზატორი – ბიზნესმენი და რუსეთში ქართველთა კაბვშირის პრეზიდენტი მიხეილ ხუბუტია. – ხალხი ნოსტალგიურ გრძნობებს განიცდის. ისინი მოდიან ამ დღესასწაულზე იმისათვის, რომ კიდევ ერთხელ იხილონ ტრადიციები, რომლებმაც ჩვენი ერები ერთმანეთს საუკუნოდ დაუახლოვა, და რომ შეეხონ მათ.

დიდი აჟიოტაჟია ჩურჩხელის სტენდთან. მიუხედავად იმისა, რომ ერთი ცალი 200 რუბლი ღირს, რიგი დახლთან საკმაოდ დიდია. დაახლოებით საათში ერთხელ აქ იწყება ამ ტკბილეულის სახლის პირობებში ომზადების მასტერ–კლასები.

ოდნავ მოშორებით სამი ძლიერი ბიჭი მაღალ, თეძოებამდე აჭიმულ ფეხსაცმელებში სხვა მასტერ–კლასებს ატარებენ. დიდ ავზებში ყუთებით ყრიან ყურძენს. ბიჭები კი ჭყლეტენ მას. სურვილის შემთხვევაში ხელში აჰყავთ ბიჭი ან გოგო. ისინი გახარებულები იღიმიან. ფეხსაცმელებს ყოვლი მასტერ–კლასის შემდეგ იცვლიან, ვინაიდან, ღვინის მომზადებას ჰიგიენის მაქსიმალური დაცვა სჭირდება.

ასევე დიდი აჟიოტაჟია სულიერი საზრდოს სტენდთან – ქართველი მწერლების წიგნებთან. აქ არის ძველი, ჯერ კიდევ საბჭოეთის დროინდელი გამოცემები რუსულ ენაზე. მათ შორის, შოთა რუსთაველის, ჭაბუა ამირეჯიბის, გიორგი გულიას და ნოდარ დუმბაძის ნაწარმოებები. წარმოდგენილია ახალი ქართული ლიტერატურაც. მაგრამ, სამწუხაროდ, მხოლოდ მშობლიურ ენაზე.

იგრძნობა ბიზნეს–აქტივობაც. ეს სიმპათიური გოგონა ერთ–ერთი დახლიდან სთავაზობს და აფორმებს ტურს საქართველოში. იქვე ახლოს კიდევ ორი გოგონა ბათუმში ზღვის პირად ხუთ ვარსკვლავიანი სასტუმროს მშენებლობისათვის ინვესტიციებს იზიდავენ.

ცალკე დგას კოლორიტი მამაკაცი შავ კოსტიუმსა და შევერცხლილ თმაში. მას ქვია ტომას ჯორჯიანი. ის ცნობილი მომღერალი და რუსულ–ქართული მეგობრობის საზოგადოების, "ძარისას" დამფუძნებელია.

– ჩემი ოცნებაა მოსკოვში ქართული მართლმადიდებლური ტაძრის აშენება – აცხადებს ტომასი. – კიდევ, მართლმადიდებლური გიმნაზიის გახსნა და რუსეთის დიდ ქალაქებში საოგადოების ფილიალების შექმნა. უკვე 30 წელია დილიდან დაღამებამდე ამ საქმიტ ვარ დაკავებული უფასოდ.

საზოგადოებისათვის დახმარება ნებისმიერ მსურველს შეუძლია. საკმარისია ათასი რუბლის შეტანა და მჩუქებელი ერთიანდება საზოგადოებაში, ღებულობს სასახელო ქვას და ჯორჯიანის მიერ შესრულებული სიმღერების დისკს საჩუქრად.

– მაგრამ ეს არ არის მთავარი! – აცხადებს არტისტი–ენთუზიასტი. – მთავარია, რომ თქვენთვის ილოცებენ. არსებობს ხალხი, რომლებისთვისაც ცხოვრებაში არავის არაფერი კარგი არ გაუკეთებია. როგორც წარსდგებიან ისინი ღვთის წინაშე? ჩვენ, სამწუხაროდ, მომსახლეობის 90%, ვინც ვართ რუსეთსა და საქართველოში, უღმერთოები ვართ. მოვლენ, იხილავენ და წავლენ. მათ უფრო მეტად აინტერესბთ ჩურჩხელა, ვიდრე სულიერება.

მაგრამ, ალბათ, პატივცემული ტომასი მაინც ამუქებს ნათქვამს, რადგან, მაგალითად, ვერნისაჟთან, სადაც წარმოდგენილია თანამედროვე ქართული ფერწერა, მისვლა შეუძლებელია. გალერისტი სახელად ქრისტინა გვაცნობს ყველაზე გამორჩეულ და მნიშვნელოვან ნაშრომებს. საკუთარი აბსტრაქციები წარმოადგინა აღიარებულმა ოსტატმა, თბილისის სამხატვრო აკადემიის რექტორმა გია გუგუშვილმა. ასევე აქ იხილავთ გიორგი ლომიძის პეიზაჟებსა და ნინო ჭაკვეტაძის ზღაპრულ ილუსტრაციებს.

ერთ–ერთი მხატვარი თავად იმყოფება ვერნისაჟზე. ეს ძალიან ლამაზი ახალგაზრდა გოგონაა სახელად ნინო შერვაშიძე. "–მე საქართველოში დავიბადე, მაგრამ ვსწავლობდი და ვმუშაობ მოსკოვში, – აცხადებს მხატვარი. – და როდესაც მე რუსეთში ვარ, მე მენატრება საქართველო. მე მესიზმრება ის, მე მას ტილოებზე ვხატავ. მართალია, როდესაც მე საქართველოში ვარ, მე მოსკოვი მენატრება. წელს გამოფენა უმაღლეს დონეზე ტარდება. გასულ წელს მე ვიყავი როგორც მაყურებელი, წელს კი – ვმონაწილეობ. და მე აქ ყველაფერი ძალიან მომწონს".

საღამოს დღესასწაულის აპოთეოზი იწყება. სახლებში მიდიან ბავშვები, სცენაზე კი დიდი კონცერტი იწყება. მონაწილებენ – დიანა ღურწკაია, შოუ "ახალი ხმის" მონაწილეები გიორგი მელიქიშვილი და ანჯელიკა კაპლანი, "მინუტა სლავის" ფინალისტი ვახტანგ კალანდაძე. დღესასწაულის დასასრულს კი გამოჩნდება საღამოს დედოფალი – ბრწყინვალე თამარ გვერდწიტელი. ბაღი აპლოდისმენტებისგან ფეთქავს.

ერთმანეთის მიყოლებით იხსნება ღვინის ბოთლები. ისმის იმპროვიზირებული სადღეგრძელოები: "გილოცავ დაბადების დღეს, ძვირფასო თბილისო!". მილოცვები ისმის სცენიდანაც. საღამოს ამშვენებს ფოიერვერკებიც.