ნაზიმ შამადოვი, მეტსახელად ვარდიკო გარდაბანში ცხოვრობს. წლების განმავლობაში ის ყოველ დღე საზოგადოებრივი ტრანსპორტით მიდიოდა თბილისში, რათა მეტროსთან ყვავილები გაეყიდა. ეს მისი შემოსავლის ერთადერთი წყარო იყო.
თუმცა, საგანგებო მდგომარეობის პირობებში, ყვავილები არავის ჭირდება - არ იმართება ქორწილები, გაუქმდა ბოლო ზარი სკოლებში და სხვა უამრავი მასობრივი ღონისძიება. გარდა ამისა, დაკეტილი იყო ქალაქები და არ მუშაობს ტრანსპორტი.
ვარდიკო იმედს არ კარგავს და სჯერა, რომ მალე ყველაფერი დალაგდება და მისი ყვავილების სურნელი კვლავ მოედება უამრავ სახლს.