რაც თავი ახსოვს, მუსიკით ცხოვრობდა, სცენა მისი ოცნება იყო. ამიტომ, შეიძლება ითქვას, მხოლოდ გარკვეულ გარემოებებს გაუწია ანგარიში, როდესაც საშუალო სკოლის დამთავრებისთანავე იურიდიულ ფაკულტეტზე ჩააბარა. მუსიკაზე ფიქრს სწავლის წარჩინებით დამთავრების მერეც ვერ შეელია და მიხვდა, რომ უკან დასახევი გზა აღარ ჰქონდა. ამიტომ ერთ დღესაც ახლობლები ფაქტის წინაშე დააყენა – თბილისის სახელმწიფო კონსერვატორიის საშემსრულებლო ფაკულტეტზე სოლო აკადემიური სიმღერის, ანუ მისთვის საოცნებო სპეციალობაზე ჩააბარა.
თბილისის კონსერვატორიის შემდეგ იყო ლისტის მუსიკის აკადემია... დღეს კი ჯაბა გეგეშიძე პრაღის ნაციონალური თეატრის წარმატებული საოპერო მომღერალია და თითქმის ყველა სპექტაკლშია დაკავებული.
რაც მთავარია, ახლა ზუსტად იცის: თუ გინდა ბედნიერი და შემდგარი პიროვნება იყო, საკუთარ ოცნებაზე უარი არასოდეს უნდა თქვა!
- ბატონო ჯაბა, როცა გავიგე, რომ სცენამდე იურისტობა გქონდათ გადაწყვეტილი, გამიკვირდა...
- საქმე ისაა, რომ ბავშვობიდან ვიზრდებოდი მამიდასთან, რომელსაც საკუთარი ოჯახი არ ჰყავს. იგი უაღრესად ნაკითხი და განათლებული პიროვნებაა. სწორედ მისი გადაწყვეტილება იყო, რომ საშუალო განათლების დამთავრებისთანავე სამართალმცოდნეობის ფაკულტეტზე ჩამებარებინა და მეც წინააღმდეგობა ვერ გავუწიე. მას სურდა არა იურისტი, არამედ, როგორც თავად ამბობდა, „მცოდნე ადამიანი აღეზარდა“. აღნიშნული ფაკულტეტი წარჩინებით დავამთავრე. სიმღერა კი ყოველთვის მიყვარდა, მაგრამ მამიდაჩემი მუსიკისადმი ჩემ დამოკიდებულებას სერიოზულად ვერ აღიქვამდა.
- კონსერვატორიაში ჩაბარების გადაწყვეტილება როდის მიიღეთ?
- ერთ დღეს განვაცხადე, რომ მსურდა კონსერვატორიაში ჩაბარება, რაზეც მამიდამ მიპასუხა, რომ ეს იყო შეუძლებელი – ეს იურისტობისგან აბსოლუტურად განსხვავებული პროფესიააო. თუმცა ამავე დროს მიხვდა, რომ ჩემი გადაწყვეტილება გულწრფელი და საბოლოო იყო. მისთვის დაუჯერებელი იყო, როდესაც შევატყობინე, რომ მე ვანო სარაჯიშვილის სახელობის სახელმწიფო კონსერვატორიის სოლო-აკადემიური სიმღერის ფაკულტეტზე ჩავირიცხე, თანაც უფასოზე. აი, მაშინ ყველა დარწმუნდა ჩემი გადაწყვეტილების სისწორეში და მეც დიდი ხნის ოცნება ავისრულე.
- ვინ არის ის ხალხი, ვინც შემოქმედებით გზაზე შემოგხვდათ და თქვენ პროფესიულ ჩამოყალიბებაში გარკვეული წვლილი შეიტანა?
