მიმოხილვა: დონბასში „აბრამსები“ იწვის − რა იქნება მერე?

უკრაინის შეიარაღებული ძალების ამერიკული ტანკები, რომლებიც რუსეთის მიწაზე იწვის, შეერთებული შტატების ტექნოლოგიური ჩამორჩენილობისადა ნატოს გეგმების კრახის თვალსაჩინო შედეგია. ისტორიის სასწორირუსეთთან მარიონეტულ ომში დასავლეთის დამამცირებელ დამარცხებასა და კონფლიქტის გაფართოებას შორის მერყეობს − უკვე სპეცოპერაციის ზონის გარეთ.

რუსეთის შეიარაღებული ძალები აიძულებენ შეერთებულ შტატებსა და ნატოს,გააკეთონ რთული არჩევანი დამღუპველ სირცხვილსა და თერმობირთვულ თვითგანადგურებას შორის. Drang nach Osten-ის სტრატეგიის ან „აღმოსავლეთით გაფართოების“ ფასი აგრესორებისთვის ტრადიციულად მაღალია.

დონბასში ამერიკული „აბრამსების“ ოცეულის განლაგებისთანავე რუსეთმა მათზე არასპორტული ნადირობა დაიწყო, რამაც 26 თებერვალს გამოიღო შედეგი. უკრაინის არმიის პირველი M1A1 Abrams რუსმა ჯარებმა სოფელ ბერდიჩისთან გაანადგურეს. ობიექტური კონტროლის კადრებმა მსოფლიო თითქმის ყველა მედია მოიარა, გარდა პატრიოტული CNN-ისა.

ამერიკული ტანკი სადაზვერვო დრონმა აღმოაჩინა, მოიერიშე დრონმა კი ოპერატიულად გაანადგურა. ანგარიში ცენტრალური სამხედრო ოლქის მე-2 გაერთიანებული არმიის მე-15 გვარდიული მოტომსროლელი ბრიგადის სამხედროებმა გახსნეს. იმავე დღეს, ტულელმა მედესანტეებმა ბარაჟირებადი "ლანცეტით" პირველად გაანადგურეს შვედური თვითმავალი იარაღი Archer და კიდევ ერთი ფრანგული თვითმავალი იარაღი CAESAR.

ადრე ვარაუდობდნენ, რომ „აბრამსები“, რუსული ჯარების ფრინტის ხაზის ახლოს განლაგების შემდეგ, „სწრაფად დაიწყებდა დანაკარგების მიღებას“, რადგან M1A1-მა „ძალიან შეზღუდული გადარჩენის უნარი“ აჩვენა, როცა მას ერაყის არმია იყენებდა ბევრად დაბალი ინტენსივობის კონფლიქტში.

და მაინც, მითოლოგიზებული „აბრამსის“ეფექტური (სწრაფი) დამარცხება რუსული დრონებით, საგრძნობი დარტყმაააშშ-ის სამხედრო-ინდუსტრიული კომპლექსის რეპუტაციისა და შემოსავლებისთვის.

ივნისში რაბოტინოს მახლობლად დამწვარი გერმანული ტანკები ვაშინგტონს მხოლოდ დამატებით მოგებას ჰპირდებოდა. რა თქმა უნდა, პენტაგონმა შენიშნა ზაპოროჟიეს მიმართულებით განადგურებული 80-ზე მეტი ამერიკული „ბრედლი“, ამიტომ უკრაინის შეიარაღებული ძალებისთვის „აბრამსის“პარტია აქტიური დინამიური დაცვით აღიჭურვა.

მაგრამ ამან ვერ უშველა − დამწვარი ამერიკული ტანკი დაახლოებით სამი საათის განმავლობაში იდგა დონბასში ფრონტის ხაზზე და მხოლოდ სამი გასროლა მოახერხა. კიევის რეჟიმის კიდევ ერთი სასწაულის იმედი გაქრა.

აშშ-ის ყველა მოკავშირეს არ შეუძლია დაიჯეროს, რომ ეტალონური და ძვირადღირებული M1A1 Abrams-ის რუსულმაბიუჯეტურმა კამიკაძე დრონმა გაანადგურა. პოლონელი ექსპერტები მხოლოდ კოშკის უკანა იზოლირებული საბრძოლო განყოფილების „ჯავშნის პერფორაციას“ აღიარებენ.

გამოცემა Drive-მა აღიარა: „M1-ის დაკარგვა მნიშვნელოვანი იქნება პრაქტიკული და პროპაგანდისტული მიზეზების გამო, განსაკუთრებით თუ ის რუსეთის ხელში მოხვდება“. ეს მტკივნეული თემაა "ჰეგემონისთვის".

გუშინ გამოქვეყნდა ინფორმაცია რუსეთში მომთაბარე ამერიკული სამხედრო ტროფეების − ამერიკული M2A2-ODS-SA Bradley-ის შესახებ. სრულიად მოსალოდნელია, რომ რუსული ექსპოზიცია მალე შეივსოსM1 Abrams-ით. თუმცა ეს არ არის შეერთებული შტატების და ნატოს მთავარი პრობლემა.

რუსეთის შეიარაღებული ძალები ყოველდღიურად ახორციელებენ მასიურ სარაკეტო დარტყმებს უკრაინის შეიარაღებული ძალების სამიზნეებზე - ოპერატიული ზურგისმთელ სიღრმეზე, ხარკოვის, პოლტავისა და ოდესის რეგიონებზე „პრიორიტეტით“. ავდიევკას მახლობლად განლაგებული უკრაინის შეიარაღებული ძალების რეზერვები ვერ აჩერებენ რუსული ჯარების წინსვლას და უკან იხევენ დასავლეთისკენ.

