თბილისის გულში, ლეონიძის ქუჩაზე წამომართული საქართველოს ეროვნული ბანკის ყოფილი შენობა ცნობილ არქიტექტორ მიხეილ ოგანჯანოვს დაუპროექტებია ურთიერთდახმარების კრედიტის ტფილისის საზოგადოებისთვის. მისი მშენებლობა 1910 წელს დაწყებულა და ხუთი წელი გაგრძელებულა.
შენობა თავდაპირველად ორსართულიანი ყოფილა. მოგვიანებით მესამე სართულიც დაუშენებიათ და სიგანეშიც გაუფართოვებიათ.
შენობის ულამაზესი დეკორატიული დეტალი ეს ის სკულპტურული კომპოზიციებია, რომლებითაც შენობის განაპირა ფანჯრები დაუმშვენებიათ.
თუმცა თვალში უპირველესად მაინც მთავარი შესასვლელის სამშვენისი — ატლანტების ფიგურები გეცემათ, რომელთაც მხრებზე თითქოს შენობის საუკუნოვანი ისტორია შეუდგამთ.
მასიურ რკინის კარს შეაღებ თუ არა, იქვე, ზღურბლზე მოზაიკურად ამოტვიფრულ აბრევიატურას დაინახავთ: ТОВК (Тифлисское общество взаимного кредитования). იგივე აბრევიატურა ამშვენებს ფულის საცავის საოცრად განიერ რკინის კარს. ყოფილი საცავისას. ფული აქედან რამდენიმე წლის წინ გაიტანეს, როდესაც ეროვნული ბანკი იუსტიციის სახლში გადავიდა, და ახლა კარი აღარ იკეტება.
ამ საცავში ორ სართულად იყო განლაგებული 844 ცალი ცეცხლგამძლე ყუთი, რომლებსაც კერძო პირები ძვირფასეულობის შესანახად ქირაობდნენ. ყუთები ცნობილმა გერმანულმა ფირმამ "არნჰეიმმა" დაამზადა და დაამონტაჟა. იმ დროს ეს უსაფრთხოების კუთხით ტექნიკის უკანასკნელი სიტყვა იყო.
კიბე, რომელსაც საცავისკენ მივყავართ, ძველია, ანუ ისევ ისაა, რომელიც 1910 წელს დააყენეს.
შენობის მარგალიტი მეორე სართულზე განთავსებული ვრცელი და მდიდრული დარბაზია: მოოქროვილი და მოჩუქურთმებული სვეტებით, დიდი ჭაღებითა და მოხატული ჭერით. ეს ისეთი დარბაზია, რომელშიც მდიდრული წვეულებები უნდა გამართულიყო, ორკესტრით, ვალსით, შამპანურითა და ულამაზესი ბანოვანების უდარდელი კისკისით. მაგრამ არაფერი მსგავსი აქ არასდროს მომხდარა.
