მოცეკვავე, ქორეოგრაფი ლელა შოვნაძე ნატანებიდაა და სწორედ 31 დეკემბერს, 12 რომ ხუთი აკლდა მაშინ მოევლინა ქვეყანას.
-ქალბატონო ლელა, ისე, 31-ში რას უფრო აღნიშნავდით-ახალ წელს თუ დაბადების დღეს?
- მე დავიბადე 1970 წლის 31 დეკემბერს, 12-ს რომ ხუთი წუთი აკლდა. დილით მეუბნებიან, ჯერ არ დაბადებულხარო, ღამით კი შენი დაბადების დღეს უკვე იყოო. მოკლედ, გამოდის, რომ ვიჩაგრები. ამ დღეს ახალ წელს უფრო ზეიმობენ, ვიდრე ჩემი დაბადების დღეს. თუმცა ბავშვობაში როდესაც ახალი წელი დგებოდა, მეგონა, რომ ყველა ჩემს დაბადების დღეს აღნიშნავდა. დედაჩემი გურულად მეჩხუბება ხოლმე, იქანეც კი არ გაჩერდი ხუთი წუთი, ახალი წელი რომ დაგეცლია პაწეო.
- ექიმები ფხიზლად თუ იყვნენ ნეტავ?
- ნამდვილად ვიცი, რომ იმ ღამეს თურმე ოზურგეთის სამშობიაროში 11 ბიჭი და ერთი გოგო, მე გავჩნდი, ამის გამო კი ცალკე მამაჩემიც მიბრაზდება.
- არ შეიძლება, რომ ერთ ახალ წელს მაინც ცხოვრებაში თქვენი დაბადების დღეც არ გადაგეხადათ...
- მახსოვს ასეთი. ყველაზე გრანდიოზულად ჩემი დაბადების დღე მაშინ გადავიხადე, როცა 16 წლის გავხდი. ერთ წელიწადში სკოლას ვამთავრებდი. იმ დაბადების დღეზე ლამის ყველა მოვიწვიე, ვისაც კი ვიცნობდი. ჩემი სპორტის, ცეკვის და სკოლის მეგობრები - ყველა დავპატიჟე. იმდენი ხალხი მოვიდა, რომ სამი ტორტი გამომიცხვეს. იმ წელს სახლში გენერალური „უბორკა“ გავაკეთებინე, ყველა ჩემს გარშემო ბზრიალებდა. მე მარტო დავფრიალებდი და ვმღეროდი - გართობის დარგში ვიყავი. ეს დაბადების დღე ჩემს ცხოვრებაში ყველაზე ლამაზი და სამახსოვრო იყო. მას შემდეგ ასე ერთად ჩემს უსაყვარლეს მეგობრებთან ერთად არც ვყოფილვარ.
- რას უსურებთ ამ დღეს დაბადებულებს?
- როგორც მითხრეს, მე დავბადებულვარ „პირბადით“, ანუ მარტო სახე მქონია „ბადით“ დაფარული. ამბობენ, რომ ასე დაბადებული ადამიანი იღბლიანიაო და ჩემს თავს მართლა ვთვლი იღბლიანად. 31 დეკემბერს დაბადებულებს პირველ რიგში დაბადების დღეს ვულოცავ, მერე ახალ წელს და ცხოვრების გზაზე იღბალს ვუსურვებ...