მონუმენტალისტი ქალი, საბჭოთა კავშირის სახალხო მხატვარი ვერა მუხინა რიგაში დაიბადა, მდიდარი ვაჭრის ოჯახში, რომელიც მოგვიანებით მოსკოვში გადავიდა საცხოვრებლად.
მოსკოვში ვერა სხვადასხვა კერძო სკოლებში სწავლობდა ხელოვნებას, მათ შორის კონსტანტინე იუონისა და ილია მაშკოვის სტუდიებში. 1912 წელს ის პარიზში მოგზაურობს, სადაც გრან შომიერის აკადემიაში ემილ-ანტუან ბურდელის ლექციებს ესწრება. შემდეგ იგი იტალიაში მიემგზავრება, სადაც რენესანსისპერიოდის ფერწერასა და ქანდაკებას ეცნობა.
1918 წელს ალექსეი ზამკოვზე, სამხედრო ექიმზე, იქორწინა.
მისი ყველაზე განთქმული ნამუშევარია "მუშისა და კოლმეურნე ქალის" უზარმაზარი ქანდაკება, რომელიც 1937 წლის პარიზის საერთაშორისო ექსპოზიიის საბჭოთა პავილიონის ქვაკუთხედი იყო. 24 მ სიმაღლის 75-ტონიანი ქანდაკება უჟანგავი ლითონის ფირფიტებისგან დამზადდა, რომლებიც ერთმანეთთან წერტილოვანი შედუღების ინოვაციური მეთოდით შეერთდა. ორივე ფიგურას ცალ ხელში ნამგალი და ურო უჭირავთ, რომელთა შეერთებით საბჭოთა კავშირის სიმბოლო იქმნებოდა. 1947 წელს ეს ქანდაკება, რომელიც ამჟამად სრულიად რუსეთის საგამოფენო ცენტრშია (ადრე "ვედეენხა") გამოფენილი, რუსული კინოსტუდია "მოსფილმის" სიმბოლო გახდა.
1940-იან წლებში მუხინას მხატვრული სტილი უკვე აღარ ჯდებოდა სტალინის ეპოქის სტანდარტებში. მისი პროექტები ან არასდროს აღუმართავთ, ან მნიშვნელოვნად შეუცვლიათ.
სხვათა შორის, მის მემკვიდრეობას არც ახლა სწყალობენ. მუხინას სახლი და სახელოსნო პრეჩისტენსკის 3-ში დანგრევას ექვემდებარება.