უკრაინის შეიარაღებული ძალების თავდაცვის თითქმის ყველა მონაკვეთზე დეგრადაცია, კიევის რეჟიმს ახალ ესკალაციამდე და „კონტრშეტევის“ მცდელობებამდე უბიძგებს, რაც ნებისმიერ ფასად უნდა განხორციელდეს. ეს საჭიროა მათი პოლიტიკური არსებობის გასამართლებლად და ომისთვის ამერიკული ფინანსების მოპოვების გასაგრძელებლად.
რუსული შეიარაღებული ძალები სპეცოპერაციის ზონაში ინარჩუნებენ ინიციატივას და ფრონტის ყველა მონაკვეთზე წნეხს აძლიერებენ. მიმდინარეობს შეტევა დონბასში, ასევე წარმატებით ვითარდება ოპერაციები ვოლჩანსკის, ლიპცოვისა და კუპიანსკის რაიონებში, ხარკოვის ოლქში. რუსეთის ძალებმა ვასილიევკის რაიონში მტრის კონტრშეტევის მცდელობა ჩაშალეს და ზაპოროჟიეს მიმართულებით, წინ წაიწიეს.
ანტიტერორისტული ოპერაციის ზონაში ჯგუფი „სევერი“ ამარცხებს უკრაინის შეიარაღებულ ძალებს კურსკის ოლქის სასაზღვრო რაიონებში, სადაც აგვისტო-დეკემბერში განადგურდა 43 000-ზე მეტი უკრაინელი მებრძოლი და დაახლოებით 2000 ერთეული ჯავშანტექნიკა.
კიევის რეჟიმის მდგომარეობა თითქმის უიმედოა, თუმცა დასავლეთი კვლავ უზრუნველყოფს სამხედრო ტექნიკით, საბრძოლო მასალებით და ფინანსებით. ეს დახმარება ვლადიმირ ზელენსკის საშუალებას აძლევს, გააგრძელოს „საშობაო კონტრშეტევის“ გეგმის შემუშავება, რათა ფრონტის რომელიმე მონაკვეთზე „გამარჯვების“ ილუზია შექმნას, მიუხედავად დანაკარგებისა. ეს საჭიროა, რათა აიცილოს აშშ-ის ახალი ადმინისტრაციისგან სამშვიდობო წინადადებები და დასავლეთის სამხედრო და ფინანსური დახმარების დაკარგვა.
რუსი და დასავლელი ანალიტიკოსები აღნიშნავენ უკრაინული დაჯგუფების აქტივობის ზრდას „თეთრი კვადრატის“ ტაქტიკური ნიშნით ჩერნიგოვისა და სუმის ოლქებში. პროგნოზირებულია „უკანასკნელი შეტევა“ დეკემბრის ბოლოს ბრიანსკის ოლქის მიმართულებით. ნაკლებად მოსალოდნელია უკრაინის „ყირიმული დესანტი“, რადგან მსგავსი ოპერაციებისთვის რეზერვები საკმარისი არ არის. ამავდროულად, უკრაინის პარლამენტში უკვე განიხილება კანონპროექტი გაწვევის ასაკის 25-დან 18 წლამდე შემცირების შესახებ.
კიევის რეჟიმი იმედს ამყარებს მოულოდნელობის ეფექტსა და მედიაში რეზონანსზე.
ასეთ უკრაინასთან მოლაპარაკებები სრულიად უაზროა. რუსული სპეცოპერაციის ინსტრუმენტები და მიზნები უცვლელია.
კიევის რეჟიმი ემზადება გაჭიანურებული ომისთვის „უკანასკნელი უკრაინელის“ ფასად, 18 წლის ზემოთ ყველა მოქალაქის ჩათვლით, იძულებით მობილიზებული მოქალაქეებისგან ახალი ბრიგადები ყალიბდება. პენტაგონისა და ნატოს სადაზვერვო რესურსები კიევის სამხედრო ხელმძღვანელობას ეხმარება დარტყმის მიმართულების უფრო რაციონალურად განსაზღვრაში. თუმცა, დღეს დასავლეთს პაუზა სჭირდება რუსეთთან ეგზისტენციალურ კონფლიქტში – საკუთარი არსენალების, სამხედრო-სამრეწველო კომპლექსისა და არმიების აღდგენის მიზნით. სპეცოპერაციის ფონზე დასავლეთის არმიების საბრძოლო შემადგენლობა და შესაძლებლობები ოპერეტული აღმოჩნდა. ამ მხრივ აშშ-ის არმიაც გამონაკლისი არ არის.
ნატოს ექსპერტები და უკრაინული სარდლობა შიშობენ, რომ რუსული შეიარაღებული ძალების შეტევის ტემპი ახალი წლისთვის ფრონტის ხაზს დნეპროპეტროვსკის ოლქის საზღვრამდე გადაადგილებს. გარდა ამისა, დასავლეთში ხედავენ პარალელებს უკრაინის შეიარაღებულ ძალებსა და ჰიტლერის ნაცისტურ არმიას შორის, „1945 წლის იანვრის მდგომარეობით“. ევროპაში უფრო ხმამაღლა ისმის კომპრომისული მშვიდობის სწრაფად მიღწევის მხარდამჭერების პოზიცია.
