ჩვენი რესპონდენტი საქართველოში დაიბადა და გაიზარდა, მასთან ერთად ამ ქვეყანაშივე „გაჩნდა“ მისი ოცნებაც, რომელიც ერთ მშვენიერ დღეს ისრაელში აისრულა...
თუ რა გზა გაიარა ამ ქალბატონმა ნესტან მენთეშაშვილიდან ნესი დანიელამდე და როგორ შექმნა დღეს ასე პოპულარული თავისივე სახელობის ბრენდი, ამის შესახებ მასალაში შეიტყობთ.
- ქალბატონო ნესი, როგორია თქვენი თბილისური ბავშვობა და მოგონებები, რომლებიც დღემდე თქვენთანაა?
- ძალიან ლამაზი ბავშვობა მქონდა, სავსე სილაღით, სიყვარულით, სიხარულით, ბედნიერებით. ალბათ ძალიან გამიმართლა იმაში, სადაც დავიბადე და გავიზარდე. ჩემს გონებაში დღემდეა ჩაბეჭდილი ეს სასიამოვნო შეგრძნებები. დღეს ვინც ვარ და რასაც წარმოვადგენ, იმ ადამიანების გარემოცვისა და სიყვარულის გარეშე არ იქნებოდა. უზომოდ მადლიერი ვარ უფლის, იმის გამო, რომ ქართველი ვარ. თბილისში დავიბადე და გავიზარდე. ისრაელში ხშირად იღებენ ჩემგან ინტერვიუს, სადაც ამას ყოველთვის აღვნიშნავ. მეამაყება ჩემი ქართველობა. საქართველოში დღემდე მყავს მეგობრები, ამ მეგობრობას და სიყვარულს მანძილი და დრო ვერ მოერია…
- გაიხსენეთ ისრაელში ასვლის პირველი დღე, თქვენი შეგრძნებები და პირველი შთაბეჭდილება...
- ისრაელში 2001 წლის 31 ივლისს ჩამოვედი. დღემდე მახსოვს, რომ ეს იყო იმედის, სიხარულისა და შიშის შეგრძნება. როცა პირველად გავიარე ძველ იაფოში, მივხვდი, რომ ეს იყო ჩემი თბილისი… რამდენიმე წელი უზომოდ მიჭირდა შევჩვეოდი აქაურობას, ენას, მენტალიტეტს, ადამიანებს. დიდხანს ვოცნებობდი უკან დაბრუნებას, მაგრამ ოჯახური მდგომარეობის გამო ეს შეუძლებელი იყო.
- ოჯახი ძალიან ადრე შექმენით, მეათე კლასში იყავით...
- დიახ, ჩემი ყოფილი მეუღლე როცა გავიცანი, 15 წლის ვიყავი, ის კი 16-ის იყო. ეს იყო საოცარი და ლამაზი სიყვარული, ვერ ვძლებდით ერთმანეთის გარეშე და მეგობრები რომეოს და ჯულიეტას გვეძახდნენ. როცა გავიპარეთ, მეათე კლასში ვიყავით, სექტემბრის დასაწყისი იყო. მე მამა და ბებია მზრდიდნენ. 13 წლის ვიყავი, დედა რომ გარდამეცვალა. დღემდე ვერ ვხვდები ეს თამამი ნაბიჯი მაშინ როგორ გადავდგი, მაგრამ მაშინ ჩემ გარშემო ასეთი შეუღლება იმ დროს ძალიან აქტუალური იყო. შემდეგ საღამოს სკოლა დავამთავრე.
- საკუთარ შესაძლებლობებში როდის დარწმუნდით?
- იმისთვის, რომ საკუთარი თავი მეპოვა და ჩემს შესაძლებლობებში დავრწმუნებულიყავი, ისრაელში დიდი და მძიმე გზა გავიარე. გარდა იმისა, რომ დედა და მეუღლე ვიყავი, არასდროს მიფიქრია, რომ სხვა რამე შემეძლო. თუმცა ბავშვობიდან მქონდა ოცნება, რომ ჩემი სამკაულების ხაზი მქონოდა, მაგრამ წლებმა ეს ოცნება ჩააქრო. ერთხელაც სრულიად მოულოდნელად მერგო დიდი პატივი, რომ საიუველირო კომპანიის დირექტორი გავმხდარიყავი.
- როგორ აიხდინეთ ბავშვობის ოცნება?
- როდესაც პირველად შევეხე სამკაულებს, ვერ მწყვეტდნენ, ისეთი სიყვარულით ვალამაზებდი ვიტრინებს. ყველას და მათთან ერთად მეც მიკვირდა, რადგან არსად მქონდა ნასწავლი, ასე კარგად რატომ გამომდიოდა? და, აი, მაშინ იფეთქა პატარა ნესტანის ოცნებამ, რომელიც დამარხული იყო. მისი ოცნება მე, უკვე როგორც ნესი დანიელმა ავასრულე. ძალიან მადლიერი ვარ ამ ქვეყნის, რადგან მან საკუთარი თავი მაპოვნინა…
- დღეს საკუთარი სამკაულების ბრენდი გაქვთ, რა სახის სამკაულებს ამზადებთ, რა მასალისგან და ვინ არიან თქვენი ძირითადი შემკვეთები და მომხმარებლები?
- ჩემი სამკაულები ვერცხლისგან მზადდება და ბუნებრივ ქვებს ვიყენებ. ორი ხაზი მაქვს ძირითადი, რომელიც მხოლოდ ვერცხლისგან მზადდება. არის გადათამაშება რამდენიმე ფერის – შავის, თეთრის და ოქროსფერის. ექსკლუზიურ ხაზში კი აქცენტს ქვებზე ვაკეთებ. ჩემი ძირითადი მომხმარებლები აქაური ქალბატონები არიან, მეტი წილი ყოფილი საბჭოთა კავშირიდან წამოსული ემიგრანტია.
- თქვენი ბრენდი სხვადასხვა ქვეყნებშია ცნობილი…
- ჩემს სამკაულებს ვყიდი უკრაინაში, გერმანიაში, კანადაში და მქონია შემთხვევები ამერიკაშიც გამიყიდია. მაქვს ოთხი სტილური ხაზი: კლასიკური, რომანტიკული, ყოველდღიური და ტრენდული. ასე რომ, ნებისმიერ ქალბატონს აქვს იმის შესაძლებლობა, რომ მისი სამკაული ჩემს კოლექციაში იპოვოს...
- დღეს, როცა ბავშვობის ოცნება აისრულეთ, რაში ხედავთ ბედნიერებას?
- ბედნიერება არის სიყვარული და ბედნიერია ის ადამიანი, ვისაც ეს შეუძლია...