როდესაც ოჯახი იქმნება, ქალი და მამაკაცი იწყებენ ცხოვრებას ერთ ჭერქვეშ, შესაძლებელია ყველაფრის ერთად კეთება — გაღვიძება, სამუშაოზე წასვლა, ვახშმის მომზადება, კითხვა, ერთად სეირნობა და ა.შ. გადის დრო და პრაქტიკა აჩვენებს, რომ ასე დიდხანს გაგრძელება არ შეიძლება.
დროდადრო სურვილი ჩნდება, მარტომ დალიო ჩაი ან ყავა, დაალაგო სახლი ან, უბრალოდ, უყურო წვიმას ფანჯრიდან საყვარელი მეორე ნახევრის გარეშე.
ზოგს ასეთი ახალი განლაგება აშინებს: ნუთუ სიყვარული დასრულდა, ნუთუ ყოფა გრძნობებს კლავს, ნუთუ ქორწინება — შეცდომაა?!
სინამდვილეში სიყვარული არ მოიაზრებს ადამიანების პიროვნების მთლიანად „გათქვეფას" მეორე ადამიანში და საკუთარი ინდივიდუალობის დაკარგვას. სწორედ ჯანსაღი გრძნობები გულისხმობს თითოეულისთვის საკუთარი დროისა და ადგილის გამოყოფას. ეს ნორმალურია, თუ ადამიანს საკუთარ თავთან მარტო დარჩენა სურს, სახლში რომელიმე ოთახში შეყუჟვა და საყვარელი საქმის კეთება, ანდა, სულაც, უსაქმურობა. ასევე ნორმალურია, გინდოდეს მეგობრებთან ყოფნა მეუღლის გარეშე, მათთან ერთად სადმე წასვლა, თუნდაც დასასვენებლად. ასეთი სურვილი მეტყველებს იმაზე, რომ თქვენ წინაშე სრულფასოვანი პიროვნება დგას და არა რამე დანამატი მეუღლის სახით.
ეს ბუნებისგანაა დაწესებული. ნებისმიერ ცხოველს აქვს თავისი პირადი სივრცე, რაც სხვებისთვის მიუწვდომელია. ამ სივრცის ხელყოფა დასჯადია.
იდეალურობის საფასური: კარგი ცოლი, ცუდი ცოლი, ბედნიერი ქალი>>
ამ აკრძალვის დარღვევას არავინ რისკავს. ადამიანიც, ამ თვალსაზრისით, ჰგავს ცხოველს. მაქსიმალურად ხელშეუხებელი უნდა დარჩეს ინტიმური ზონა (15 სანტიმეტრამდე). მისი დარღვევა ადამიანში გაღიზიანებასა და აგრესიას იწვევს. გარდა ამ ინდივიდუალური ველისა, არის ასევე პირადი ფსიქიკური და ფიზიკური სივრცე. კომფორტის გრძნობა ბევრად არის დამოკიდებული სწორედ იმაზე, რამდენად არის ორივე ზონა დაცული არასანქცირებული ხელყოფისგან. ასე რომ, ხანდახან ჩნდება მარტო ყოფნის სურვილი — ეს სრულებით ბუნებრივია.
ასევე არსებობს ადგილები და ჩვევები, რომლებსაც ადამიანი აფასებს, როგორც პირადი სივრცის ნაწილს. ვიღაცას უყვარს დივანზე მარჯვენა მხარეს, კუთხეში ჯდომა, ჭიქის რომელიმე ადგილზე დადგმა და ა.შ. ასეთი სივრცობრივი „მონიშვნები" სტაბილურობისადმი ქვეცნობიერი სწრაფვაა, ეს კი ნიშნავს დაცულობას, შინაგან წონასწორობას.
ფსიქოლოგებმა დიდი ხანია შენიშნეს, რომ თანამედროვე ადამიანი უფრო მეტად ემორჩილება ამ „მონიშვნებს". ადრე ადამიანები უფრო სტაბილურ ვითარებაში ცხოვრობდნენ, არ იღებდნენ უამრავ ინფორმაციას და არ ჰქონდათ ამდენ ადამიანთან ურთიერთობა. ახლა ყოველდღიურად უწევთ გადაჭედილ ტრანსპორტში მგზავრობა, საინფორმაციო ნაკადთან გამკლავება. ცხოვრებისეული წყობის ცვალებადობა ადამიანს ჩვეულებებსა და „მონიშნულ" ადგილებზე ჩაჭიდებისკენ უბიძგებს, რაც მათ სტაბილურობისა და სიმშვიდის გრძნობებს უღვივებს და ფსიქიკური ბალანსის შენარჩუნებაში ეხმარება.