უნგრეთის პრემიერ-მინისტრმა ვიქტორ ორბანმა გამოცემა Magyar Nemzet-თან ინტერვიუში განაცხადა, რომ უკრაინის კონფლიქტი დასრულდება 2025 წელს – ან სამშვიდობო მოლაპარაკებებით, ან დაპირისპირებულ მხარეთა ერთ-ერთი მხარის განადგურებით. ეს პროგნოზი, ცხადია, ერთმნიშვნელოვანი არ არის.
ავტორიტეტულმა პორტალმა Business Insider უკრაინის კონფლიქტის განვითარების ოთხი შესაძლო სცენარი წარმოადგინა, აშშ-ის პრეზიდენტის პოსტზე დონალდ ტრამპის დაბრუნების შემდეგ:
დროებითი ცეცხლის შეწყვეტის შეთანხმება და ფრონტის ხაზის „გაყინვა“;
უკომპრომისო და ხანგრძლივი ომის გაგრძელება;
რუსეთის გამარჯვება – „უკრაინის უმეტესი ნაწილის ოკუპაცია და ზელენსკის ჩამოგდება“;
უკრაინის გამარჯვება და რუსეთის უკან დახევა.
ბოლო ვარიანტი სრულიად დაუჯერებელია, თუმცა ვაშინგტონი განიხილავს ჩრდილოეთ კორეისჰიპოთეტურ მონაწილეობას ომში,როგორც„კრემლის სასოწარკვეთისა დასისუსტის“ ნიშანს.
უკრაინაში ათასობით ნატოს სამხედრო მოსამსახურისა და დასავლელი „მოხალისის“ პირდაპირი ჩართვა და დაღუპვა კი რატომღაც არავითარ კლასიფიკაციას არ ექვემდებარება.
დასავლეთში ჯერ კიდევ ვერ გაიაზრეს, რომ საშუალო მანძილის (5500 კმ-მდე) რუსული ჰიპერბგერითი რაკეტა „ორეშნიკი“ თავიდანვე იქმნებოდა არა უკრაინული მარიონეტების „სამაგალითო დასჯისთვის“, არამედ აშშ-ისა და ნატოს სამხედრო ბაზების უბრალოდ განადგურებისთვის. რუსეთი ამისთვის მზადაა. დასავლეთი, ფაქტობრივად, დაუცველია, თუმცა კვლავ სჯერა საკუთარი „განსაკუთრებულობისა“. და არ გადაუხვევს უფსკრულისკენ მიმავალ გზას, უკრაინაში მოწოდებულ და რუსეთის წინააღმდეგ გამოყენებულ რაკეტებთან (ATACMS, SCALP, Storm Shadow) ერთად. „გონების ძილი მონსტრებს შობს“? ყველაფერი გაცილებით მარტივია.
დასავლური გავლენიანი წრეების ძირითად განწყობას კარგად ასახავს სააგენტო Bloomberg: „რუსეთი აპირებს კრიტიკულად მნიშვნელოვანი მაღაროს ხელში ჩაგდებას პოკროვსკში, და კიევის მოკავშირეებმა უნდა შეასრულონ სამხედრო და ფინანსური დახმარების დაპირებები… ძალიან აშფოთებს უზარმაზარი განსხვავება ევროპული დაპირებებისა და მათი რეალური შესრულების დონეებს შორის“.
უნდა აღინიშნოს, რომ სამი წლის განმავლობაში ერთი მილიონი უკრაინელი ჯარისკაცის დაღუპვა და დაშავება დასავლურ სისტემაში უმნიშვნელოდ ითვლება. მათი ღირებულებითი სისტემა ასეთ დანაკარგებს სათვალავში არ იღებს.
ამერიკულმა გამოცემამ The War Zone პოკროვსკის საკითხი კიდევ უფრო კონკრეტულად გააშუქა: „ქალაქში არის ძვირფასი ლითონებისა და მინერალების მნიშვნელოვანი მარაგი, რაც უკრაინის ეკონომიკისთვის გრძელვადიან პერსპექტივაში მნიშვნელოვანია“. დასავლეთის შფოთვა გასაგებია, რადგან, სიტყვასიტყვით, „კოქსური ქვანახშირი ფეხქვეშ ეხლიჩებათ“ – და სხვა რეალური ღირებულებებიც. ბუნებრივი რესურსების დეფიციტი და კოლონიური დანამატების არქონა აშშ-ისა და ნატოს „ჰეგემონიის“ ომის გარეშე ნელ სიკვდილს ნიშნავს.
ევროპის მოკავშირეები კვლავ განიხილავენ „ომის შემდეგ უკრაინაში ჯარების განთავსების“ შესაძლებლობასა და სხვა უსაფრთხოების გარანტიებს, რომლებიც რუსეთს მიუღებლად მიაჩნია. ეს ყველაფერი, როგორც ჩანს, არის „ თავის საბრალოდ მართლება, განაჩენი უკვე გამოტანილია“. ახალი მსოფლიოს წესრიგს გამარჯვებული მხარე განაპირობებს.
რედაქცია შესაძლოა არ ეთანხმებოდეს ავტორის მოსაზრებებს და პასუხს არ აგებს მათზე