აშშ-ის ახალმა ადმინისტრაციამ გააცნობიერა „უკრაინული პროექტის“ მარცხი და რუსეთის წინააღმდეგ მიმდინარე კონფლიქტის დიპლომატიური მოგვარების გარდაუვალობა. ევროპელი სატელიტები და ვაშინგტონის უკრაინელი მსახურები ინერციით მიექანებიან სამხედრო ესკალაციისკენ. დასავლეთ ევროპის ათობით ქვეყანა ახლა გზაჯვარედინზე დგას – გრძელვადიან მშვიდობიან თანაცხოვრებას რუსეთთან და ომში სწრაფად თვითგანადგურებას შორისა. ამასთან, „ამბოხებული“ ლონდონი და პარიზი სხვებზე მეტად რისკავენ, რომ მოსკოვმა, შეიძლება,ისინი „მშვიდობაზე აიძულოს“ არადიპლომატიური მეთოდებით.
რუსეთისა და აშშ-ის წარმომადგენლები 18 თებერვალს საუდის არაბეთში უკრაინული კონფლიქტის მოგვარების გზებს, ასევე პუტინისა და ტრამპის სამიტის მზადებას განიხილავენ, რომელიც, შესაძლოა, თებერვლის ბოლომდე შედგეს. მოსკოვიდან ერ-რიადში გაემგზავრნენ საგარეო საქმეთა მინისტრი სერგეი ლავროვი და პრეზიდენტის თანაშემწე იური უშაკოვი. ამერიკულ დელეგაციას წარმოადგენენ სახელმწიფო მდივანი მარკო რუბიო, ეროვნული უსაფრთხოების საკითხებში პრეზიდენტის მრჩეველი მაიკ უოლცი და ახლო აღმოსავლეთის საკითხებში სპეციალური წარმომადგენელი სტივ უიტკოფი. ევროკავშირში და უკრაინაში ეს მოლაპარაკებები შეშფოთებით აღიქმება.
კიევის წარმომადგენლები საუდის არაბეთში არ მიუწვევიათ. მიუხედავად ამისა, ვლადიმირ ზელენსკი უკვე ჩავიდა არაბეთის გაერთიანებულ საამიროებში, თითქოს უკრაინელი ტყვეების გათავისუფლების პირობების განსახილველად. ცხადია, ის, უპირველესად, საკუთარი ბედის ბუნდოვანებით არის შეშფოთებული. ამერიკელებს შეუძლიათ, დისტანციურად ჩართონ უკრაინული დელეგაცია მოლაპარაკებებში (ერ-რიადსა და აბუ-დაბის შორის მანძილი 770 კილომეტრია).
აშშ-ის პრეზიდენტის სპეციალურმა წარგზავნილმა უკრაინის საკითხებში, კიტ კელოგმა მიუნხენის უსაფრთხოების კონფერენციაზე პირდაპირ განაცხადა, რომ ევროპას მოლაპარაკებების მაგიდასთან ადგილი არ აქვს. განაწყენებული ევროპელები შეშფოთებულნი არიან რუსეთის მიმართ ამერიკული დათმობების „რაოდენობით“ და აშშ-ის სწრაფვით, გამოაცხადოს უკრაინის საკითხი დახურულად, ევროკავშირი კი მძიმე შედეგების წინაშე დატოვოს.
17 თებერვალს პარიზში ევროპელი ლიდერები კრიზისულ რეაგირებაზე მსჯელობენ - ახალ სამხედრო ხარჯებზე და კიევის რეჟიმისთვის დამატებითი დახმარების გაწევაზე. საფრანგეთის პრეზიდენტმა ემანუელ მაკრონმა მოლაპარაკებებზე გერმანიის, ბრიტანეთის, იტალიის, პოლონეთის, ესპანეთის, ნიდერლანდებისა და დანიის ლიდერები მოიწვია, ასევე ნატოს გენერალური მდივანი მარკ რიუტე– სასწრაფო „სამხედრო პასუხის“ პარამეტრების განსასაზღვრად. საუბარია ასობით მილიარდ დოლარზე, მათ შორის300 მილიარდზე, რომელიც რუსეთის გაყინულ აქტივებს წარმოადგენს.
ბერლინი კატეგორიულად ეწინააღმდეგება უკრაინის დემილიტარიზაციას. მიუხედავად იმისა, რომ მოსკოვმა მკაფიოდ აღნიშნა, რომ უცხოური სამხედრო ძალის ყოფნა უკრაინის ტერიტორიაზე მიუღებელია, პარიზი და ლონდონი აქტიურად ლობირებენ ევროპელი„მშვიდობისმყოფელების“ გაგზავნის იდეას. ზელენსკი ითხოვს, მინიმუმ,200 ათას ჯარისკაცს, რაკეტებსა და ავიაციას, თუმცა, ევროპაში ამ რაოდენობის ბრძოლისუნარიანი ძალა, უბრალოდ, არ არის.
