აგარაკი ამ რთულ პერიოდში ბევრისთვის ერთგვარ თავშესაფრად იქცა, სადაც გაცილებით იოლი აღმოჩნდა კარანტინის რეჟიმისა და თვითიზოლაციის გადატანა. აქ ყოველთვის არის საქმე, ხალხი ცოტაა, ე.ი. ინფიცირების ალბათობაც ნაკლებია. ამ ყველაფერთან ერთად გაცილებით სასიამოვნო და სასარგებლოა იზოლაცია სუფთა ჰაერზე, ვიდრე ოთხ კედელში.
„Sputnik-საქართველო“ მკითხველს კარანტინის პირობებში მოუთხრობს სააგარაკო სეზონზე, იმაზე, თუ როგორ გახდა ზოგიერთისთვის მებაღეობა და მებოსტნეობა ახალი ჰობი.
სააგარაკო სეზონი კარანტინში
ბუნებაში ნებაყოფლობითი თვითიზოლაცია აირჩიეს სხვადასხვა ასაკისა და პროფესიის ადამიანებმა, მათ შორის, მოსწავლეების მშობლებმა, რომლებიც კორონავირუსის საფრთხის გამო დისტანციური სწავლების რეჟიმზე გადავიდნენ.
ვინაიდან საზაფხულო შვებულების პერსპექტივა ჯერ კიდევ ბუნდოვანია, აგარაკები ახლა განიხილება, როგორც ოჯახის დასასვენებლად შესაფერისი ადგილი.
აქ ბავშვებიც სუფთა ჰაერზე იქნებიან და შინაური ცხოველებიც.
ამიტომ ქალაქგარეთ მდებარე სახლებსაც, რომლებიც წლების განმავლობაში იყო მიტოვებული, წელს პატრონები გამოუჩნდნენ.
ამასთან, როგორც ჩანს, კრიზისის დროს გონიერ ადამიანში მიწათმოქმედის გენები იღვიძებს და მებაღეობისა და მებოსტნეობის სურვილი უჩნდება.
ბევრი ფიქრობს, რომ საკუთარი ხელით მოყვანილი ბოსტნეული ზედმეტი არ იქნება ამ რთულ დროებაში. ზოგს კი მიაჩნია, რომ ყიდვა უფრო იაფი ჯდება და მებაღეობასა და მებოსტნეობას მხოლოდ გასართობად ჰკიდებს ხელს.
ეს დარგები ასე იქცა ახალ გატაცებად კარანტინში დასვენების სეზონზე.
ვისთვის გახდა მებაღეობა და მებოსტნეობა ახალი ჰობი
ბევრმა, ვინც პანდემიას ქალაქიდან გაექცა, მშობლიურ სოფელს მიაშურა, რომელსაც უკანასკნელ წლებში ძალიან იშვიათად სტუმრობდა. ერთ-ერთი მათგანი არის დიასახლისი ნინო რ., რომელიც ოთხ მეგობართან ერთად გურიაში გაემგზავრა, როგორც კი სკოლები დისტანციური სწავლების რეჟიმზე გადავიდნენ.
„ეს გადაწყვეტილება ყველაზე ჭკვიანური იყო. ეს ყველაზე იზოლირებული და უსაფრთხო ტერიტორიაა, - ჰყვება ნინო, - ახალი ჰობი კი სტრესებისა და თანამედროვე ცხოვრების სხვა საფრთხეების თავიდან არიდებაში გვეხმარება“, - ამბობს იგი.
ახალი ჰობი ნინოსთვის მებაღეობა გახდა. თავის ამ გატაცებაში იგი ხედავს ორმაგ სარგებელს - ორგანიზმის აღდგენას და სულიერად დასვენებას.
„არაფერია საკუთარი ხელით გახარებული ნაყოფის დანახვაზე სასიამოვნო, - ამბობს ქალი, - გარდა ამისა, ქიმიის საუკუნეში მებაღეობა გეხმარება, გაანებივრო ბავშვები ნატურალური პროდუქტებით და თანდათანობით აღადგინო ორგანიზმი“.
ბუღალტრობიდან ფერმერობამდე
მებოსტნეობა ახალი გატაცებაა რამაზისთვის, რომელიც პროფესიით ბუღალტერია და რომელმაც კარანტინის აგარაკზე გატარება გადაწყვიტა.
მისი თქმით, ჩვეულებრივ დროს აგარაკზე სიარულს ხშირად ვერ ახერხებს.
„საათობით მიწაზე მუშაობა ძალიან სასიამოვნოა. ბარვა, დარგვა ან გადარგვა, - ჰყვება რამაზი. - ეს პროცესი თითქოს ამშვიდებს და დაძაბულობას გიხსნის. ბოსტანში მუშაობის შემდეგ დაღლაც კი სასიამოვნოა“.
ამასთან, მისი თქმით, როდესაც ადამიანი სიყვარულით უვლის მცენარეს, შედეგიც არ აყოვნებს, მაგრამ ძალით რამის გახარება არ გამოდის.
„საიდუმლო ის არის, რომ მცენარეები გრძნობენ ადამიანის დამოკიდებულებას და თუ ისინი ნამდვილად უყვართ და ესაუბრებიან კიდეც, მწვანე მეგობრები ძალიან სწრაფად იზრდებიან“, - ამბობს რამაზი.
მსგავსი მაგალითი ბევრია. ასე რომ, მებაღეობა და მებოსტნეობა - ძალიან სასიამოვნო საქმეა, რომელმაც ადამიანი შეიძლება მთელი არსებით და დიდი ხნითაც ჩაითრიოს.
