სიყვარულით მოქსოვილი თოჯინები, რომელიც ცხოვრებას გიხალისებს

- თოჯინების ქსოვის სურვილი პანდემიის დროს გამიჩნდა. მინდოდა იძულებითი განმარტოების მოწყენილობა და ერთფეროვნება რაიმეთი გადამეფარა და ცხოვრება გამეხალისებინა. ვიფიქრე, იქნებ თოჯინების ქსოვა დავიწყო–მეთქი. ინტერნეტში როცა ვხედავდი ნაქსოვ თოჯინებს, ძალიან მომწონდა.

- სხვათა შორის, ფანტაზიაც მიწყობს ხელს. წარმოიდგინეთ, ოთხი ბავშვისთვის სხვადასხვა დროს რამდენი ზღაპრის მოგონება და მოყოლა მიწევდა. ამიტომ, ვფიქრობ, ახალი თოჯინური გმირების შექმნა არ გამიჭირდება. ჩემი ძირითადი შემფასებლები მეუღლე და შვილები არიან. რა თქმა უნდა, ერთმანეთის აზრს ყოველთვის ვითვალისწინებთ და მათგან რჩევებსაც ვიღებ.

- მართალია, როცა ამბობენ, რომ ოჯახში შექმნილ გარემოს დიდი მნიშვნელობა აქვს პატარებისთვის, ისინი ხომ იმას იმეორებენ, რასაც უფროსებისგან ხედავენ. ჩემს პატარა გოგონას ძალიან უყვარს ხატვა და თავისუფალ დროს სულ ხატავს. საჯარო სკოლაში ხატვის წრეზე დადიოდა.

- ის არა მარტო ფანქრით, გუაშით და აკვარელითაც ხატავს. არ აქვს მნიშვნელობა გამოვა თუ არა მხატვარი, მთავარია, ხელოვნების დამფასებელი იქნება და ეს კი ცხოვრებაში გემოვნებას და განწყობას ჩამოუყალიბებს.

- ჩვენ ერთად ვარჩევთ ხოლმე თოჯინების ფერებს, იმას, თუ როგორი ფერის სამოსი ჩავაცვათ, როგორი თმის ფერი მოუხდებათ. მიხარია, რომ ოჯახის წევრებს მოსწონთ, რასაც ვაკეთებ. მათი ქება ყოველთვის იმის სტიმულს მაძლევს, რომ უფრო მეტი გავაკეთო.

- დიახ, ასეცაა, საყვარელი ადამიანებისთვის გულის გახარება ბედნიერებას მანიჭებს, ამიტომ სახლში არც ერთი თოჯინა აღარ მაქვს. მათი ნაწილი გაჩუქებულია, ნაწილი- შეკვეთით მოქსოვილი და გაყიდული. ეს, ერთი მხრივ, საწყენია, მაგრამ, მეორე მხრივ, მახარებს, რადგან იყიდება. იმას ნიშნავს, რომ ჩემი შრომა ფასდება.