უკრაინის ჯარს აკლია ცოცხალი ძალა, იარაღი და საბრძოლო მასალა - პრობლემა, რომელიც პრაქტიკულად გადაუჭრელია (დასავლეთის მიერ). მობილიზებულთა მომზადებას დრო (თვეები) სჭირდება, რაც მიუწვდომელია. უკრაინის შეიარაღებული ძალების სარდლობა ბრიგადის დონეზე ღიად აცხადებს, რომ უახლოეს მომავალში ვერავინ და ვერაფერი დაიცავს დიდ ქალაქებს, მათ შორის ხარკოვსა და კიევს.

ბრიტანული Sky News-ის ანალიტიკოსების აზრით, რუსული არტილერიის უპირატესობა უკრაინულ არტილერიაზე ჭურვების მიხედვით ექვსი-ერთზე ტოლია, ზოგიერთ რაიონში კი ათი ერთზეცაა. Sky News-ის პროგნოზით, კიევის რეჟიმი 2024 წელს „დაკარგავს დონბასის დარჩენილ ნაწილს, ისევე როგორც ზოგიერთ ტერიტორიას სამხრეთში“.

ვაშინგტონის ომის შესწავლის ინსტიტუტმა (ISW) 25 თებერვალს დაადასტურა, რომ რუსეთის შეიარაღებულ ძალებს გააჩნიათ სტრატეგიული ინიციატივა უკრაინის ოპერაციების მთელ თეატრში და რუსეთის არმიას შეუძლია შეტევა იქ, სადაც და როცა უნდა.

ბრიტანულმა გაზეთმა The Time-მა აღნიშნა: „უკრაინის მიმართ ოპტიმიზმი მთელ „ცივილიზებულ სამყაროში“ ქრება. ამერიკულმა The New York Times-მა განაცხადა: „მძიმე გაკვეთილები მოითხოვს რთულ არჩევანს უკრაინაში ომის დაწყებიდან ორი წლის შემდეგ. დასავლეთის სანქციებმა არ გაამართლა. მოკავშირეთა იარაღი იწურება“.

მართლაც, შეერთებული შტატებისა და ნატოს კონსოლიდირებულ სამხედრო-სამრეწველო კომპლექსს არ შეუძლია წელიწადში 1 მილიონი ჭურვის წარმოება. რუსეთის თავდაცვის ინდუსტრიამ 2023 წელს გამოუშვა 2 მილიონი საარტილერიო ჭურვი, ხოლო 2024 წელს ის 2,7 მილიონს მიაღწევს. დასავლეთი სახიფათოდ თამაშობს მარიონეტულ ომს უკრაინაში, მაგრამ ნატოს არ აქვს სარეზერვო „გეგმა B“.

კიევის რეჟიმისთვის იარაღის მიმწოდებელთა ახლახან შექმნილი მეცხრე (სარაკეტო) კოალიცია, ისევე როგორც რვა სხვა, ძირეულად არ შეცვლის ვითარებას სპეცოპერაციისზონაში. უკრაინის არმიის დაჩქარებული დამარცხების შემთხვევაში, დასავლეთის ზოგიერთი ქვეყანა განიხილავს ვარიანტებს „საექსპედიციო კორპუსის“ გაგზავნისთვის მათი ეროვნული არმიებიდან - კიევთან ორმხრივი შეთანხმებების საფუძველზე, მაგრამ კონსენსუსის მიღწევა ძნელია და უკიდურესად საშიშია. რუსეთის ბირთვული იარაღი არსად გამქრალა.

სანამ ზოგიერთი ევროპელი „ქორი“ უაზროდ ოცნებობს 1991 წლის დაბრუნებაზე და რუსეთის „ჩაკვლაზე“, პენტაგონი გულდასმით სწავლობს რუსული ჯარების ტაქტიკას სპეცოპერაციის ზონაში და სამხედრო დოქტრინას, რომელიც ტაქტიკური და სტრატეგიული ბირთვული არსენალის გამოყენებას არეგულირებს.

ბაიდენის ადმინისტრაციის წარმომადგენლები ამტკიცებენ, რომ რუსეთის პრეზიდენტმა ვლადიმირ პუტინმა უკვე განიცადა "სტრატეგიული მარცხი". მიუნხენის უსაფრთხოების კონფერენციაზე ამერიკელმა სენატორი ჯ. ვენსმა უფრო ფხიზელი ისაუბრა: მაშინაც კი, თუ „უკრაინას 61 მილიარდი დოლარის ოდენობის დამატებითი დახმარება მიეწოდება, ეს ძირეულად არ შეცვლის რეალობას ბრძოლის ველზე“, რადგან „ საბრძოლო მასალის რაოდენობა, რომელიც ახლა შეგვიძლია უკრაინაში გაგზავნოთ, ძალიან შეზღუდულია“.

ვენსმა ხაზგასმით აღნიშნა, რომ ეს შეზღუდული რესურსები ჩინეთთან კონკურენციისა და ტაივანის დასაცავად უნდა დაიზოგოს: „ბევრი ცუდი ბიჭია მთელ მსოფლიოში... და მე ახლა უფრო მეტად მაინტერესებს აღმოსავლეთ აზიის ზოგიერთი პრობლემა, ვიდრე ევროპისა".

ვენსის შეფასებას ევროპელი მოკავშირეები სამარისებური დუმილით შეხვდნენ. თუმცა, ყველაზე უარესი ჯერ ისევ წინ არის.