ბევრი ვისაუბრეთ, ბოლოს მკითხა, ხომ არ გინდა აქაურ ქართველებთან შეხვედრაო. აბა, ამისთანა შეთავაზებაზე უარს როგორ ვიტყოდი და ორიოდ დღეში ოჯახში ვესტუმრეთ 70 წელს მიტანებულ ქალბატონს, მუხრან-ბატონთა შთამომავალს — ირენ ბაგრატიონს. იქ, რამდენიმე საინტერესო ადამიანს შევხვდი და ვესაუბრე, მაგრამ ახლა მინდა მასპინძელზე გიამბოთ, რომელიც ჩემი თაობის (და არამარტო) ახალგაზრდებისთვის სამაგალითო და მისაბაძი პიროვნების ნიკო ბაგრატიონის (ნიკო ბური) ქალიშვილი გახლდათ. ვთხოვე, მამაზე მოეთხრო ჩემთვის ისეთი რამ, რაც მის წიგნში არ იყო შესული. წიგნში ყველაფერია, რაც მამას თავს გადახდენია და ახალს ვერაფერს მოვიგონებ, თუმცა, ერთი ისტორიის გაგრძელება შემიძლია გიამბოო, მითხრა. საქმე ეხება ნიკო ბურისა და დიდი ბრიტანელი მოღვაწის უინსტონ ჩერჩილის ურთიერთობას. თანმიმდევრობით რომ მივყვე, ჯერ ამ ორი ადამიანის შეხვედრაზე გიამბობთ მოკლედ და მერე ქალბატონი ირენის ნაუბარზე გადავალ. აი, რას წერს ნიკო ბაგრატიონი ჩერჩილის დატყვევებაზე:
„… ბურები ლმობიერად ეპყრობოდნენ ტყვეებს. ერთხელ გენერალ ბოტას ბანაკში მოვხვდი. ჩემი იქ ყოფნის დროს მოიყვანეს ტყვედ ჩავარდნილი რამდენიმე ინგლისელი. ერთი მათგანი იყო წითელლოყებიანი 20-25 წლის ახალგაზრდა ოფიცერი, შემდეგში ყველასთვის ცნობილი უინსტონ ჩერჩილი. იგი მაშინ „მორნინგ პოსტის“ სამხედრო კორესპონდენტის სახელით მოევლინა სამხრეთ აფრიკას… გენერალმა ბოტამ ტყვეები დააპურა, ის საღამო მათთან ერთად გავატარე და ვისაუბრეთ კიდეც. შემდეგ ყველანი ზურგში, პრეტორიაში გადაგზავნეს, საიდანაც ჩერჩილმა იოლად მოახერხა გაქცევა და თავი შეაფარა პორტუგალიის ბოღაზს — ლორენსო მარკოს, აქედან კი, როგორც შემდეგ გავიგე, იგი გადასულიყო ინგლისელების კოლონიაში, ნატალიში“.
ისევ პარიზში ვბრუნდები და ამბავს ჩემი მასპინძლის მონათხრობით ვაგრძელებ: „50-იანი წლების ბოლოს, პარიზს სტუმრობდა პოლიტიკიდან უკვე წასული უინსტონ ჩერჩილი. ყველამ იცოდა, რომ ბევრი ინგლისელის მსგავსად არც მას უყვარდა ფრანგები, არც შარლ დე გოლი ეხატებოდა გულზე, მაგრამ ბრიტანეთის პოლიტიკური წრეების დაჟინებული მოთხოვნით, დე გოლის მხარდასაჭერად, მაინც ჩამოვიდა. ძალიან მინდოდა მასთან შეხვედრა, მაინტერესებდა, ახსოვდა თუ არა მამა. ნიკოს მეგობარ გრაფ ბრედას ოჯახის რეკომენდაციით, მოვხვდი იმ ვახშამზე, სადაც ჩერჩილი ჩაიზე იყო მიპატიჟებული. გასაუბრებაც მოვახერხე და მამაზეც ვკითხე. გავოცდი, როდესაც მითხრა, მახსოვს, ძალიან მაღალი და საშიში შესახედაობის, აღმოსავლეთის რომელიღაც ქვეყნის პრინცი იყოო. მესაუბრა კიდეც ინგლისელების სისასტიკეზე, თან მირჩია, ამ ომში აღარ ჩაერიოო. მისი ეს რჩევა ნამდვილად გავითვალისწინე“.
მოგვიანებით გავიგე, რომ ქალბატონი ირენი ნიკო ბაგრატიონის უმცროსი ქალიშვილი ყოფილა და დასთან ნატალიასთან ერთად დაუტოვებია საქართველო გასული საუკუნის ოციან წლებში. იგი პარიზში გარდაიცვალა 2000 წელს. აქვე მინდა, ერთი ამბავი გავიხსენო ჩერჩილთან დაკავშირებით, რომელსაც მართალია, არანაირი კავშირი არ აქვს ამ ამბავთან, მაგრამ ჩერჩილისა და დე გოლის ურთიერთობას ეხება და საინტერესო მგონია. სერ უინსტონი საკუთარ ჩვევებს არასდროს ღალატობდა. ერთხელ სადილობისას მოახსენეს, დე გოლი გირეკავთო, ჩერჩილმა პასუხის გაცემაზე უარი განაცხადა. თუმცა ფრანგის დაჟინებულ თხოვნას მაინც დაჰყვა და მასთან საუბრის შემდეგ ფრიად გაბრაზებული მიუბრუნდა საყვარელ კერძს, რომელიც უკვე გაციებულიყო. მაშინ მეუღლეს მიუბრუნდა და უთხრა: „ამ ფრანგმა იმისთვის მომწყვიტა სადილს, რათა ეთქვა, საფრანგეთში მეორე ჟანა დ’არკს მეძახიანო“. მეუღლე დაინტერესდა, შენ რა უპასუხეო — „ვუთხარი, რომ პირველი ჩვენ უკვე დავწვით!“
