„ყოველი მომდევნო თოჯინა აღმაფრენაა“ – ხეში გაცოცხლებული ფანტაზია

- დავიბადე ხობის რაიონის სოფელ თორსაში, რომლის საჯარო სკოლაც დავამთავრე. რადგან ტექნიკური სფერო უფრო მომწონდა, ჩავაბარე თბილისის პოლიტექნიკური ინსტიტუტის ინფორმატიკისა და მართვის სისტემების ფაკულტეტზე. უმაღლესის მერე სკოლაში პედაგოგად ვმუშაობდი. როცა ოჯახი შევქმენი, ქუთაისში „გადმოვცხოვრდი“. ამის მერე ბავშვის გამო საქმიანობაში პაუზა მქონდა.

- თოჯინების გაკეთება ბავშვობიდან დავიწყე. ეს უფრო მაშინ არსებულმა სიტუაციამ განაპირობა, რადგან იმ დროს არ იყო სათამაშო, არც ტელევიზორი, გართობის არანაირი საშუალება არ არსებობდა. ოთხი წლის წინ ამ გატაცებას სერიოზული სახე მივეცი – რეალიზაციისთვის დავიწყე თოჯინების კეთება, ტანსაცმელსაც თავად ვუკერავდი. მას მერე არ გავჩერებულვარ. რაც შეეხება სახელწოდებას, პირველ თოჯინას, რომელიც შევქმენი, კიკინები ჰქონდა და თანაც დასახელებაში ჩემი გვარის ხსენებაც მინდოდა, ამიტომ ნამუშევრებს სახელიც „კიკი-ლატარი“ აქედან გამომდინარე შევურჩიე.

- მათ დასამზადებლად ძირითადად ხეს და ქსოვილებს ვიყენებ. მათზე მუშაობა ძალიან ხალისიანი პროცესია. ჯერ ფანტაზიით წარმოვიდგენ ხოლმე, შემდეგ ხეში „ვაცოცხლებ“ და ბოლოს სამოსით ვალამაზებ. ჩემი ნამუშევრები სხვადასხვა სიმაღლის არიან: ყველაზე პატარა 25 სანტიმეტრია, დიდი - 43 სანტიმეტრამდე. სხვათა შორის, ამ ზომის ნამუშევრების შექმნა გაცილებით რთულია.

- დიახ, უნდათ, რომ ამ გზით მათ მხიარული საჩუქარი გაუკეთონ. ასეთ თოჯინებს ხშირად ფოტოების მიხედვითაც ვამზადებ. ზუსტად იგივე სამოსს ვუკერავ, რაც ფოტოებზე აცვია. როცა ფოტოებზე მეგობრებთან ერთად არიან, ზუსტად ასეთივე კომბინაციას ითხოვენ.

- უცნაური იყო, როცა შემიკვეთეს ცნობილი ანიმაციური ფილმის Hotel Transylvania-ს პერსონაჟის, ბაბუა დრაკის თოჯინის გაკეთება. ამ შეკვეთაზე მთელი კვირა ვფიქრობდით, რადგან თოჯინური ასლის თარგი იყო მოსაფიქრებელი. ცოტა ვიწვალეთ, მაგრამ ბოლოს გამოგვივიდა მე და ჩემს მეუღლეს, რომელიც პროფესიით მოქანდაკეა. ამ თოჯინის პერანგი ხელითაა მოხატული. მოკლედ, ეს მხიარული პერსონაჟი ერთობლივად შევქმენით და მან დიდი მოწონება დაიმსახურა.

- საკუთარი თავის გათოჯინებას ვერ ვახერხებ. ისე, მიფიქრია, რომ ოჯახის წევრების თოჯინები გამეკეთებინა, მაგრამ დროის სიმცირის გამო ამას ჯერჯერობით ვერ ვახერხებ.

- გამოფენებზე ვერ ვახერხებ მონაწილეობის მიღებას, მიზეზი აქაც იგივეა - დროის სიმცირე. თანაც, წინასწარ უნდა მქონდეს დამზადებული ბევრი თოჯინა, რომ მათი გამოფენა შევძლო. ერთადერთი შემთხვევა იყო, როცა ზუგდიდში ვიყავი გამოფენაზე, საიდანაც ძალიან კმაყოფილი დავბრუნდი.

- ჩემი თოჯინები ხშირად მოგზაურობენ: ისრაელში, კანადაში, ევროპის სხვადასხვა ქვეყნებში. მჯერა, რომ იქ მყოფ ხალხს ისინი სიხარულს და დადებით ემოციას გადასცემენ. მიხარია, რომ ამ თოჯინებს ქართველი ემიგრატები ხშირად თავის უცხოელ მეგობრებს ჩუქნიან. მოკლედ, გამოდის, რომ მე და ჩემი ფერადი სამყარო მსოფლიოს გარშემო ვმოგზაურობთ და ყველას ვახარებთ. გადაჭარბების გარეშე ვიტყვი, რომ ყოველი მომდევნო თოჯინა ჩემთვის აღმაფრენაა...