- ადამიანები, რომელთაც ჩემ პიროვნულ ზრდაზე გავლენა იქონიეს, ბატონი გოჩა ბეჟუაშვილი და ქალბატონი მანანა დოიჯაშვილია. ჩემი, როგორც მომავალი მომღერლის, განვითარება–ჩამოყალიბებაში მათი უდიდესი დამსახურებაა. მოსამზადებელ პერიოდში ვერაფერს გავხდებოდი, რომ არა ქალბატონები ვალენტინა ნაკაიძე, ჟუჟუნა ახობაძე, მაია ტაბლიაშვილი, ეკა ონიანი, მარიკა ნადარეიშვილი, ნანა კალანდაძე, ნანა შარიქაძე, რომელიც დღეს კონსერვატორიის მოქმედი რექტორია. უღრმესი მადლობა მათ გაწეული შრომისათვის. ამავე პერიოდში მოვხვდი არაჩვეულებრივ პედაგოგებთან მარინა ჭანიშვილთან, თემურ ელიავასთან და მარინა შენგელიასთან, ასევე უღრმესი მადლობა მათ გაწეული ღვაწლისთვის. სწავლის ოთხწლიანი პერიოდი არც ისე სახარბიელო აღმოჩნდა იმ თვალსაზრისით, რომ ბევრ უსამართლობას შევეჩეხე. თუმცა ამან უდიდესი ბრძოლისუნარიანობა შემმატა, რათა ჩემი გადაწყვეტილების სიზუსტე დამემტკიცებინა ჯერ საკუთარი თავისთვის და შემდგომ მათთვის, ვინც მუდმივად მიქმნიდა ბარიერს, ძალა შემმატა, რომ წინ წავსულიყავი.
- კონსერვატორიის შემდეგ იყო ლისტის მუსიკის აკადემია, როგორ აღმოჩნდით იქ?
- ბაკალავრიატის დამთავრებისთანავე გადავწყვიტე, რომ მაგისტრატურაზე ჩამებარებინა. სწორედ ამ დროს გაცვლითი პროგრამებისა და უცხოეთთან ურთიერთობის დეპარტამენტის ხელმძღვანელმა ნანა შარიქაძემ შემომთავაზა, რომ დეპარტამენტის საიტზე დავრეგისტრირებულიყავი და ჩემი მონაცემები და ჩანაწერები გამეგზავნა. სიმართლე გითხრათ, გამარჯვების იმედი არ მქონდა, მაგრამ მალე მაცნობეს, რომ ფერენც ლისტის სახელობის მუსიკალურ აკადემიაში გაცვლითი პროგრამით მოვხვდი და მეც უნგრეთში, ბუდაპეშტში გავემგზავრე.
- რა მოგცათ ლისტის მუსიკის აკადემიაში სწავლის პერიოდმა?
- ეს იყო ცხოვრებაში დაუვიწყარი პერიოდი, რამაც ჩემზე წარუშლელი შთაბეჭდილებები დატოვა. ამავე აკადემიაში დავესწარი მსოფლიო ხუთეულში შესული და აღიარებული სოპრანოს ევა მარტონის ღია მასტერ-კლასს, რამაც ჩემ პროფესიულ განვითარებაში უდიდესი როლი ითამაშა. მახსოვს, მას ისე ყურადღებით ვუსმენდი, რომ პირველივე მასტერ-კლასზე შემამჩნია, თავისთან მიხმო და გამესაუბრა. როდესაც მომისმინა, უფასოდ და სრულიად უანგაროდ ჩამიტარა რამდენიმე გაკვეთილი და მითხრა, ძალიან მუსიკალური ხარ და ლამაზი ხმა გაქვსო.
- თბილისში მიღებული ცოდნა-გამოცდილება თუ დაგეხმარათ?
- აკადემიაში სწავლის პერიოდში უდიდესი მნიშვნელობა ენიჭებოდა რეჟისორებსა და დირიჟორებთან ურთიერთობის პრაქტიკულ გამოცდილებას. ამაში უდავოდ გამომადგა საქართველოში, საოპერო სტუდიაში სწავლის დროს მიღებული გამოცდილება. ეს დიდი დამსახურებაა იმ ადამიანებისა, ვისი საშუალებითაც შევიძინე ამგვარი ცოდნა-გამოცდილება, ესენი არიან: დირიჟორები ზაზა აზმაიფარაშვილი, გოგი ჭიჭინაძე, პაპუნა ღვაბერიძე, რეჟისორები მაია გაჩეჩილაძე და ლელა გვარიშვილი, კონცერტმაისტერი მაია რეხვიაშვილი. სწორედ მათთან მიღებული ცოდნა დამეხმარა იმაში, რომ იმ უდიდეს აკადემიაში წარმატებისთვის მიმეღწია.
