ქველმოქმედი ბიჭის ამბავი – ის, რასაც უსინათლოც „დაინახავს“

-15 წლის ვარ, ვცხოვრობ და ვსწავლობ თბილისში. ხატვა ჩემი ჰობია. სკოლის მერე მინდა, რომ სამხატვრო აკადემიაში, არქიტექტურის ფაკულტეტზე ჩავაბარო. სამი წლის წინ, როცა ჩემი მეგობრის დას ლეიკემია დაუდგინდა, იმ პერიოდში საახალწლო სათამაშოებს ვაკეთებდი. გადავწყვიტე მას დავხმარებოდი. დავიწყე ჩემი გაკეთებული ნივთების გაყიდვა. თავიდან მათ მხოლოდ ახლობლები ყიდულობდნენ. როცა მიზეზი გაიგეს, მათი შეძენის მსურველი მეტი აღმოჩნდა. ჩემთვის დიდი მნიშვნელობა ჰქონდა, რომ იმ გოგოს გამოჯანმრთელებაში ჩემი პატარა წვლილი მაინც შემეტანა...

- ბოლო სამი წელია ჩემი ინსპირაციის წყარო - ქველმოქმედებაა, ვიღაცისთვის დახმარება. სამკაულები ქველმოქმედების მიზნით შარშანაც დავამზადე, როცა ზაფხულში ერთი გოგო მოხვდა ავარიაში და რეაბილიტაციისთვის ფული დასჭირდა. მაშინ ჩემი გაკეთებული სამკაულები გასაყიდად უბნის მაღაზიაში ჩავაბარე. მერე სოციალურ ქსელებში ჩემი გვერდი VIDA SHOP გავხსენი და მათი გაყიდვა იქაც დავიწყე.

- კულონებს, ყელსაბამებს, საყურეებს და ბეჭდებს ნატურალური ქვებისგან ვამზადებ. მათი მყიდველები გოგოები და ქალბატონები არიან, მაგრამ კაცის სამაჯურების ხაზიც მაქვს. ჩემი სამკაულების უმრავლესობა უჟანგავია და მათი ფერი არ ხუნდება. განსაკუთრებით საყურეების გაკეთება მომწონს.

- დიახ, ასეა. მინდა, რომ ისინი ბევრმა შეიძინოს და უფრო მეტი ადამიანის დახმარება შევძლო. ჩემი ფავორიტი აქსესუარები, რომლებიც ტრენდულია, ოთხიდან ოც ლარამდე ღირს.

- გვერდში დამიდგნენ ახლობლები და ოჯახის წევრები, რომლებიც ყველანაირად მეხმარებიან. მინდა განსაკუთრებით გამოვყო ჩვენი უბნის მაღაზიის მფლობელი, ქალბატონი ხატია გიუნაშვილი, რომელმაც თავად შემომთავაზა ამ ნივთების მაღაზიაში ჩაბარება და გაყიდვა. აქვე მინდა ვახსენო ახლობელი ქალბატონი ნატალია მინდიაშვილი, რომლის შვილი გიო ბოჭორიშვილი ჩემი უახლოესი მეგობარია და ის ყველაფერში მეხმარება. უბნის მაღაზიაში ჩაბარების გარდა, ნამუშევრების ქუჩაში გაყიდვაც დავიწყე. მერე, როცა ჩემზე გაიგეს, ორბელიანის ქუჩაზე დახლი მოგვცეს და დღეს იქაც ვყიდით.

- დიახ, მამის მხრიდან ყველა მხატვარია და ყველას სამხატვრო აკადემია აქვს დამთავრებული. მე ხატვა კოვიდის დროს დავიწყე, როცა სახლებში გამოვიკეტეთ. განსაკუთრებით აბსტრაქციის ხატვა მომწონს, პეიზაჟებსაც სიამოვნებით ვხატავ.

- ძალიან მინდა გამოფენა მოვაწყო, მაგრამ ვიცი, რომ გამოფენისთვის 50 ნახატი უნდა მქონდეს. ძირითადად ღამე ვხატავ, სამკაულებსაც მაშინ ვამზადებ, როცა სწავლისგან თავისუფალი დრო მაქვს. მინდა ჩემს თანატოლებს ვურჩიო, რომ თავისი საქმე იპოვონ და აკეთონ ის, რაც უყვართ.

- სიკეთე ისეთი გრძნობაა, რომელსაც უსინათლოც „დაინახავს“ და იგრძნობს, ყრუც რომ „გაიგონებს“და იგრძნობს. ძალიან გამიხარდება, თუ ბევრ თანატოლს გაუჩნდება სურვილი, რომ სხვებს დაეხმაროს...