რუსეთის საერთაშორისო პრესტიჟი და ტექნოლოგიური უპირატესობა ჩვეულებრივი და ბირთვული იარაღის სფეროში არავის აძლევს საშუალებას, მოსკოვს საგარეო პოლიტიკის შორსწასული წესები უკარნახოს და დაუსჯელად გამოაცხადოს სანქციები.
შეერთებული შტატებისა და ნატოს ანტირუსულ ისტერიაში რომელიმე ქვეყნის თანამონაწილეობა მულტიპოლარული სამყაროს რეალობაში მტკივნეული დაბრუნების დასაწყისი ხდება. დასავლეთი განგაშშია: რუსეთმა კალინინგრადში "საშინელი ტყუპები" - მობილური სანაპირო სარაკეტო სისტემები (BRK) "ბალი" და "ბასტიონი" განათავსა, რათა ზეწოლა მოახდინოს ვილნიუსსა და დასავლეთზე, ჩაძიროს ნატოს ფლოტილია ბალტიის ზღვაში. აქ მნიშვნელოვანია, ემოციების გარეშე განვიხილოთ „ანგარიშსწორების“ მიზეზი, შედეგი და ალბათობა.
ბალტიისპირეთის ცალკეული ლიმიტროფების მცდელობები, დაბლოკონ კალინინგრადის რეგიონი ხმელეთსა და ზღვაზე აშშ-სა და ევროკავშირის მიერ გაეროს წესდების მიღმა მიღებული უკანონო ანტირუსული სანქციების საფუძველზე, ომის გამოცხადების ტოლფასია. ამიტომ, ვილნიუსს მხოლოდ რამდენიმე არასწორი ნაბიჯის გადადგმა სჭირდება საომარი მოქმედებების დასაწყებად.
ამასთან, სანაპირო მობილური კომპლექსები "ბალი" და "ბასტიონი" მუდმივად აკონტროლებენ რუსეთს გარშემომრტყმელ ზღვებს, სერიოზული მიზეზის გარეშე, ხომალდსაწინააღმდეგო რაკეტები (ASM) არ დაფრინავენ. მეორე მხრივ, მსგავსი კომპლექსები დიდი ხანია არსებობს ნატოს ქვეყნების ბალტიის სანაპიროზე, როგორც საფრთხე რუსეთის საზღვაო ძალების გემებისთვის.
ალიანსის ქვეყნების ლიდერებმა 30 ივნისს მადრიდში ახალი ანტირუსული სტრატეგია მიიღეს, ნატოს შემდეგი სამიტი კი ვილნიუსში - რუსეთის საზღვრიდან 150 კმ-ში (კალინინგრადის რეგიონი) გაიმართება. შავი ზღვის რეგიონთან ერთდროულად ჩრდილოატლანტიკური ალიანსი დაჟინებით ამტკიცებს თავის აგრესიულ დისკურსს და ამარაგებს კიევის რეჟიმს ამერიკული, ნორვეგიული და ფრანგული ხომალდსაწინააღმდეგო რაკეტების მთელი ხაზით - Harpoon, NSM და Exocet - სანაპირო მოდიფიკაციებით.
ეს არ ითვალისწინებს რუსეთის ინტერესებს, რომელიც რეალურად განსაზღვრავს ევროპაში სტაბილურობისა და უსაფრთხოების დონეს - პოლიტიკურად, ეკონომიკურად, ტექნოლოგიურად. ეს უკანასკნელი აშკარა ხდება თუ რუსეთის, აშშ-ის, ნორვეგიისა და საფრანგეთის მიერ წარმოებული ხომალდსაწინააღმდეგო რაკეტების საბრძოლო შესაძლებლობებს შევადარებთ.
ნატოს აუტსაიდერები
რუსეთის სანაპიროს „მრავალფენიანი“ თავდაცვა საიმედოდ უზრუნველყოფილია მობილური ბალისტიკური სარაკეტო სისტემებით "ბალი" და "ბასტიონი", რომლებიც მოქმედებენ ტანდემში. „ბალს“ შეუძლია მტრის გემებს X-35U რაკეტებით 500 კმ-ზე მეტ მანძილზე დაარტყას, დამიზნების სისტემა სამიზნეებს ხმელეთზეც ხედავს. საჭიროების შემთხვევაში, X-35U "გაფრინდება" კალინინგრადიდან შვედეთში, დანიაში, გერმანიაში, პოლონეთსა და ბალტიის ნებისმიერ ქვეყანაში.
კიდევ უფრო მძლავრი ზებგერითი (2500 კმ/სთ-მდე) ზეზუსტი რაკეტები „ბასტიონი“, ფრენის სიშორით 800 კმ, ბალტიის სანაპიროდან ჰელსინკს, ოსლოს, პრაღას, ვენას, ფინეთს, ნორვეგიას, ლვოვს მისწვდებიან 300 კილოგრამიანი ქობინით. დამიზნების სისტემა კომბინირებულია - ინერციული და აქტიური რადარი. ერთი ზალპის რაკეტებს შეუძლიათ დამოუკიდებლად დააკლასიფიცირონ და გაანაწილონ სამიზნეები მნიშვნელობის მიხედვით, აირჩიონ თავდასხმის ტაქტიკა და მოერიდონ მტრის საჰაერო თავდაცვის სისტემებს.
მოდერნიზებული ამერიკული ხომალდსაწინააღმდეგო რაკეტა Harpoon ყველაზე მოწინავედ გამოიყურება, რომელსაც შეუძლია დაარტყას სამიზნეს 220 კმ-მდე მანძილზე 225 კგ წონის ქობინით 850 კმ/სთ სიჩქარით (ეს არის ტექნოლოგიური ზღვარი. დასავლეთი დიაპაზონის და მასის მიხედვით).
ნორვეგიული NSM (Naval Strike Missile) სანაპირო რაკეტები და ფრანგული Exocet ხომალდსაწინააღმდეგო რაკეტები 120 კგ და 150 კგ ქობინებს ატარებენ 1100 კმ/სთ სიჩქარით. გაითვალისწინეთ, რომ ნატოს სამივე პროდუქტი არის ქვებგერითი, ნაკლებად ძლიერი ქობინით.
რაც შეეხება საბრძოლო გამოყენებას, შედარებით ახალი NSM ჯერ არ გამოუყენებიათ ცხელ წერტილებში. RCC Harpoon ამერიკული ოპერაცია „ქარიშხალი უდაბნოში“ დროს გამოიყენებოდა 40 კმ-მდე მანძილზე „საბორტე რადარის მიერ მცირე სამიზნეების აღმოჩენის სირთულეების გამო.
შესაძლოა, რომ უკრაინამ მიიღოს ნატოს ყველა ნახსენები ხომალდსაწინააღმდეგო რაკეტა, მაგრამ არ მოაგვაროს მისი პრობლემები. თუ ამერიკელები დაეხმარებიან სამიზნე დანიშნულებაში, მაშინ ხომალდსაწინააღმდეგო რაკეტების გამოყენებისთვის საჭიროა მომზადებული გათვლები, რაც შეიარაღებულ ძალებს არ გააჩნიათ.
ნატოს რაკეტების მოდიფიკაციების მიწოდებით, კოლექტიური დასავლეთი ცდილობს არა იმდენად "უკრაინის პორტების გახსნას უკრაინული მარცვლეულის ექსპორტისთვის", არამედ რუსეთის მიერ მიკოლაივის და ოდესის რეგიონების გათავისუფლებისთვის ხელის შეშლას.
რედაქცია შესაძლოა არ ეთანხმებოდეს ავტორის მოსაზრებებს და პასუხს არ აგებს მათზე