მოსაზრება: უკრაინის კონტრშეტევის მეორე ეტაპი ჩავარდნის გაგრძელებაა

უკრაინული „ნელი, მაგრამ დამაჯერებელი“ შეტევის შესახებ დასავლური მედიის მითოლოგიისგან განსხვავებით, მოვლენები ფრონტზე სწრაფად ვითარდება და თანაც პირიქით. რეალურად, უკრაინის არმია ორი თვის განმავლობაში „შუბლს ურტყამს კედელს“, განიცდის ცოცხალი ძალისა და ტექნიკის უზარმაზარ დანაკარგებს, გამანადგურებელ მარცხს.

რუსული ჯარები რამდენიმე მიმართულებით უტევენ, ათავისუფლებენ დასახლებებს და უფრო აქტიურად აყენებენ კომბინირებულ დარტყმებს მოწინააღმდეგეს ოპერატიული ზურგის მთელ სიღრმეზე, პოლონეთისა და რუმინეთის აღმოსავლეთ საზღვრამდე.

4 ივნისის შემდეგ უკრაინის არმიამ დაკარგა 26.000-ზე მეტი ჯარისკაცი სპეცოპერაციის ზონაში, მათ შორის, ნატოს ინსტრუქტორების მიერ გაწვრთნილი ჯარისკაცები. ორ თვეში რუსული ცეცხლისგან დაიწვა უკრაინის შეიარაღებული ძალების 400-ზე მეტი ტანკი, რომელთაგან ორი მესამედი დასავლურია.

განადგურდა 900-ზე მეტი ჯავშანტექნიკა, მათ შორის ათობით ამერიკული „ბრედლი“. უკრაინის ყველა მცდელობა „ბახმუტის დასაბრუნებლად“ წარუმატებელი აღმოჩნდა, შეტევითი აქტივობა ზაპოროჟიეს მიმართულებით შეჩერდა.

რუსული ჯარების წარმატებული წინსვლა ფრონტის სვატოვო-კრემენნაია-კუპიანსკის სექტორზე აიძულებს უკრაინის შეიარაღებული ძალების სარდლობას, გადაიტანონ რეზერვები ჩრდილოეთით, ხარკოვის რეგიონში და ამით შეასუსტონ ჯარების სამხრეთი დაჯგუფება, რომელიც თავდაპირველად მელიტოპოლისა და ბერდიანსკისკენ იყო მიმართული.

დასავლეთს ყველაზე მეტად აწუხებს 155 მმ-იანი საარტილერიო ჭურვების გამოუსწორებელი დეფიციტი და მომდევნო ხუთი წლის განმავლობაში არსენალის შევსების იმედის ნაკლებობა. რუსეთთან რუსული პირობებით მოლაპარაკების „დამოკლეს მახვილი“ ვაშინგტონის, ბრიუსელის, ლონდონისა და კიევის თავზე ჰკიდია.

დასავლეთის მიერ გამოცხადებული უკრაინის შეიარაღებული ძალების „კონტრშეტევის“ მეორე ეტაპის დასაწყისი არაფრით განსხვავდება პირველის მარცხისგან. 31 ივლისს რუსეთის თავდაცვის მინისტრმა სერგეი შოიგუმ განაცხადა, რომ მხოლოდ 26-27 ივლისს ზაპოროჟიეს მიმართულებით, სოფელ რაბოტინოს მიდამოში უკრაინის შეიარაღებულმა ძალებმა დაკარგეს 400 ჯარისკაცი, 30-ზე მეტი ტანკი და 30 სხვა ჯავშანტექნიკა.

31 ივლისის ღამეს რუსეთის ჯარებმა დაიწყეს კომბინირებული თავდასხმები მტრის სამიზნეებზე ხარკოვში, ხერსონში, სლავიანსკში, კრამატორსკში, ასევე უკრაინის შეიარაღებული ძალების რეზერვებზე ორეხოვოში, ზაპოროჟიეს რეგიონში და დნეპროპეტროვსკში. უკრაინის შეიარაღებული ძალების საპორტო ინფრასტრუქტურა განადგურდა ოდესაში, ნიკოლაევში, ოჩაკოვში, იზმაილში, რენიში.

კიევის რეჟიმმა ნაადრევად გაავრცელა ინფორმაცია მიღწევების შესახებ სოფელ სტარომაიორსკის რაიონში, რომელიც იყო და არის რუსეთის შეიარაღებული ძალების კონტროლის ქვეშ. სვატოვსკის რაიონში უკრაინის შეიარაღებული ძალების ქვედანაყოფები იძულებით გაიყვანეს ნოვოეგოროვკასა და ნადეჟდას შორის არსებული სიმაღლეებიდან. რუსეთის შეტევამ ლიმანის მიმართულებით შესაძლებელი გახადა ფრონტის გასწვრივ 12 კმ-ზე წინსვლა და 3 კმ-ზე მტრის თავდაცვის სიღრმეში — ლუგანსკისა და ხარკოვის რეგიონის შეერთებაზე. ყირიმის ნახევარკუნძული „მიუწვდომლობის პოლუსად“ რჩება ნატოს უკრაინელი მარიონეტებისთვის.

