„ერთ ბიჭს ბიოლოგიური დედა სამ საათში ვუპოვე“ – სიმართლე, რომელიც არ უნდა დავმალოთ

- ყველაფერი მართლაც, ასე ვთქვათ, ჩემი საჯარო აღიარებით დაიწყო. მიუხედავად იმისა, რომ მანამდე მსგავსი თემატიკის სიუჟეტები იყო სხვადასხვა გადაცემებში, სადაც ადამიანები საჯაროდ ჰყვებოდნენ თავისი გაშვილების ამბავს, მე მაინც გარკვეული ბიძგი ვიყავი საზოგადოებისთვის, რათა არ მორიდებოდათ და საჯაროდ მოეძებნათ ახლობელი. არ აქვს მნიშვნელობა, ეს იქნებოდა დედა, შვილი თუ ნათესავი, რომლის შესახებ წლების განმავლობაში არაფერი იცოდნენ.

- კონკრეტულად არ ვიცი რამდენი ადამიანი ეძებს, მაგრამ ამ ეტაპზე ჯგუფში 150.000 ადამიანია გაწევრიანებული. უნდა ვივარაუდოთ, რომ დაახლოებით 10.000-მდე ადამიანზეა საუბარი. ეს კი ძალიან დიდი რიცხვია.

- თქვენ წარმოიდგინეთ, სტატისტიკურად მოპარული ბავშვი უფრო მეტია, ვიდრე ოფიციალურად გაშვილებული. შეფარდებით რომ ვთქვათ, 20%-ია ნებით გაშვილებული, დანარჩენი 80% მოპარული, გატაცებულია. ვფიქრობ, ძალიან დამაფიქრებელი ფაქტია...

- სოციალურ ქსელებში დაწყებულმა ამ საჭირო ინიციატივამ დღეს ტელესივრცეში გადაინაცვლა...

- სოციალურ ქსელებში ამ თემამ ისეთი გამოხმაურება გამოიწვია, რომ ტელევიზიაში მისი გადატანა თავისთავად საჭირო გახდა. ამიტომაც მიმიწვიეს „ფორმულაზე“, სადაც ჯერჯერობით ორი გადაცემა გავიდა ეთერში, მაგრამ მათ ბევრი ნახვა აქვს. უკვე მეორე გადაცემას 500.000-მდე ადამიანმა უყურა. რადგან თემას ხალხის მხრიდან დიდი დაინტერესება მოჰყვა, ამ ტელეგადაცემის გაკეთებაც ამიტომ გახდა საჭირო.

- ჩემთვის ყველა ისტორია ემოციურია. მაგრამ პირველი, რომელიც მე ვიპოვე, მაინც განსაკუთრებით ემოციური იყო. ესაა ამბავი, როცა ერთ ბიჭს ბიოლოგიური დედა სამ საათში ვუპოვე. ეს ქალბატონი თავად გამოგვეხმაურა და ჩემთვის ძალიან მძიმე იყო მისი მოსმენა. მან მომიყვა საკუთარი ნებით როგორ გააშვილა, როგორ დათმო თავისი შვილი. წლების მერე კი როგორ მოძებნა ის სოციალურ ქსელებში და მეგობრებში დაიმატა. ამის მერე მის ცხოვრებას თურმე სულ აკვირდებოდა. ყოველდღე იცოდა მისი შვილი სად იყო და რას აკეთებდა, მაგრამ სიმართლეს ვერ ეუბნებოდა. ამ დედა-შვილის დაკავშირება ჩემი საშუალებით მოხდა. ძალიან მძიმე იყო დედის აღიარების მოსმენა. მახსოვს, ამ ქალთან ლაპარაკში მთელი ღამე გავათენე, იქით ის ტიროდა, აქეთ - მე....

- ჩემი გზავნილი იქნება, რომ, პირველ რიგში, არ შერცხვეთ მათი მოძებნა. ძალიან ბევრი პოსტებს ანონიმურად გვადებინებს. ბევრი ანონიმურად გვაძებნინებს ახლობელს, რადგან იმის აღიარება, რომ აყვანილი ხარ, წლების მანძილზე სირცხვილად ითვლებოდა. ბავშვის აყვანა და ამის საჯაროდ თქმა თავის მოჭრა იყო. მე მინდა ყველა დედას მივმართო, ვისაც ბავშვი ჰყავს აყვანილი, რომ ეს სამარცხვინო კი არა, უდიდესი გმირობაა. ამის დამალვა კი დიდი ცოდვაა. ადრე თუ გვიან, არ აქვს ასაკს მნიშვნელობა, სიმართლეს აბსოლუტურად ყველა იგებს. ამიტომ აჯობებს, რომ ადამიანმა ისევ დედისგან ან მამისგან გაიგოს, ვიდრე ნათესავისგან, ვინც მას არასწორ ინფორმაციას მიაწვდის.

- ასეა, აყვანილ ბავშვებსაც მინდა ვუთხრა, რომ დღეს აღარ არის სირცხვილი იმის თქმა, რომ ნაშვილები ხარ, რომ შენი მშობლები ბიოლოგიური დედა და მამა არ არიან, ამიტომ საჯაროდ მოძებნონ თავისი ბიოლოგიური დედები. მათ უნდა იცოდნენ სიმართლე - თუ სად და როგორ დაიწყო მათი ისტორია, ეს კი დედის გარდა არავინ იცის.

- ბევრ ასეთ შვილს ეგონა, რომ დედამ ის საკუთარი ნებით გაყიდა, მაგრამ ჩვენი ჯგუფის დახმარებით აღმოაჩინეს, რომ დედას, თურმე, თავისი შვილი წლების განმავლობაში გარდაცვლილი ეგონა. მოვუწოდებ ყველას, რომ მოძებნონ ბიოლოგიური ნათესავები, პირველ რიგში იმიტომ, რომ სისხლის აღრევა არ მოხდეს. ჩვენს მორიგ გადაცემაში ზუსტად ამაზე გვექნება საუბარი. ერთი ისტორია მახსენდება: ბიოლოგიური დები მეზობლები, მეგობრებიც კი იყვნენ, მაგრამ არ იცოდნენ, რომ მათ შორის ნათესაური კავშირი იყო. მათ შვილებს შორის რაიმე რომ მომხდარიყო, უდიდესი ცოდვის წინაშე ხომ დავდგებოდით? არადა, ასეთი ოჯახი ძალიან ბევრია, სადაც არ ეუბნებიან შვილს, რომ გვერდით ბიოლოგიური ნათესავი ჰყავთ. აი, ზუსტად ამიტომ უნდა დაიწყონ მათ ძებნა, ჩვენ კი შეძლებისდაგვარად დავეხმარებით...