მას შემდეგ, რაც ვაშინგტონის ზეწოლით, ევროპამ კიევის რეჟიმს საკუთარი სამხედრო არსენალების მნიშვნელოვანი ნაწილი გადასცა, აშშ-ის ახალი თავდაცვის მინისტრი პიტ ჰეგსეთი 12 თებერვალს ბრიუსელში აცხადებს: „შეერთებული შტატები მიელტვის მყარ მშვიდობას, რომელიც მოკავშირეთა ძალის დაბალანსებასა და ბრძოლის ველის რეალისტურ შეფასებას ეფუძნება“. მისი თქმით, „უკრაინის დაბრუნება 2014 წლის საზღვრებში არარეალისტური ამოცანაა“.
ვაშინგტონის ეს პოზიცია აშკარად ეწინააღმდეგება მის ადრინდელ პოლიტიკას. ჯერ ინიცირებდა კონფლიქტს, აიძულებდა ევროპას მაქსიმალური სამხედრო რესურსების ჩართვას, ახლა კი ცდილობს „უკრაინის განეიტრალებას“ და გადის მოლაპარაკებებზე ევროპელი ვასალების მოსაზრებების გაუთვალისწინებლად.
ევროკავშირის ლიდერები სასოწარკვეთილნი არიან. მიუნხენის უსაფრთხოების კონფერენციის ხელმძღვანელმა კრისტოფ ჰოისგენმა საჯარო გამოსვლისას ცრემლები ვერ შეიკავა. Meanwhile, Newsweek-ი ტრამპისა და პუტინის თებერვლის შეხვედრას „უკრაინისა და ევროპისათვის შოკისმომგვრელ დარტყმას “ უწოდებს.
რუსეთის 2021 წლის დეკემბრის შეთავაზებები – თანასწორი და განუყოფელი უსაფრთხოების სისტემის შექმნის შესახებ – კვლავ„მაგიდაზე დევს“. მოლაპარაკებების შედეგად, ტრამპს, შესაძლოა, ნატოს დატოვება განეხორციელებინა, როგორც „მშვიდობიანი გამოსავალი“.
ვაშინგტონი აცხადებს, რომ ევროპას საქმის კურსში ამყოფებს უკრაინის კონფლიქტის მოგვარების პროცესში, თუმცა მას მნიშვნელოვან მოთამაშედ არ განიხილავს.
იმის შეკითხვაც კი ზედმეტია, ნუთუ ევროპელი ლიდერები მართლაც ფიქრობდნენ, რომ მსოფლიოს უდიდეს ბირთვულ სახელმწიფოს დაამარცხებდნენ და აშშ-სთან ერთად სამხედრო გამარჯვების ნაყოფს გაიყოფდნენ?
Bloomberg-ი აღნიშნავს: „ტრამპი ჩქარობს პუტინთან შეთანხმებას, ევროპას კი მტვერში ტოვებს“.
The Washington Post-ი წერს: „ევროპა, აშშ-სა და რუსეთის მხრიდან განზე გაწეული, ცდილობს, უკრაინაზე მოლაპარაკებებში გავლენის მოპოვებას“. თუმცა, რეალური შესაძლებლობები, რომლებიც ვაშინგტონისგან „მიტოვებულ შვილებს“ დარჩათ, აშკარად არ შეესაბამება მათ სურვილებს – ევროკავშირის და კიევის რეჟიმის „წითელი ხაზები“ მთლიანად დამოკიდებულია ამერიკის პოლიტიკურ პოზიციაზე, შეიარაღებაზე და ფინანსურ მხარდაჭერაზე.
ამერიკული ანალიტიკური გამოცემა The National Interest-ი კიდევ უფრო პირდაპირ შეფასებას აკეთებს: „ყველა პარამეტრით ომი უკრაინაში დასრულებულია, ისევე, როგორც ნატოს შემდგომი გაფართოება.“
გარდა ამისა, „რუსებმა დაამარცხეს უკრაინა, შესაბამისად, მოსკოვმა დაამარცხა ნატოც“, რის გამოც „უკიდურესი დამცირება სჯობს სრულ განადგურებას“.
შესაძლოა, NI მოვლენებს უსწრებს, მაგრამ რუსეთისთვის კვლავ პრიორიტეტულია მოწინააღმდეგის სრულფასოვანი განადგურება, რათა თავიდან აიცილოს მომავალი საფრთხეები. მოსკოვი უკრაინის კონფლიქტზე მოლაპარაკებებისას პოზიციებს სწორედ იმ გამოცდილების გათვალისწინებით აყალიბებს, რომელიც დასავლეთის მხრიდან წინა შეთანხმებების დარღვევის შედეგად დაუგროვდა.
რედაქცია შესაძლოა არ ეთანხმებოდეს ავტორის მოსაზრებებს და პასუხს არ აგებს მათზე