დათო ქრისტესიაშვილი რეალობას თავიდანვე არ დანებდა. ბავშვობიდან მასში ჩადებული კოდი, რომ მამასავით ჯარისკაცი გამხდარიყო, ცხოვრების პერიპეტიების გადასალახად ამუშავდა. როდესაც მკურნალობამ შედეგი გამოიღო, იქიდან მოყოლებული არ გაჩერებულა.
გაიარა სხვადასხვა მნიშვნელოვანი ტრენინგები, მათ შორის გაეროს ასოციაციაში. დღეს ოფიციალურ სამსახურშია – გარდაბნის საკრებულოს მთავარი სპეციალისტია და პარალელურად ბევრ პროექტს ახორციელებს.
- დათო, შენთან საუბარი მინდა ადრეული წლებიდან დავიწყოთ, როგორი ბავშვობა გქონდა?
- დავიბადე გარდაბანში 1999 წლის 26 თებერვალს, დავამთავრე გარდაბნის პირველი საჯარო სკოლა. რთული ბავშვობა მქონდა, იმიტომ რომ შშმ პირი ვიყავი და ბავშვობის უმეტესი დრო გავატარე ექიმებთან სიარულში და სავარჯიშო ოთახებში, რათა საკუთარი ფეხით მევლო, ვიღაცის იმედად არ ვყოფილიყავი და ერთი ადგილიდან მეორეზე გადასვლის დროს სხვა არ შემეწუხებინა. ამდენმა ვარჯიშმა და ოპერაციამ გაამართლა და შედეგი გამოიღო. ჩემი მხიარული ბავშვობა იწყება მეორე კლასიდან, როდესაც ჩემი ფეხით, ყველასგან დამოუკიდებლად გავიარე.
- ანუ შენთვის ეს ფაქტორი, პირიქით, სტიმული გახდა იმისთვის, რომ მეტი გეკეთებინა?
- ჩემი აზრით, ეს უფრო სტიმული გახდა იმისთვის, რომ ცხოვრებაში დასახული მიზნისთვის მიმეღწია.
- იმ დღიდან მოყოლებული რაზე ოცნებობდი?
- როცა ჩემს თანატოლებთან ერთად დავიწყე თამაში და გართობა, უმეტესობა მაინც ისე მიყურებდა როგორც შშმ პირს. მათ თვალში ყოველთვის ვიყავი განსხვავებული და ასეთი განსხვავება არ მინდოდა. ბავშვობიდან მოყოლებული იმაზე ვოცნებობ, რომ ყველა ადამიანივით ვიყო. ყველაზე დიდი ოცნება ის მქონდა, რომ მამასავით ჯარისკაცი ვყოფილიყავი, რადგან სამშობლოს დამცველი ყველა ჯარისკაცი მეამაყება.
- როგორც ჩანს, მიაღწიე კიდეც, სკოლის შემდეგ სხვადასხვა აქტივობებით გამოირჩევი. არასამთავრობო სექტორში როდის ჩაერთე?
- არასამთავრობო ორგანიზაციებში 2014 წლიდან ჩავერთე. ჩემი პირველი კოორდინატორის, ვირჯინია სტორუენტოს დამსახურებაა ის, რომ ასეთი ცოდნა და გამოცდილება მივიღე. ჩემს წარმატებაში ასევე დიდი წვლილია ჩემი ძმის და მეგობრის დიმიტრი თამაზაშვილის, მათი დღემდე მადლიერი ვარ.
- საკრებულოში როდის დაიწყე მუშაობა?
- საკრებულოში მუშაობა 2018 წელს დავიწყე. ძალიან მადლიერი ვარ საკრებულოს თავმჯდომარის, ბატონ ტარიელ ჯანხოთელის, რომლის დახმარებით ცხოვრების უფრო მაღალ საფეხურზე ავედი, მან უფრო მეტი ცოდნის მიღების საშუალება მომცა.
- გარდაბნის ახალგაზრდული ცენტრში ხარ დასაქმებული...
- დიახ, დასაქმებული ვარ გარდაბნის საკრებულოში, სადაც მთავარი სპეციალისტი ვარ. PITA-ს წევრი ვარ, რომელიც პირადად ჩემი მონაწილეობით გაკეთდა. ერთ-ერთი აქტივობის დროს თერაპიულ ცენტრში მივედით და ბავშვებისთვის ბევრი ტკბილეული მივიტანეთ. შშმ პირებისთვის გარდაბანში არის თერაპიული ცენტრი, სადაც ბევრი შშმ პირია, ისინი ძალიან თბილი და მშრომელი ადამიანები არიან.
- პირველი წარმატებული პროექტი რომელი იყო?
- ჩემი პირველი პროექტი იყო სრულყოფილი ბიბლიოთეკა, რომელიც, ვფიქრობ, ძალიან გამოადგა ქალაქს. საერთოდ ჩემი ყველა პროექტი მომავალი თაობის ცოდნის სრულყოფისკენ არის მიმართული. მე გავიარე გაეროს ასოციაციაში ტრენინგები, რის შემდეგაც მონაწილეობა მივიღე გაეროს კონფერენციაში, რომლის დელეგატი ვიყავი. იმ კონფერენციით ძალიან კმაყოფილი ვარ. იქიდან მოყოლებული ბევრი დიპლომი მაქვს აღებული. შევისწავლე იურიდიული კანონები და ადამიანის უფლებები, რის შემდეგაც წარმატებით გავიარე ტესტირება და იურიდიული დიპლომიც გადმომეცა.
- შენი აზრით, რა არის ცხოვრებაში მთავარი?
- ცხოვრებაში მთავარია, რომ არ დანებდე. მე ბევრჯერ დავეცი და უკან დავიხიე, იმიტომ რომ შშმ პირისთვის ყველაფერი მარტივი არ არის. თანაც იმის შიშიც გაქვს, რომ დაიკარგები. თუ გინდა რამეს მიაღწიო ცხოვრებაში, ყველა შანსი უნდა გამოიყენო, დაეყრდნო საიმედო ადამიანებს და მათი დახმარებით ცხოვრების მორიგ საფეხურზე ასვლა შეძლო. ვოცნებობ, რომ ჩემ გარშემო ყველა ბედნიერი იყოს, სხვა არაფერს, მართლა...
