„ცხოვრებაში შენზე უკეთესთან უნდა იმეგობრო და გქონდეს კავშირი. მე სწორედ ასე ვიყავი. ძალიან ლამაზი მეგობრები მყავდა. ახლა არ ჩამოვთვლი მათ, მეშინია ვინმე არ გამომრჩეს“, – ამბობს ნანი ბრეგვაძე.
„ჩემი გოგონებიც და ბიჭებიც ნელ-ნელა მიდიან და მიდიან, ეს ძალიან ძნელი ყოფილა. 11 დეიდაშვილი ვიყავით და მხოლოდ სამნი დავრჩით. ჩემ წინ ნინა რამიშვილი, არაჩვეულებრივი ქალბატონი ცხოვრობდა, მისგან ბევრ რამეს ვსწავლობდი“.