მსხვერპლს არც სილამაზე მოითხოვს და არც სიყვარული...>>
ამ ბალანსის დარღვევა ფსიქიკისთვის განგაშის სიგნალია. როგორ რეაგირებს ადამიანი განგაშზე? უმეტესად – აგრესიულად, ის თავს იცავს. და არანაირი გრძნობა, ტრადიცია ან ლოგიკა აქ არ მუშაობს. ეს ინსტიქტის პრეროგატივაა, რომელიც, რაც არ უნდა ებრძოლო, მაინც ძალზე ძლიერია. ასე რომ, გასაკვირი არაა, როცა ერთ-ერთი მეუღლე „გააფთრებით" იცავს „თავის ადგილს" სამზარეულოს მაგიდასთან.
ეს მხოლოდ საკუთარი, პირადი სივრცის შენარჩუნებისკენ სწრაფვაა. არ ღირს ამასთან ბრძოლა, წინააღმდეგ შემთხვევაში მეორე ნახევარი ამას ვერ გაიგებს და თავისი საზღვრების დასაცავად იბრძოლებს.
მიიღეთ და გაიაზრეთ, რომ ყველაფერი საერთო არ გაქვთ, მიუხედავად იმისა, რომ ყველაზე ახლობელი ადამიანები ხართ დედამიწის ზურგზე. თქვენ მეორე ნახევარი ხართ და ეს გულისხმობს, რომ სწორედ თქვენ აფასებთ და პატივს სცემთ ადამიანში მის პიროვნებასა და დამოუკიდებლობის გამოვლენას, რაც ორივეს ერთად ყოფნის ბედნიერების შესაძლებლობას გაძლევთ.
სხვა საქმეა, თუ ხელყოფენ თქვენს ადგილს, ცდილობენ გადაგაჩვიონ, მაგალითად, სავარცხლის წიგნის თაროზე დადებას და ა.შ. მშვიდად აუხსენით, რომ კარგი განწყობა ბევრად არის დამოკიდებული იმაზე, რომ თქვენს ჩვევებს არ აკრიტიკებენ. თუ ადამიანი ამას არგუმენტებს უპირისპირებს, შეეცადეთ კომპრომისული გადაწყვეტილება მიიღოთ.
საკუთარ თავზე ეკონომიის რეჟიმში - დაავადება, როდესაც ქალში ქალი ნადგურდება>>
თითოეულ მეუღლეს აქვს განსაზღვრული ჩვევები, რაც ასევე ამ ადამიანის კომფორტისა და კეთილდღეობის განუყოფელი ნაწილია. რა თქმა უნდა, ქორწინებაში პირადი მისწრაფებების კორექტირება საჭირო ხდება, მაგრამ ყველაფერზე უარის თქმა ან იმის მოთხოვნა, რომ სხვამ მსხვერპლად გაიღოს თავი მეორის კომფორტისთვის — ცუდია.
არის შემთხვევები, როდესაც „პირად სივრცეში" გულისხმობენ მეორე ადამიანის უფლებებისა და თავისუფლებების ხელყოფას. მაგალითად, მეუღლე, რომელიც სკანდალს უწყობს მეორე ნახევარს სააბაზანო ოთახში ცუდად დაკიდებული პირსახოცის ან ტანსაცმლის გამო, რომელიც გარდერობში არ დაკიდეს. ასეთი საქციელი მეტყველებს არაადეკვატურობაზე ან კრიზისზე ამ ადამიანების ურთიერთობაში, რაც ასეთ სცენებში ვლინდება.
და, ბოლოს, უნდა აღინიშნოს, რომ როცა მეუღლეებს საკმარისი პირადი სივრცე და დრო აქვთ საკუთარი თავისთვის, ოჯახში ატმოსფერო უფრო მშვიდი და სიხარულით გამსჭვალულია. ყოველი განმარტოების, „თავის თავში ჩაღრმავების" შემდეგ მეუღლეები თავს განახლებულად, „გადატვირთულად" გრძნობენ. მათი ურთიერთობები იძენს სიახლეს, ჩნდება მონატრების გრძნობა. თითოეული პატივს სცემს მეორის სურვილს – მასაც ხომ არ უზღუდავენ თავისუფლებას და იღებენ ისეთს, როგორიც არის.