მხოლოდ მამაკაცები და ყველა პარტიული - ვინ მართავდა თბილისს ბოლო 30 წლის განმავლობაში

პირველად მერის არჩევნები თბილისში 2010 წელს ჩატარდა. მანამ დედაქალაქის მერს ხელისუფლება ნიშნავდა. საქართველოს მოქალაქეებმა მერი სამჯერ აირჩიეს, ყოველ ჯერზე - სხვადასხვა.

ბოლო 30 წლის განმავლობაში საქართველოს დედაქალაქს მამაკაცები მართავდნენ, რომლებიც ამა თუ იმ პარტიის წევრები იყვნენ.

Sputnik-საქართველომ 1991 წლიდან დღემდე თბილისის მერების შესახებ ინფორმაციას მოუყარა თავი.

თბილისის პირველ მერზე ცნობები სხვადასხვა წყაროში განსხვავებულია. ზოგიერთი წყაროს თანახმად, დედაქალაქის პირველ მერად 1991 წელს თბილისის საქალაქო აღმასკომის ყოფილი უფროსი ირაკლი ანდრიაძე დაინიშნა.

სხვა წყაროები კი მიუთითებენ, რომ პირველი მერი თამაზ ვაშაძე იყო. იგი 1991 წლის 2 ოქტომბერს დანიშნეს. თანამდებობაზე მხოლოდ 1992 წლის 6 იანვრამდე მსახურობდა. მისი მმართველობა დასრულდა თბილისში სამოქალაქო ომის შედეგად საქართველოს პირველი პრეზიდენტის, ზვიად გამსახურდიას მმართველობის დასრულებასთან ერთად.

ვაშაძე პოსტზე არქიტექტორმა ოთარ ლითანიშვილმა შეცვალა. იგი დედაქალაქს 1992 წლის 6 იანვრიდან 1993 წლის 21 იანვრამდე ედგა სათავეში.

მომდევნო მერი იყო კოტე გაბაშვილი, რომელიც ქალაქს 10 თვეზე ოდნავ მეტხანს ხელმძღვანელობდა - 1993 წლის იანვრიდან ოქტომბრამდე.

პირველი მერი, რომელმაც ომისგან დანგრეული თბილისის აღდგენა დაიწყო, ნიკო ლეკიშვილი იყო. იგი დედაქალაქის მერის თანამდებობას 1993 წლის ოქტომბრიდან 1995 წლამდე იკავებდა.

ლეკიშვილის დროს დაიწყო დანგრეული და გადამწვარი რუსთაველის გამზირისა და თავისუფლების მოედნის აღდგენა, შემოვიდა ტროლეიბუსები და ავტობუსები, განათდა ფუნიკულიორი და ხიდები.

თბილისის მომდევნო მერი იყო ბადრი შოშიტაიშვილი, რომელიც ქალაქს 1995-დან 1998 წლამდე უძღვებოდა და რომელმაც ნიკო ლეკიშვილის დაწყებული საქმე გააგრძელა.

ზოდელავა თბილისის მერი იყო 1998-2004 წლებში. მისი მმართველობის პერიოდი თბილისისთვის სტაგნაციის ეპოქად იქცა.

ჭიაბერაშვილი „ვარდების რევოლუციის“ შემდეგ დანიშნული პირველი მერი იყო. ქალაქის საქმეებს მხოლოდ ერთ წელიწადს უძღვებოდა - 2004-2005 წლებში. მაგრამ თბილისის მცხოვრებთ თავი დაამახროვრა, როგორც ქალაქში პირველი საავტომობილო საცობების შემქმნელმა. მის დროს კოსტავას ქუჩაზე გაჩნდა საავტომობილო მოძრაობის სამკუთხედი, რომელმაც დედაქალაქში პიკის საათების დროს საცობები გამოიწვია.

დედაქალაქის მომდევნო მერი გახდა გიგი უგულავა, რომელიც ერთ თანამდებობაზე ყოფნის ხანგრძლივობით დღემდე რეკორდსმენია.

უგულავა მერად 2005 წელს დაინიშნა, ხოლო 2010 წელს მან პირველ მერის არჩევნებში გაიმარჯვა. 2013 წელს კი იმპიჩმენტის საფუძველზე გადააყენეს თანამდებობიდან.

მერობის დროს უგულავამ ბევრი რამ შეცვალა. მთლიანად შეიცვალა ქალაქის სატრანსპორტო სისტემა, დაიწყო ქალაქის ისტორიული ნაწილის რესტავრაცია, გზების შეკეთება და მოძველებული კომუნიკაციების გამოცვლა, ქალაქში არქიტექტურის თანამედროვე ძეგლები გაჩნდა.

უგულავა ასევე პირველი მერი აღმოჩნდა, რომელიც ქალაქის მართვის დროს ჩადენილი კანონდარღვევებისთვის ციხეში ჩასვეს. მას შემდეგ, რაც უგულავა საპატიმროში აღმოჩნდა, მის მოვალეობას რამდენიმე თვის განმავლობაში პირველი ვიცე-მერი სევდია უგრეხელიძე ასრულებდა.

დავით ნარმანია თბილისის მერად 2013 წელს აირჩიეს. იგი იყო იმ დროს ახალი მმართველი ძალის „ქართული ოცნება - დემოკრატიული საქართველოს“ პირველი წარმომადგენელი.

საქართველოს დედაქალაქისთვის შეიქმნა პირველი გენერალური გეგმა, დაიწყო ავტომობილების მოძრაობის სისტემის გამოცვლა, გაჩნდა პირველი ველობილიკები, დაიწყო ისტორიული ძეგლების აქტიური რესტავრაცია და დედაქალაქში გაჩნდა პირველი ტურისტული ინფრასტრუქტურა. გარდა ამისა, დედაქალაქში პუშკინის ქუჩაზე პირველი ესტაკადა გაიხსნა.

2017 წელს ნარმანია არჩევნებში გამარჯვებულმა კახა კალაძემ შეცვალა, რომელმაც ქალაქის განვითარებას არნახული მასშტაბი შეძინა.

კალაძის დროს სრულად შეკეთდა ჭავჭავაძის გამზირი და თბილისის საერთაშორისო აეროპორტისკენ მიმავალი გზატკეცილი, საზოგადოებრივი ტრანსპორტი ახალი, ეკოლოგიურად უფრო სუფთა ავტობუსებითა და მიკროავტობუსებით შეიცვალა, გარემონტდა პარკები, საფუძველი ჩაეყარა მასშტაბურ პროექტებს, შეიცვალა სატრანსპორტო სქემა, აშენდა ახალი გზები.

გარდა ამისა, კალაძის მმართველობის დროს დიდი ყურადღება ეთმობა ეკოლოგიას. ქალაქში გაჩნდა ნარჩენების დასახარისხემებლი ურნები, ელექტრომობილების დასატენი სადგურები, ეკოტრანსპორტით მოძრაობის შესაძლებლობა.