არ ენდო მას, ვინც ჭეშმარიტება იპოვა

„აზრების ფოიერვერკი" წარმოგიდგენთ ანდრე ჟიდის გამონათქვამებს.

ანდრე ჟიდი (André Paul Guillaume Gide, 1869-1951) - ფრანგი მწერალი, დრამატურგი, ესეისტი, რომელმაც უდიდესი გავლენა მოახდინა მე-20 საუკუნის არა მხოლოდ ფრანგულ ლიტერატურაზე, არამედ, მთლიანად, ფრანგების რამდენიმე თაობაზე. არის ნობელის პრემიის ლაურეატი ლიტერატურის დარგში (1947).

ანდრე ჟიდის ადრეულ ნაწარმოებებზე სიმბოლიზმის გავლენა იგრძნობა. 1893 წელს მან ჩრდილოეთ აფრიკაში იმოგზაურა, რამაც მისი დამოკიდებულება ხელოვნებისადმი შეცვალა. 1895 წელს დაწერა რომანი „ჭაობი", რომელიც მოდერნიზმის ნიმუშს წარმოადგენს. მისი შემდგომი ნაწარმოებები, ძირითადად, ამ მიმართულების გავლენას განიცდის. ჟიდის კალამს ეკუთვნის ასევე „საული", „ცუდად მიჯაჭვული პრომეთე", „იმორალისტი", „ყალბი ფულის მჭრელები", „მოგზაურობა კონგოში", „ქალთა სკოლა", „რობერი", „ხელოვნების საზღვრები", „ვიწრო კარიბჭე", „ჟენევიევი" და სხვა. მისი ბოლო რომანია „თეზევსი".

მიუხედავად იმისა, რომ უყვარდა თავისი ცოლი მადლენ რონდო, აფრიკაში მოგზაურობისას აღმოაჩინა, რომ ჰომოსექსუალია. 1911 წელს ჟიდმა დაწერა ტრაქტატი „კორიდონი", სადაც ამტკიცებდა, რომ ჰომოსექსუალიზმი არა ფსიქიკური გადახრა, არამედ ადამიანური სექსუალობის ბუნებრივი ფორმაა, რომელიც უფრო მეტად კულტურულად და ესთეტიკურად განვითარებულ საზოგადოებას ახასიათებს. ტრაქტატის პუბლიკაციამ საფრანგეთში 1924 წელს საზოგადოებრივი სკანდალის პროვოცირება გამოიწვია.