ცნობილი ლოტბარის ოჯახი, პირადი ტრაგედია და სიმღერა, რომელიც არ შეწყდა

- მამა ნიჭიერი ადამიანი და გამორჩეული ბედის კაცი იყო. საუბრის მისეული მანერა, არაჩვეულებრივად ჟღერადი ხმა და გამორჩეული გარეგნობა ჰქონდა. შეიძლება ითქვას, ამ ადამიანმა ხალხური სიმღერა ზემო იმერეთში ლამის ყველას შეაყვარა და შეასწავლა. არაჩვეულებრივი ტენორი გახლდათ და სახელმწიფო ანსამბლში მღეროდა. იყო არაერთი კონკურსის ლაურეატი და მრავალგზის გამარჯვებული.

- დიახ, სხვა პროფესია ავირჩიე. სამრეწველო საქონელმცოდნეობის ფაკულტეტი დავამთავრე და საქონელმცოდნედ, ინჟინერ-ნორმადარად ვმუშაობდი. შემდეგ წარმატებით გავიარე სტაჟირების, ატესტაციის კურსები და საქართველოს სავაჭრო-სამრეწველო პალატის ფირმა "აჭარაგროსერვისის" სასაქონლო ექსპერტად დავინიშე. შემდეგ ილია ჭავჭავაძის სახელობის თბილისის უნივერსიტეტში ლექტორად ვმუშაობდი.

- სანამ ეს ტრაგედია მოხდებოდა, ყველანი ბედნიერები ვიყავით ოჯახში, სადაც სულ სიმღერა და მხიარულება იყო. თუმცა მამას ამ სფეროში მოღვაწეობა მეუღლისა და შვილის გარდაცვალების შემდეგაც არ შეუწყვიტია, რადგან ის ნამდვილი პროფესიონალი და თავისი საქმის ერთგული კაცი იყო. სხვაგვარად არ შეეძლო, რადგან სიმღერა მისთვის ყველაფერი იყო.

- ბედის ირონიას დავარქმევდი ჩემს სიყვარულთან შეხვედრას თელეთში, უმაღლეს კომკავშირულ სკოლა "ბორის ძნელაძეში" სწავლის დროს. იქ იძულებითი მივლინებით აღმოვჩნდი. ღმერთს მადლობა, სასაყვედურო არაფერი მაქვს. ჩვენმა შეხვედრამ გაამართლა და ტკბილი ოჯახი შევქმენით.

- მომწონს თანამედროვე ახალგაზრობა, მათი აზროვნების და თავისუფლების ხარისხი, შეცდომა მგონია, როცა მხოლოდ მძინარე შვილებს ჰკოცნიან, ვერ ვიტან უადგილო მაღალფარდოვნებასა და ბარბარიზმებს.

- ვფიქრობ, ადამიანის მთავარი თვისებები, რაც თავიდანვე ჩამოუყალიბდა, ცხოვრების ბოლომდე გაჰყვება. ჩემ შემთხვევაში მთავარი თვისება სიბეჯითეა. თუმცა როგორც ჩვეულებრივ მოკვდავს, ბევრი ნაკლიც მაქვს. გარეგნულად ამაყი ვჩანვარ, თუმცა ამპარტავნებას ვერავინ დამწამებს. ასაკთან ერთად, ბოლო დროს ვამჩნევ, სენტიმენტებიც მომემატა. დასავლური კილოკავი არ დამიკარგავს, რადგან ძალიან ორგანულია. მიმაჩნია, რომ განმარტოება ზოგჯერ დოპინგია. მიყვარს წიგნების კითხვა, რასაც სიმშვიდე და ჰარმონია მოაქვს ჩემთვის. კიდევ სოფელი მიყვარს, ოღონდ, წუთი რომაა, ეგ არა...