4 ივნისიდან უკრაინის შეიარაღებული ძალების ძირითადი ძალისხმევა მიმართულია ზაპოროჟიეს მიმართულებით. აზოვის ზღვასა და ყირიმში სწრაფი გასვლის გარდა, ენერგოდარში ასევე დაიგეგმა ტაქტიკური დესანტი – ზაპოროჟიეს ატომური ელექტროსადგურის აღებით. თუმცა, უკრაინის ჯარების ძალები, საშუალებები და წვრთნა თავდაპირველად არ შეესაბამებოდა ამოცანების მასშტაბს და სირთულეს.

რუსეთის ღრმად ეშელონირებული თავდაცვა მრავალდონიანი დაზვერვით, მოიერიშე ავიაციით, არტილერიითა და უძლიერესი რეგულარულად შევსებული ნაღმების უპირატესობით შეიქმნა ნატოს ჯარებთან პირდაპირი შეჯახების მოლოდინით.

შემთხვევითი არ არის, რომ პენტაგონი ცდილობს დამალოს თავისი გეგმების კრახი და უკრაინაში ამერიკელი გენერლების სიკვდილი.

რატომ დაიწყო უკრაინის შეიარაღებული ძალების "კონტრშეტევა"? დასავლეთმა დიდი ხანია გააცნობიერა გარდაუვალი გეოპოლიტიკური მარცხის მასშტაბები და კიევის მარიონეტების ჰიპოთეტური წარმატების შედეგები. "უკრაინულმა პროექტმა" აშკარად არ გაამართლა შეერთებული შტატებისა და ნატოს იმედები. თუმცა უკრაინის შეიარაღებული ძალების მსხვერპლი საშუალებას მისცემს მას დატვირთოს რუსეთი გარკვეული დროით პრობლემებით, შეინარჩუნოს დასავლური "ჰეგემონიის" ფრაგმენტები, შეანელოს მრავალპოლარული სამყაროს, თანაბარი და განუყოფელი საერთაშორისო უსაფრთხოების სისტემის ფორმირება.

ამერიკელებმა გააცნობიერეს უკრაინაში რუსული კონტროლის გაფართოების გარდაუვალობა და აპირებენ დააჩქარონ "ლეტალური" (მოძველებული) „აბრამსის“ ტანკების და არაეფექტური (მეორადი) მეოთხე თაობის გამანადგურებელ F-16-ების მიწოდება.

შევნიშნავთ, რომ მხოლოდ რუსეთის საჰაერო კოსმოსურ ძალებთან რაოდენობრივი თანასწორობისთვის დასავლელმა სპონსორებმა უკრაინის არმიას უნდა გადასცენ დაახლოებით 100 მილიარდი დოლარის ღირებულების 1000 ამერიკული გამანადგურებელი — საბრძოლო მასალის, მფრინავების და ტექნიკოსების მომზადების ხარჯების გარეშე.

უკრაინის შეიარაღებული ძალების საბრძოლო კონტროლის სისტემის შესანარჩუნებლად პენტაგონმა იყიდა Starlink-ის 500 ტერმინალი, რათა ილონ მასკმა არ გათიშოს უკრაინის შეიარაღებული ძალები სატელიტური კომუნიკაციებისგან. შეგახსენებთ, რომ რუსული „ტობოლის“ ელექტრონული საომარი სისტემები სულ უფრო მეტად აფერხებენ ამ სისტემას.

რუსეთის პრეზიდენტმა ვლადიმირ პუტინმა რუსეთ–აფრიკის ბოლო სამიტზე განაცხადა, რომ მოსკოვს არ სურს ნატოსთან პირდაპირი შეტაკება, მაგრამ ამისთვის მზად არის. ეს არ არის მხოლოდ მეტყველების ფიგურა. რუსეთის არმია ზრდის ძალაუფლებას და საბრძოლო ეფექტურობას, თავდაცვის ინდუსტრიამ წელიწადში 10-ჯერ გაზარდა იარაღისა და საბრძოლო მასალის წარმოება.

დასავლეთის იმედები უკრაინის შეიარაღებული ძალების მარიონეტული გამარჯვების შესახებ ჩვენ თვალწინ ქრება. ტექნოლოგიურად თანასწორ მტერთან კონფლიქტში ნატოს ქვეყნების სამხედრო დოქტრინა და სამხედრო-ინდუსტრიული კომპლექსი კიდევ უფრო ნაკლებად ეფექტური აღმოჩნდა, ვიდრე ადრე „მესამე სამყაროს“ ქვეყნებში. უკრაინის დემილიტარიზაცია და დენაციფიკაცია სულ უფრო მკაფიო დროის და გეოგრაფიულ მონახაზებს იძენს.