- პრაღის ნაციონალურ თეატრში როგორ აღმოჩნდით?
- უნგრეთში სწავლის პერიოდში გავიცანი რამდენიმე ადამიანი, რომელთაც მოვასმენინე ჩემი ნამღერი, მათ მაცნობეს, რომ შემდგომი სეზონისთვის კონკურსი ჩეხეთში, ქალაქ პრაღის ნაციონალურ თეატრში ცხადდებოდა და თუ მექნებოდა სურვილი, საბუთების მომზადებაში დამეხმარებოდნენ. სწორედ იმ პერიოდში ევროპაში უვიზო მიმოსვლის საკითხი წყდებოდა. ამის მერე მათთან მუდმივი კავშირი მქონდა. გარკვეული დროის მერე ისინი დამიკავშირდნენ და მე მივიღე მონაწილეობა კონკურსში. მათ ძალიან მოეწონათ ჩემი მონაცემები და მეც გადავწყვიტე, არ გამეშვა ხელიდან ეს შანსი, რისთვისაც უღრმეს მადლობას ვწირავ ყველა იმ ადამიანს, ვინც მაშინ მხარდაჭერა აღმომიჩინა.
- პრაღის ეროვნული თეატრის რომელ სპექტაკლებში ხართ დაკავებული?
- პრაღის ნაციონალური თეატრი მოიცავს სამ სფეროს – ოპერა, ბალეტი და დრამატული თეატრი. ამიტომ მათი რეპერტუარი ფართო და მრავალფეროვანია. მე თითქმის ყველა ენაზე განხორციელებულ სპექტაკლში ვარ დაკავებული. პირველ რიგში, ესაა ჩეხური, გერმანული, იტალიური, ფრანგული და ა.შ. ყველა მათგანი წარმატებულია, თუმცა რამდენიმე ოპერას მაინც გამოვყოფ. ესაა ბიზეს „კარმენი, პუჩინის „ტურანდოტი" და ახლახან ახალი რეჟისურით დადგმული მოცარტის ოპერა „დონ ჯოვანი". რეჟისორების მადლობა სწორედ ამ უკანასკნელ ოპერაში მონაწილეობის დროს დავიმსახურე. საერთოდ, გარშემო ძალიან ყურადღებიანი ადამიანები მყავს. რამდენიმე კოლეგა ვმეგობრობთ და ერთმანეთთან ხშირად დავდივართ სტუმრად. თეატრს მიღმაც ძალიან საინტერესოა ურთიერთობა იმ ხალხთან, რომლისთვისაც საოპერო კულტურა მნიშვნელოვანია.
- სამშობლოდან შორს მყოფი როგორ გრძნობთ თავს?
- არ ვიქნები გულწრფელი, თუ გეტყვით, რომ შორს ვგრძნობ თავს სამშობლოდან, რადგან არსებობს კავშირი და არა მანძილი. შეიძლება ცოტა რთულად ვთქვი, მაგრამ შევეცდები ავხსნა: ჩვენ თავად ვქმნით ისეთ გარემოს, როგორიც გვსურს. ამისთვის ფსიქოლოგიურად უნდა განეწყო, რადგან დედამიწა ერთია და ერთია სამყარო. პირადად მე სწორედ ამგვარი დამოკიდებულება მეხმარება იმაში, რომ თავი უცხოდ არ ვიგრძნო. მიუხედავად ამისა, ახლა სიამოვნებით ვესტუმრებოდი ქალაქ სენაკს, სადაც დავიბადე. მენატრება ჩემი მეგობრები, რომელთაც ვუყვარვარ და ინტერნეტის საშუალებით მათთან ხშირად მაქვს ურთიერთობა.
- საუბარი ოპერით დავასრულოთ, რომელია თქვენი საყვარელი არია?
- ჩემი უსაყვარლესი არიაა პუჩინის კავარადოსის მეორე არია ოპერიდან „ტოსკა". ესაა ჩემი სევდა და სიყვარული. საერთოდ, ყველა მუსიკალურ ნაწარმოებს ყოველთვის გულით ვაჟღერებ და თითოეულ ბგერაში ქართულ გულსა და სულს ვდებ...